Hk op de mooiste ideeën
Felix Heijnen Indisch Dagboek
Maandag 8 maart
Voor de file uit rijd ik elke maandagmorgen van
uit Den Haag naar Ede, waar De Kunstenarij is
gevestigd. Mijn zus Bries is 15 jaar geleden met
dit bedrijf gestart. Samen met drie collega's op
kantoor en circa 25 freelance kunstenaars ont
wikkelen en verzorgen we kunstprogramma's
voor bedrijfsevenementen (www.kunstenarij.nl).
Mijn zus is al een tijdje ziek en voorlopig ben ik
dus niet alleen verantwoordelijk voor de zake
lijke bedrijfsleiding, maar ook voor al het artistie
ke en creatieve werk. Op kantoor ligt er na twee
weken wintersport een dikke stapel post te
wachten. De werkweek begint pas goed met de
wekelijkse stafvergadering. Onder het genot van
een kopje koffie bespreken we wat er de afge
lopen periode gebeurd is en wat ons de komen
de weken staat te wachten. De rest van de mid
dag en avond ben ik kwijt aan bureauwerk,
hoofdzakelijk boekhouding. Vervelend, maar het
moet toch gebeuren.
Dinsdag 9 maart
Van de Hogeschool Nijmegen hebben we een
stagiaire Cultureel Maatschappelijke Vorming.
Samen met haar bespreek ik het plan om in de
vakantiemaanden Kunstclinics, dat zijn korte cur
sussen, te gaan verzorgen in bungalowparken.
Dat is niet alleen hartstikke leuk en leerzaam
voor de bungalowgasten, maar zo genereren we
ook in de zomerperioden werk voor onze kunste
naars. De eerste reacties zijn veelbelovend. De
middag besteed ik aan echt werk. Er staan nog
tientallen schilderijen die gevernist en ingelijst
moeten worden. Allemaal kunstwerken die door
medewerkers van bedrijven zelf zijn gemaakt en
waar ze met smart op zitten te wachten. Na de
file weer terug naar huis. Zeker nu de kinderen de
deur uit zijn, is het voor Jeanette - mijn echtgeno
te - best vervelend dat ik helemaal in Ede werk en
maandag en donderdag niet thuis slaap. Maar ja,
elke dag heen en terug is echt te gevaarlijk.
Woensdag 10 maart
Er zijn soms van die dagen dat de dingen niet
gaan zoals zou moeten. Gistermiddag heb ik de
lijstenmaker gevraagd om een dure lijst voor een
groot schilderij wat korter te maken. Zojuist
bemerk ik dat die lijst nu weer net iets te klein is.
Alles weer demonteren en strakker tegen elkaar
aanmonteren. Gelukkig blijkt ook nu, na twee
pogingen, weer de aanhouder te winnen. Of we
de circa 3000 gasten tijdens een afscheidsfeest
vooreen bankdirecteur een mooi kunstcadeau
kunnen laten maken? Natuurlijk kunnen we dat,
maar hoe en wat precies dat blijft iedere keer
weer een uitdaging. Omdat Bries er niet is, bel ik
mijn moeder voor advies. Van haar hebben we
overigens ons Indische bloed; Maud van
Koetsveld is haar meisjesnaam. Bijna tachtig,
hartstikke vriendelijk, maar fragiel en geestelijk
helemaal de weg kwijt. Voor mijn vader is dat
erg. Niet zozeer omdat hij nu moet koken en zo,
maar de gedachten van mijn moeder gaan - zo
lijkt het - van de hak op de tak en een gesprek
met haar lukt hem niet meer. Ik heb daar niet
zoveel last van. Juist door haar kom ik op de
mooiste ideeën voor dat kunstcadeau.
Donderdag 11 maart
Ik hoef vandaag pas om 09.00 uur in Rotterdam
te zijn en blijf dus lekker uitslapen tot 08.00 uur.
Vanochtend moet ik mijn sigaret bij de koffie
missen, want ik moet voor controle naar de car
dioloog. Twee hartinfarcten heb ik al gehad en
dat heeft volgens mij niets met roken te maken,
want dat doe ik al vanaf mijn vijftiende. In
Rotterdam word ik met open armen ontvangen.
De medewerkers van een detacheringbedrijf heb
ben voor hun nieuwe kantoorpand zelf een groot
schilderij gemaakt. Het nadeel van hun enthousi
asme is dat ze mij op de vingers blijven kijken.
Met een schilderij van ongeveer drie vierkante
meter in je handen, staand op een huishoudtrap
je, zit een mens daar echt niet op te wachten.
Ondanks hun medeleven hangt na ongeveer een
half uur het schilderij en niet ik. Mijn mobiele
telefoon gaat. Het is de assistente van de cardio
loog. De afspraak kan helaas niet doorgaan want
de dokter zit nog in het vliegtuig/Jammer', zeg ik
en steek mijn eerste sigaret op.
Vrijdag 12 maart
Vandaag rijd ik om 06.30 uur weg uit Ede om in
Brussel te gaan zien en horen hoe het met onze
Belgische vestiging gaat. Pas eind vorig jaar is
deze vestiging van de grond gekomen. Bries en ik
doen dat samen met een Belgisch bedrijf en
daar ben ik blij mee, want tussen Nederland en
België ligt een wereld van verschil. Niet alleen de
taal, maar veel meer nog de cultuur is ons
vreemd. Voordat we in België nog meer met
onze kunstprogramma's aan de weg gaan tim
meren, moeten we de beschikking hebben over
minimaal vijf goede Belgische kunstenaars, die
onze programma's in het Vlaams en het Frans
kunnen presenteren en begeleiden. Om 14.00
uur bel ik onderweg naar Den Haag om te horen
of er zich op kantoor nog bijzonderheden heb
ben voorgedaan. Dat is niet zo en dat betekent
dat ik vroeg thuis ben. In de auto zit weliswaar
een krat met administratie, maar hopelijk kom ik
daar dit weekend niet aan toe. o
april 2004 49
