'Ik ben geen toekomstvoorspeller'
Biografie
Tijdens een analyse wordt de boom die de cliënt moet tekenen ge
bruikt als indicatie, als handvat. Daarbij maakt het Bastiaans niet uit
of het een losse krabbel is of een uitgebreide, gedetailleerde boom.'Ik
ratel maar wat, het komt gewoon in me op. Je kunt de mens vergelij
ken met een boom. De wortels zijn de voeten, de kruin is het hoofd,
dus daar kijk ik naar. Het is eruit voordat ik het weet. Ik word er nooit
moe van, ook niet van veertig mensen achter elkaar. Opeens zie ik het
voor me en ik kan niet zeggen waarom.Tegen mijn vriendin heb ik eens
gezegd dat ze bezoek zou krijgen, maar dat ze het niet leuk zou vinden.
Ze moest het bezoek wegjagen. Na een week kwam mijn vriendin bij
me terug."Jij bent ook een leukerd", zei ze."Ik heb inderdaad bezoek
gehad, van een dief'.'Nou', zegt ze lachend,'ik had toch gezegd dat ze
het niet leuk zou vinden.'
'Soms ben ik best bang dat ik geen antwoord kan geven op iemands
vraag. Er kwam eens een oma bij me die een vraag had over haar
kleinkind. Ik dacht; hoe kan ik dat nou weten? Elke boom is persoonlijk.
Maar opeens werd er in mijn gedachten een foto gemaakt van dat kind
dat over de grond kroop. Ik wist direct dat er iets niet in orde was. Het
kind had een specialist nodig en leek allergisch voor blikvoedsel. Dat
klopt, zei die oma. Ik was opgelucht dat ik iets had gezegd waar zij wat
aan had.'
'Maar als ik het echt niet weet, zeg ik dat ook. Er kwam eens een Indi
sche vrouw die aan mij vroeg of haar dochter een kind zou moeten krij
gen. De dochter zag er een klein beetje uit als iemand met het Down
syndroom. Er was tegen haar gezegd dat haar kinderen misschien ook
gehandicapt zouden worden. Ik zei: "Wat denkt u zelf dan? U moet
goed onderzoeken of u het risico kan en wilt nemen." Maar die vrouw
drong erop aan dat ik moest zeggen of ze dat kind namen. "Nee", zei ik,
"dat doe ik niet. Het is uw leven, uw buik, het is up to you".'
'Ik moet altijd opletten met wat ik zeg. Ik had eens een student die een
boom tekende en ineens zag ik dat hij zichzelf zou ophangen. Dat zei
ik natuurlijk niet tegen hem, direct doet hij dat nog en dan voel ik me
daar verantwoordelijk voor. Ik ben geen toekomstvoorspeller. Daarom
heb ik hem geadviseerd een studie te doen om andere mensen te
helpen. Dat heeft hij ook gedaan. Ik vraag altijd van tevoren of ik alles
mag zeggen, maar soms móet ik wel iets naars zeggen omdat het
beter is voor die persoon. Dit alles gaat in een flits, opeens weetje
datje bepaalde dingen wel of niet moet zeggen. Ik hoop dat mensen
door het boomlezen inzicht krijgen in zichzelf en uit de moeilijkheden
geraken. Ik ben geen professional, ik ben alleen dankbaar dat ik door
mijn gave mensen kan helpen en kan entertainen. Alles spelenderwijs,
maar ik wil er wel zelfvan leren. Ik wil er uithalen wat er uit te halen
valt. Daarom vraag ik achteraf of het klopt wat ik gezegd heb.'
'Boomlezen heb ik al zovele malen gedaan. Overal en altijd. Toen ik
eens op een cruise was las ik de bomen van de hele Egyptische beman
ning. En bij een bushalte in Amsterdam zag ik een keer wat jongens die
geld aan het inzamelen waren om naar een handlezer te gaan. Ik heb
tegen ze gezegd dat ik het ook wel wilde doen, voor niks, als ze maar
een boompje tekenden. Nou, dat hebben ze gedaan. Ik krijg van over
de hele wereld bomen toegestuurd; vandaag nog twee uit Australië. Ik
heb zelfs een prins uit Brunei gehad. Hoe hij aan mijn adres komt weet
ik niet. Hij werd uitgehuwelijkt met iemand die hij niet kende, dus
hij was erg zenuwachtig. Ik weet alleen niet meer wat ik tegen hem
gezegd heb, dat is te lang geleden.'
Als de bomen gelezen zijn, knoopt mevrouw Bastiaans het paarse tasje
open en strooit allerlei halfedelstenen en zelfs iets wat lijkt op een
rotsig modderklompje in turquoise, geel, donkerblauw en roze op tafel.
'Alles interesseert mij', zegt ze.'Horoscopen, runenstenen, Lenormand-
kaarten, pendelen. Ik pendel alles watje maar wilt; huizen, gezondheid.
En als je een vraag hebt, kun je die in je hoofd stellen en daar pendel ik
ook op. Maar ik garandeer niets, dat zeg ik er altijd bij. Het is gewoon
een aardigheidje, een gezelschapsspelletje. Je moet lezen wat er in de
kaarten staat en je er niet zo krampachtig aan vasthouden, want som
mige punten komen overeen, andere niet. Niemand doet het zoals ik,
dus wat dat betreft ben ik wel een beetje origineel. En weet u wat de
Javaanse telling voor vandaag zegt? Vandaag is kliwon, dat is sri, besar
hati, orang tinggi, kuat en redjeki. Dat klopt ook wel een beetje, want u
bent toch hier gekomen?' o
Vanaf deze maand leest Julia Bastiaans de bomen van bekende en onbe
kende Indo's. Lees het verslag hiervan verderop in Moesson.
De vader van Julia Josephien Bastiaans was een nazaat van dominee
Gijsbertus Bastiaans, die in 1629 met de Batavia naar Indië voer in op
dracht van de V.O.C.Toen Julia een jaar oud was, stierf haarvader. Moe
der Samyrah bleef achter met een zoon en drie dochters, waarvan de
oudste stierf aan tyfus. Julia Bastiaans doorliep de Mulo bij de Zusters
Franciscanessen te Magelang. Daarna ging ze naar de kweekschool van
de Zusters Ursulinen in Bandoeng en kreeg een baan als onderwijzeres.
Ze trouwde met Albertus Johannes Bosch en kreeg twee zonen. In 1951
kwam ze aan in Nederland en werkte als onderwijzeres op een lagere
school in Amsterdam.
moesson
