Paul blijkt al gauw anders te zijn dan andere kinderen. zich naar de omstandigheden. Hij zegt wel niet wat hij denkt en voelt, maar ik weet wat er in hem omgaat.' Vijftien jaar geleden stierf Etty.'Ze zei wel niks, maar luisterde des te beter. En ineens heb je niemand meer om tegen te praten.' Voor de zorg van zijn zoon gaat Harry op zoek naar hulp:'Toen Etty overleed, heb ik een oude vriendin, Eva, gevraagd te komen helpen. Eva heeft zich toen over Paul en mij ontfermd, terwijl ik de formalitei ten afhandelde.Tussen Paul en Eva klikte het direct.' Harry kent Eva al sinds 1950 toen beiden in Nederland bij een bank werkten. 'Mijn geloof helpt me door deze periode. Ik zeg niet ik ga dood aan kanker, ik lééf met kanker. Ik gooi morgen niet weg, omdat ik in een le ven geloof na dit leven. Dat geeft me rust. Anders slaap ik 's nachts niet van de pijn. Nee, ik wil geen chemokuur of bestraling. Chemo is een baan voor twee en er is niemand om me op te pakken. Maar ik leef niet elke dag met het gevoel: ik ga dood. Ik leef met de dag. Wat gebeurt er vandaag, wat gebeurt er morgen. Die dingen zijn nu belangrijk voor me. Beginjaren vijftig heb ik polio gekregen.Toen hebben de doktoren in Nederland al eens tegen mij gezegd: U loopt van uw leven niet meer. Dat bleek achteraf mee te vallen! Ik zie het wel: je gaat wanneer je moet gaan, maar ik ga er niet op zitten wachten. Ik heb altijd sigaret ten in voorraad, zodat ik altijd wat te doen heb. Minstens vijf keer in de week bel ik met onze kinderen René en Irene in Amerika. Mijn hond mis ik het meest. Die is nu bij René.' 'Nee, ik maak me geen zorgen over de dood. Maar ik maak me wel zor gen over Paul. Die moet er doorheen, als ik er niet meer ben. Paul is a gift from Cod en ik heb een morele plicht ten opzichte van hem. Hij kan zichzelf niet verdedigen. Daarom blijf ik hier zo lang dit mogelijk is.' 48 moesson voor Paul in Nederland beter te zijn dan in Amerika. Ook Harry moet dat toegeven. Daarom besluit hij een deel van het jaar in Amerika en een deel in Holland te wonen. Paul gaat elke dag naar een activiteiten centrum met lieve begeleiders:'Geen snotapenl'Ook krijgt Paul veel steun van de American Protestant Church in Den Haag. Maar, net als Harry, mist ook Paul Amerika. 'Paul lijkt op mijn vrouw,' vertelt zijn vader.'Hij probeert overal het beste van te maken en voegt

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2005 | | pagina 48