JE TAWARREN'
'ZELFS BIJ DE BANK KUN
Indisch dagboek
Maandag, 5 juli
Vandaag mogen 147 miljoen stemgerechtigde Indonesiërs voorde eerste
maal in de geschiedenis hun president kiezen, ledereen heeft daarvoor de
hele dag vrij. Daar keek ik van op, want in Nederland stemde ik even na te
rugkeer van kantoor. Maar hier begint het al vroeg: men moet zich melden
bij het stembureau, krijgt een nummer, moet wachten, krijgt instructie,
moet weer wachten en zo gaat dat maar door, tot in de middag. Als expats
stemmen wij natuurlijk niet.Thuis is het rustig, want ook het huisperso
neel heeft vrij. Het klinkt raar maar dat geeft toch een bepaald gevoel van
vrijheid. We hebben zelf heerlijk Europees gekookt, wat gezwommen en
e-mails verstuurd.
Dinsdag, 6 juli
Op het kantoor van de Oorlogsgravenstichting (OGS) in Jakarta druk bezig
met het afronden van allerlei zaken voor de ceremonie op het ereveld
Menteng Pulo van 15 augustus: de herdenking van het eind van de Tweede
Wereldoorlog én de ontvangst van een pelgrimsgroep, die op 24 augustus
arriveert. Ook regelingen voor een aantal kransleggingen, het kwartaal
verslag, het financieel maandverslag en de voortgangsrapportage betref
fende de bouw van ons nieuwe kantoor moeten klaar zijn voordat we
medio juli naar Nederland vertrekken voor ons jaarlijks vakantieverlof. De
dag vliegt voorbij, ik verbaas me er telkens weer over met hoeveel onder
werpen je zo bezig kunt zijn. Maar de OGS heeft hier zeven erevelden, elk
met hun eigen projecten en problemen,en ruim 130 medewerkers,en dat
houdt mij en de kantoorstaf aardig bezig.
Woensdag, 7 juli
Ik informeer naar de kranslegging op het ereveld Menteng Pulo. De defen
sie-attaché legt er een krans namens het Garderegiment Grenadiers en
Jagers. Alles is goed verlopen.
Dan naar de bank. De maandelijkse kasaanvulling uit Nederland is binnen
en de euro's moeten worden overgeschreven naar de Rupiah-rekening.
De Rupiah stijgt na de rustig verlopen verkiezingen in waarde, dus we
moeten niet wachten. Ik krijg na een beetje praten een iets betere koers.
Ja, zelfs bij de bank kun je tawarren.
Dan ga ik naar Bandung voor een inspectie van de erevelden aldaar. Rudy
da Costa, hoofd technische zaken, gaat mee en ook mijn echtgenote Mar-
got vergezelt me deze keer. Er zijn verschillende manieren om vanuit Ja
karta naar Bandung te rijden. We kiezen voor de afwisseling de route over
naam: Peter Steenmeijer
geboren: 10 juli 1947, Soerabaja
beroep: directeur Indonesië van de Oorlogsgravenstichting (www.ogs.nl)
de Puncak. Fout, want het is schoolvakantie en dan gaat iedereen naar
Taman Safari. Daar kom je natuurlijk pas achter als je in defile staat... Nu
rijd je hier niet zelf, dus het fileleed valt best mee: ik lees de krant of dom
mel wat weg maar dat lukt niet goed met al dat optrekken en remmen.
Onderweg eten we tahu telor. De rit, die in drie uur kan worden gedaan,
volbrengen we in zes uur... Margot en ik logeren in het Sheraton hotel, dat
willen we uitproberen voorde groepen van volgend jaar. Met zo'n survey
is een kritische vrouwelijke blik nooit weg. Onze pelgrimsreizigers zijn dik
wijls niet meer zo jong en dan is een onoverzichtelijk hotel met trapjes en
donkere hoekjes minder geschikt. De pelgrimsreizen vormen steeds een
hoogtepunt; je hoort veel - en vaak emotionele - verhalen, en dan besef je
wat voor dankbaar werkje hier doet.
Donderdag, 8 juli
De erevelden in Indonesië zien er netjes uit en dat willen we ook zo hou
den. Maar in een land waar het woord'onderhoud'onbekend is, kan dat al
leen maar door er regelmatig en onaangekondigd je gezicht te laten zien.
Het eerste inspectiebezoek is aan ereveld Pandu. De opzichter ontvangt
ons. Ik controleer zijn kas en bespreek met hem personele zaken, terwijl
Rudy de inventaris checkt en de lopende projecten bekijkt. Het veld ziet er
uitstekend uit. Daarna rijden we door naar ereveld Leuwigajah. Ook hier
hetzelfde ritueel, maar met extra aandacht voor de graftekens. Vele hon
derden zijn er onlangs vervangen en men is net gestart met het maken
van betonnen kruisen: goedkoper, duurzamer en ook nog natuurvriendelij
ker dan dejati-houten kruisen. In de middag rijden we terug naar Jakarta,
gelukkig gaat de terugreis sneller.
Vrijdag, 9 juli
In mijn afwezigheid hebben de dames op kantoor een stapel stukken
gereed gemaakt. Ik ben daar een paar uur zoet mee. We behandelen ver
volgens een aantal onderwerpen die ik op het hoofdkantoor in Den Haag
zal bespreken. Op weg naar huis rijd ik langs ons kantoor-in-aanbouw, er is
veel activiteit, prima. Het moet begin volgend jaar klaar zijn, de bouw ligt
op schema.
Zaterdag, 10 juli
's Morgens vroeg om 7 uur staan Margot en ik op de tennisbaan. Nu is het
nog te doen, na een uur of 9 wordt het te warm. Vandaag gaan we bood
schappen doen, maar eerst is er koffie. Met taart, want ik ben jarig!
augustus 2004 39
