Brieven
Aanstekelijk
Indo-limerick
Hellendoorn
Verrassing (I)
Verrassing (II)
Pinnen
Memoires Rudy Boekholt
De paus
Heel plezierig zijn de Indo-limericks en ze
werken aanstekelijk!
een juffrouw uit Wassenaar's dreven
wilde best iets spannends beleven
dus ging zij op weg
maar o, wat een pech
ketabrak! en zij, dóór maar beven
of deze:
uit Amersfoort komt onze Moesson
gaat rond de aardbol weer naar de bron
het blijft nog groeien
het blijft ons boeien
dit blad, met dat vleugje tropenzon.
Mevrouw H. van Zijp, Wassenaar
Een Indoknul wonend aan de Rijn
vond kijken-kijken in winkels fijn
maar lopen-lopen
zonder te kopen
adoeh, leuk om in Holland te zijn.
Harold Charles, Maastricht
Ik woon sinds driejaar in een 'service-zorg-
centrum-appartementje' hier in Eindhoven
en heb nu alle tijd om mijn voorbije leventje
met al zijn mooie, spannende, romantische
avonturen te overpeinzen.[...|Maar goed, waar
ik op wilde reageren, is het stuk van Vilan
van de Loo over de geweldige schrijfster Ena
Stok-van Es, in het septembernummer. Net als
in haar column 'Taartje' over het indertijd zo
beroemde restaurant Hellendoorn te Soera-
baja, was ik ook als jong kind geobsedeerd
door Hellendoorn. Dit vanwege de prachtige
verhalen die onze moeder ons in de vroege
avonduren vertelde, liggend in haar koersi
malas met de kinderen om haar heen, gretig
luisterend. Zij wist zo boeiend te vertellen en
voor te lezen, als geen ander. Ikzelf ben het
hekkensluitertje van een zevental kinderen,
die ik bij mijzelf altijd onderverdeelde in de
oudste drie luxe kinderen, gevolgd door die
opgegroeid in de malaise jaren. Want na die
bloeiende suikertijd, waar mijn vader zijn
leven lang[.„] hard in gewerkt had, volgde de
malaise jaren na de zware beurskrach die In-
dië zwaar trof. Maar mijn twee oudste zusters,
vierden met pracht en praal hun beider brui
loften in Hellendoorn, waarbij de champagne
overvloedig bruisend vloeide. Zo beleef ik nu
op mijn oude dag nogmaals die ongelooflijk
boeiende tijd. Dat was het, geachte redactie!
Maar, ik ga toch niet eindigen, alvorens mijn
complimenten te maken (ik was het al zo lang
van plan) over de perikelen van de heer Poir-
rié. Bij het maandelijks ontvangen van Moesson
in mijn brievenbus, grijp ik als eerste altijd
naar zijn oergeestige verhalen om daarna te
gaan zitten schaterlachen! Hoe verzint (sorry!)
die man het! In één woord geweldig! Ik ben
altijd benieuwd geweest hoe of de heer Poirrié
er toch uit zou zien en sinds een tijdje prijkt
zijn fotootje onder zijn belevenissen. Geachte
redactie: ik eindig met mijn hartelijke groeten
aan uw medewerl<(st)ers.
A.van der Rest, Eindhoven
Wat een verrassing op mijn oude dag. Ge
wonnen Het lied van de tokeh. Heel veel dank.
Ik geniet van al die praatjes en plaatjes uit
mijn jeugd en zal mijn kleinkinderen eruit
vertellen en voorlezen. Hartelijke groeten en
poekoel teroes.
Mevrouw J.F. Pauwels, Den Haag
Beste mensen van Moesson, wat leuk dat wij
een exemplaar van Het lied van de tokèh van
u mochten ontvangen. Het zijn allemaal
prachtige tempo doeloe foto's met aardige en
interessante informatie ernaast. U hebt ons
er een groot plezier mee gedaan! Alleen die
eerste foto, van die rubber tapster... Als oude
rubberplanter denk ik dat die verkeerd om
is afgedrukt. Wij lieten de bomen altijd van
linksboven naar rechtsonder aansnijden, om
dat de latex-aders nu eenmaal in een flauwe
spiraal rechtsom naar boven liepen. Op deze
manier sneden we die het beste loodrecht aan.
Ik moet toegeven, we hebben het nooit anders
geprobeerd, misschien maakt het wel niks uit.
Interessante vraag! En de tokèh maar lachen.
H.S. Visman, Anrhem
In onze winkel in Grou en Sneek spreek ik
veel met mensen die in Indonesië op vakantie
zijn geweest of familie hebben aldaar. Eén
onderwerp dat vaak wordt aangesneden is
het versturen van geld naar Indonesië. Zoals
velen onder ons weten, is dit een kostbare
zaak. Daarom heb ik een tip: stuur geen geld
meer. Ja, u hoort het goed. Stuur geen geld,
maar open een bankrekening en stuur het
bankpasje naar uw familie of dierbare. Zonder
de pincode natuurlijk! Bel of mail deze pas
door na ontvangst. Met deze pas kan uw
familie tegen een superkoers geld pinnen.
Immers in Indonesië zijn inmiddels bijna
overal geldautomaten/ATM-machines. Op deze
manier boekt u alleen maar geld over op een
Nederlandse bankrekeningnummer en dat
kost bijna niets. Mocht u vragen hebben over
deze handige truc kijk dan op www.saraswati.nl
of mail info@saraswati.nl. Veel succes!
Pieter Hendriks, Grou
Het boek heb ik zelf nog niet gelezen, maar
wel een gedeeltelijk verslag van de mémoires
en de blunder van Rudy Boekholt, vermeld
in Moesson van september 2004. Dit gaat over
het drama bij de NIROM tijdens de Japanse
bezetting. De geëxecuteerden waren de em
ployees N. v.d. Hoogte, J.P.J.W. Kusters en V.D.
Kudding, die mijn oudste broer is. Dat Boek
holt vermeldt dat Bert Garthoff het slachtof
fer is geweest, vind ik ook zeer vreemd; er
is genoeg oorlogsdocumentatie aanwezig
om de juiste gegevens terug te vinden. Bert
Garthoff heb ik een lange tijd terug nog per
soonlijk gesproken. Ik zoek contact met fami
lieleden en bekenden van de bovengenoemde
personen voor uitwisseling van gegevens uit
het verleden of fotomateriaal; mijn broer was
namelijk een verwoed amateur-fotograaf.
Ik hoop en verwacht nog steeds dat ergens
zijn fotoverzameling misschien bewaard is
gebleven, bij het Rode Kruis, andere instantie
of particulier persoon? Met deze zoektocht
ben ik al veel jaren bezig geweest.
GA. Kudding, Eindhoven
Naar aanleiding van de column 'Raadsels' van
Vilan van de Loo, moet me toch even van het
hart dat het mij stoort, dat zij spreekt over de
handlangers van de paus. Volgens Van Dale is
een handlanger iemand die een ander helpt
bij kwade praktijken; dat is mijns inziens
ook de strekking van die zin in dat artikel.
Het gaat mij echt te ver de paus te betichten
van kwalijke praktijken. Natuurlijk zijn er
mensen, en daar is mevrouw Van de Loo er
kennelijk één van, die het niet eens zijn met
zijn opvattingen over morele kwesties. Maar
voor de zwakken in onze samenleving en
voor mensen die geen stem hebben, voor de
minsten onder mensen heeft hij zich altijd
zeer bezorgd getoond. Hij steekt dat niet
onder stoelen of banken, hij is zelfs te gast
geweest bij de VN in New York om daarover
te spreken. Regeringsleiders spreekt hij aan
30 moesson
