Gisteren
Papoeageschiedenis
Dirk Vlasblom, correspondent van het
NRC Handelsblad in Indonesië, heeft
eindelijk zijn boek over Papoea af. Het
is voor het eerst dat er een integrale
geschiedenis verschijnt van dit 'veel
besproken, vanouds tot de verbeelding
sprekend en toch weinig bekend deel van
de wereld'. Dirk Vlasblom is nog altijd
een uitstekend schrijver, die niet alleen in
staat is om grote hoeveelheden informa
tie te verzamelen en te ordenen, maar
ook om met veel inlevingsvermogen een
boeiend verhaal te vertellen.
Papoea, een geschiedenis
door Dirk Vlasblom
Mets en Schilt: 670 pag. (gebonden)
ISBN go 5330 399 5
Prijs 35,00
Op het moment dat ik deze column schrijf,
is het precies een week geleden dat ik een
mailtje van Moesson redactrice Sheila van
Rhoon ontving. Belangrijkste boodschap:
de deadline was gisteren! Tja, what can I
say, jam karet is my middlename... Enkele
redactiechefs voor wie ik de afgelopen tien
jaar vele r&b-sterren heb geïnterviewd,
hadden al vlug door dat ik zelf ook een ster
was - in het missen van deadlines dan. Ik had
daar een mooie hippe verklaring voor.'Dat
komt,'zei ik dan stellig,'omdat te laat komen
een onlosmakelijk onderdeel is van de Indo*
cultuur. En eerlijk gezegd vind ik dat ik recht
heb op het beleven van mijn eigen culturele
identiteit.' Mijn chefs losten dat vaak op
door mij - buiten mijn weten om - te vroege
deadlines op te geven. ('Sorry dat m'n artikel
een weekje te laat is."Niks aan de hand Reza,
je ECHTE deadline is pas over een week...')
Integratie: samen komen we er wel uit.
Jam karet. Het zit ingebakken, is onderdeel
van mijn hardware. Niet meer te verwijde
ren. Ik kom de laatste tijd zo nu en dan ook
enkele minuten te laat voor colleges op de
hogeschool.'Da's toch niet erg,'denkt u mis
schien/dat gebeurde mij tijdens mijn studie
ook dikwijls. Gewoon zachtjes naar binnen
sluipen en ongemerkt plaatsnemen in de
collegezaal.' Een mooi plan, maar dat on
gemerkte is me tot nu toe niet echt gelukt.
Ik ben namelijk de docent... Er is echter een
positief neveneffect. Veel van mijn studenten
zijn ook van allochtone afkomst en hebben
een vergelijkbare relatie met tijd. Dus in prin
cipe creëer ik zo op een simpele wijze een
vertrouwde omgeving voor deze studenten.
En ik krijg er niet eens extra voor betaald.
Vraag jongeren met een Indo-achtergrond
wat nou 'typisch Indo' aan hen is en ze zul
len vaak lacherig antwoorden dat ze 'altijd
jam karet zijn'. Dat is in ieder geval wat ik
de afgelopen jaren heb opgemerkt tijdens
online discussies op het webforum van
VeryAzN.nl, een (mede door mij opgerichte)
site voor jongeren met een (deels) Aziatische
achtergrond. De oudere generatie kan gerust
zijn; zolang Indo-jongeren treinen blijven
missen zijn ze zich kennelijk bewust van hun
Indo-identiteit.
Maar het gaat natuurlijk om meer dan alleen
jam karet. Op het VeryAzN forum noemen
jongeren ondermeer de cebok fles, het
belang van hechte familiebanden en respect
voor ouderen als zaken die zij als typisch Indo
beschouwen. Dergelijke (soms triviale) zaken
definiëren mede de culturele identiteit van
Indo-jongeren en zorgen onderling voor her
kenning. En die (behoefte aan) herkenning
zorgt er weer voor dat Indo-jongeren elkaar
opzoeken op websites zoals VeryAzN, maar
vooral ook op Asian parties, de hippere,
Aziatische variant op de Indische avonden.
Op die Asian parties ontmoeten grote
aantallen Indo-jongeren elkaar (net als onze
ouders op Indische avonden) en zorgen zij
er uiteindelijk dus voor dat de Indo-cultuur
voortleeft. Wellicht in een andere vorm dan
de oudere generatie voor ogen heeft, maar
toch. De toekomst van de Indo-cultuur is
veilig gesteld zolang Indo-jongeren elkaar
opzoeken op Asian parties. En dat zal nog
lang het geval zijn. Want waar vind je als
Indo-jongen nou zoveel leuke cewek cewek
die korter zijn dan jij...
Ik gebruik het woord Indo hier zoals het
onder jongeren veel wordt gebruikt: als aan
duiding voor iets/iemand met een Indische
en/of Indonesische achtergrond.
Reza Kartosen (docent journalistiek en hoofdre
dacteur van VeryAzN) vraagt Ramona Maramis
het estafettestokje van hem over te nemen.
september 2004 5
