Taartje
column o
volgens Vilan van de Loo
Hulp aan veteranen
Weerzien met Indonesië
Het Sinai Centrum in Amersfoort biedt hulp aan
veteranen met psychische problemen. Militai
ren die uitgezonden zijn voor vredesmissies en
rampenbestrijding blijken na terugkeer in een
aantal gevallen last te hebben van ernstige
psychische klachten. Er is dan sprake van een
Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS). Enkele
kenmerken hiervan zijn: nachtmerries, vermijden
van gedachten en gevoelens die aan het trauma
doen denken met als gevolg isolement en
gebrek aan emoties, slaapproblemen, concen
tratieproblemen, verhoogde prikkelbaarheid en
woede-uitbarstingen.
Het Sinai Centrum te Amersfoort biedt al jaren
een speciaal behandelprogramma vooroude
en jonge veteranen die kampen met deze
psychische problemen. Sinds enige tijd biedt
het centrum ook de nieuwe behandelmethode
Eye Movement Desensitization and Reprocessing
(EMDR) aan. Deze methode kan in korte tijd
tot een sterke vermindering van de psychische
problemen van de cliënt leiden. Aanmelding kan
altijd via de huisarts.
Voor meer informatie kunt u op werkdagen bel
len van 9:30-10:30 en van 13:30-14:30. Tel: 033
- 464 06 00. U wordt te woord gestaan door een
behandelaar. Website: www.sinai.nl
Luc Leihitu, al meer dan 40 jaar standhouder op
de Pasar Malam Besar in Den Haag en daarmee
door koningin Beatrix persoonlijk gefeliciteerd,
organiseert met Tamalinda Productions voor de
tweede keer een Indonesian Reunion Croup-reis
naar Indonesië.'Een unieke reis met een beetje
nostalgie, maar bovenal met veel vrijheid, blij
heid, muziek en dans', aldus Leihitu.
Meer informatie: tamalinda@planet.nl en pagina
31 van dit nummer.
Waar was het nou en bestaat het nog? Vragen die ik eigenlijk niet wil stellen.
Al jaren ben ik licht geobsedeerd door restaurant Hellendoorn in Soerabaja,
maar ik weiger er onderzoek naar te doen. Bang dat de werkelijkheid weer
tegenvalt. Liever de droom, en de dromen van anderen. Eens bestond dat res
taurant Hellendoorn, in ieder geval voor de oorlog. Ena Stok-van Es schrijft er
beeldend over in haar Paradijs van porselein
'In restaurant Hellendoorn, gevestigd in de drukke winkelwijk, bevond zich de
eetzaal op de begane grond. Bijna iedere avond waren alle tafeltjes bezet, want
na het uitstekend verzorgde diner kon men de trap opgaan, naar de sfeervol
verlichte danszaal. Op het ruime terras, waar een frisse zeewind aangename
verkoeling bracht, genoot men van een ijskoud drankje. Snelle djongossen
repten zich op hun blote voeten voort tussen de zitjes om bestellingen rond te
brengen. Een geoefend bandje van vijf man speelde de allernieuwste dansmu
ziek en er werd veel gebruik gemaakt van de glimmend gewreven dansvloer.
Het was er altijd druk, ook nu heerste er een vrolijke stemming.'
Zo was het daar: altijd druk. Ik had er dolgraag heen gewild, maar dan voor de
praatdansen, zitten en converseren. En de taartjes natuurlijk, want ook daar
was Hellendoorn om beroemd. Waar zijn die recepten gebleven? In de enkele
kookboeken die ik lees of het romans zijn, kom ik intrigerende namen tegen als
Chineesche Broedertjes en Koningin Wilhelmina Taart.'Vast Hellendoorn!'denk
ik, maar het staat er nooit bij.
In mijn alledaagse leven mis ik een Hellendoorn. Jawel, er is de Bonneterie en
sommige luxe hotels hebben een aardige lounge, en daarmee houdt het op.
De enkele keer dat ik in het buitenland ben, zoek ik naar echo's van Hellen
doorn. Harrods in Londen bezocht ik tevergeefs. Ik at teleurstellende éclairs in
de deftige Parijse Galeries Lafayette en in Kopenhagen liep ik tevergeefs door
de straten, omdat daar alles uit modern design leekte bestaan. Ik blijf zoeken,
want ik geef niet gauw op als ik begonnen ben. En dan, de mogelijkheid om
zo'n eeuwigdurend paradijs te vinden helpt me door sombere dagen heen. Ik
stel me voor dat er alleen lieve mensen komen die oude boeken lezen en na
het taartjes-eten met mij daar over willen spreken, tijdens de praatdans.
Er moeten toch ook anderen zijn die verlangen naar een eigen Hellendoorn.
Een café waaruitje altijd veilig thuis komt, een huisartspraktijk waar iedereen
geneest, kleine eilanden van geluk. In het Hellendoorn van Ena Stok-van Es
spelen ze momenteel de Tennessee Walz, een lied dat me onbekend is. Er danst
een meisje dat Eva heet, zij is op dat moment gelukkig, avondschoenen, laven
delblauwe jurk. Zelf ben ik te verlegen om zo te dansen, maar ik zou misschien
al het geluk van de wereld kunnen vinden in een taartje van Hellendoorn.
Ena Stok-van Es: Paradijs van Porselein
(Van Buuren Uitgeverij, 2001)
Vilan van de Loo
6
moesson
