J.H.SEELIGiZOON
'Muziek loopt als een rode draad door onze familie'
Gelijkgestemd
Musiceren is niet het enige dat Paul en Peter Seelig delen.'Net als mijn
grootvader wil ik liederen vastleggen die nooit zijn genoteerd. Ik geef
volgend jaar een boek uit met internationale kindermelodieën die in
de loop der jaren verloren zijn geraakt, waaronder Indische. Ik heb cello
gestudeerd in Hilversum en Utrecht. Ik kwam er pas later achter dat
ook mijn grootvader de cello bespeelde.'
Paul Seelig koos cello als hoofdinstrument aan het conservatorium in
Leipzig. Na diverse reizen tussen Europa en Indië, studies en omzwer
vingen - hij was ondermeer kapelmeester van het symfonie-orkest
van de soesoehoenan van Soerakarta - kwam hij terecht in Bandoeng.
Daar zette hij in 1904 de muziekwinkel J.H. Seelig Zoon op en in 1910
de muziekuitgeverij Edition Matatani. In zijn winkel op de Bragaweg
verkocht hij gitaren, vleugels, piano's, orgels en bladmuziek, maar ook
Indonesische instrumenten.
Peter vertelt ons een anekdote over zijn grootvader als ondernemer:
'De bladmuziek werd in grote postpakketten aangeleverd. Mijn
grootvader telde de prijs van de postzegel op bij de inkoopprijs van de
bladmuziek of van een plaat. Dat werd de verkoopprijs. De prijzen van
de stukken waren dus afhankelijk van het gewicht van het geleverde
pakket; dan weer goedkoop, dan weer duur. Dit geeft wel aan hoe mijn
opa zaken deed', zegt Peter lachend.
Verloren
Als wij Peter vragen om Paul Seelig te typeren, kan hij alleen afgaan
op verhalen van zijn vader, van correspondentie, oude artikelen en zijn
muziek.'Hij stond bekend als iemand die erg sociaal was. Mijn groot
vader verhuurde bijvoorbeeld piano's, die elk halfjaar moesten worden
gestemd. Eén van zijn piano's had een klant van hem, die 500 km van
Bandoeng woonde, in bruikleen. Ondanks deze afstand, ging hij er elk
halfjaar naartoe om de piano te stemmen, voor niets! Mijn opa was
ook bescheiden, integer en een beetje gesloten. Hij was bovenal een
harde werker; actief en gedreven. Mijn vader herinnert zich dat mijn
grootvader de meeste tijd doorbracht achter zijn bureau; werkend.'
Paul Seelig werd in 1943 geïnterneerd. Zijn vrouw en kinderen waren
tijdens de oorlog in Holland. Paul Seelig stierf op 12 juni 1945 in het
interneringskamp Mater Dolorosa te Meester Cornelis. Van zijn ma
nuscripten is niets teruggevonden. De Europese vestiging van Edition
Matatani, drukkerij Hug Co in Leipzig, werd in de Tweede Wereldoor
log gebombardeerd. Gelukkig is het merendeel van wat ooit in druk is
verschenen bewaard gebleven. Echter, er ontbreken aan de verzame
ling nog stukken.
Peter blijft zoeken naar verdwenen en onontdekte muziekstukken van
zijn grootvader.'Ik vind zijn muziek prachtig. Het feit dat de muziek van
mijn grootvader is, geeft het een extra verdieping. Zijn ziel leeft voort
in zijn muziek. Ik wil zijn muziek toegankelijk maken. Ik hoef er niet
aan te verdienen, ik wil alleen dat mensen er van kunnen genieten en
beseffen dat er ook andere mooie klassieke muziek is dan van Mozart
of Strauss.' o
Het Nederlands Muziek Instituut is van plan een boek, cd's en bladmu
ziek van componisten van Indische muziek - waaronder Paul Seelig, uit
te geven. De presentatie van het boek vindt plaats aan het einde van de
Indische Zomer in 2005 in Den Haag. Voor vragen: info@nederlandsmuzi
ekinstituut.nl, tel.: 070 - 314 07 00
Peter Seelig geeft volgend jaar een bundel met bladmuziek van Paul
Seelig uit. Voor reacties kunt u contact opnemen met Peter Seelig.
E-mail: PeterPaulSeelig@aol.com ofte!.: 00-33- 549 745
juli 2004 17
