drie dagen en drie nachten op straat
leven. Ik ben expres vóór dat pension
blijven zitten, ik dacht, ik laat ze zien
dat we er nog steeds zijn. Het werd
zelfs zo erg dat ze me mijn kinderen
wilden ontnemen.Toen ben ik naar
Soestdijk gegaan, naar koningin
Juliana. Zij heeft mijn verhaal aange
hoord en ervoor gezorgd dat we een
huis toegewezen kregen, in Zeist. In
dat huis woon ik nog steeds.'
Door de drukte van een gezin met
zeven kinderen was er niet altijd
gelegenheid voor pentjak. Al bleef
Pheffïe wel trainen, op de zolderka
mer. Totdat zijn zoons hem een keer
vroegen les te gaan geven. Dat was in
1964. Pa Pheffïe richtte, samen met de
even zo grote pentjak goeroe wijlen
CorTurpijn.een sportschool op. Nu,
meer dan 35 jaar later, staat Pa Pheffïe
minstens twee keer per week les te
geven in een van zijn veertien sport
scholen. Of de jongeren komen bij
hem thuis, om in de tuin te trainen.'Ik
heb altijd de regel gehanteerd; nooit
onnodig beschadigen. Als iemand mij
het leven wil benemen, heb ik het
recht me te verdedigen, maar hierbij
zal ik hem zoveel mogelijk sparen.
En ik ben vaak op de proef gesteld,
hoor.Tijdens pasar malams vallen
jongeren me wel eens aan. Zomaar,
om te testen. Ik wijk dan uit en pats,
steek ze in de ogen.' Pa Pheffïe doet
de beweging na, zijn been vliegt door
de lucht, razendsnel weren zijn armen af en vallen daarna aan. Soepel,
krachtig en snel.
'Ik train elke dag. Dat is het probleem dat veel ouderen hebben, ze
blijven stilzitten, zowel lichamelijk als geestelijk.Terwijl ze juist moeten
bewegen. Ik beperk me wat pentjak overdracht betreft alleen tot
het fysieke. Je hebt zoveel jeugdig wangedrag waarbij ze de stof, de
vechtkunst misbruiken.' Pa Pheffïe doelt hiermee ook op de paranor
male krachten die vooral in Indonesië voor pentjak gebruikt worden.'Er
worden duistere krachten gebruikt die niet te identificeren zijn. Dat is
daar gewoon. Ik heb krissenmakers gezien die met hun blote handen
de kris met vuur bewerkten en hun vingers niet verbranden. Ik doe
zulke dingen niet, ik beperk me alleen tot het gracieuze. Al noemden
ze me in Indië wel 'de geestenman'. Dat komt omdat ik met de helm
ben geboren en dingen kon 'zien'. Pentjak en geesten hebben veel met
elkaar te maken.'
'Ik geniet nu veel bijval, vooral van de jeugd. Ik ben daar blij mee want
ik heb ervoor moeten vechten. We moeten geen last hebben van valse
schaamte, maar juist trots zijn op onze gemengde afkomst. Daarom
zou in elk Indisch huis een Indo-vlag moeten wapperen. Dat heeft
niets met politiek te maken, niets met nationalisme. Op pasar malams
komen mensen naar me toe, en dan is het vooral het verhaal van de
melatibloem, die staat voor de schoonheid van de vrouw, waar de men
sen om moeten lachen.' Er volgt een ware lofzang op de vrouw, iets wat
Pa Pheffïe nog zal doen, zo vaak hij kan.
Wilt u het verhaal van de melatibloem ook horen, of wilt u Pa Pheffïe zien
optreden tijdens de Pasar Malam Besarin Den Haag, kom dan op g juni
om 17.00 uur naar het Bintang-theater. Indo-vaantjes kunt u bestellen bij
Pa Phefferkorn, Roerdomplaan 8,3704 XC Zeist, tel. 030 - 6gs 33 07.
juni 2004 49
