Thanks pap!
I
estafettecolumn o David Eisinger
De zijdehandelaar
Met zijn debuutroman De zijdehandelaar
heeft Tash Aw een origineel werk geleverd.
Het vertelt het verhaal van de beruchte en
mysterieuze zijdehandelaar Johny Lim tegen
de achtergrond van de Maleisische samenle
ving rond 1941. De Japanners zijn op komst en
Johny Lim bedenkt allerlei listige praktijken
om de dans te ontspringen, waarbij hij niets
of niemand ontziet. Het gevolg daarvan is
een zoon die hem haat, een vrouw die hem
op afstand houdt en een vriend die hem
bewondert. Alledrie komen ze in het boek
aan bod met hun verhaal, wat een kleurrijk
en veelzijdig beeld van deze intrigerende man
oplevert.
Het is de schrijver helaas niet gelukt de ach
tergrond van het boek, de Maleisische samen
leving, goed uit de verf te doen komen. Het
boek zou zich eigenlijk in elke willekeurige
stad kunnen afspelen. Afgezien daarvan leest
het als een trein. Veel te gauw aan het einde
gekomen volgt er een onverwachte afloop.
De zijdehandelaar
door Tash Aw
Mouria: 382 pag.(paperback)
ISBN go 458 4m 3
Prijs:€ 19,90
Vol Indisch, half Indisch, Indo, kwart
Indisch, een achtste of misschien wel
drie achtste... Ik zeg altijd dat ik half
Indisch ben, of ik zeg:'lk ben een Indo'.
Maar om eerlijk te zijn weet ik het niet
eens precies...
Als klein jongetje opgegroeid in een
dorpje heb ik nooit gemerkt dat ik
Indisch bloed heb. Ik was gewoon David!
Ik was net zoals elk ander kind bij mij in
de straat of in de klas. Ik heb me nooit
anders gevoeld. Ok, ik was iets donker
der, en ik was de enige in de klas die met
trots kon zeggen dat m'n vader een aap
als huisdier had, maar that's it!
Thuis merkje wel datje Indisch bloed hebt, want daar loopt je vader rond, een
echt Indisch mannetje. Het huis heeft een aantal Indische invloeden zoals beeldjes,
kunstwerken, foto's en nog meer voorwerpen uit Indonesië. Ook merkje het als je
moeder, overigens Nederlandse, je roept voor het eten en hard'makan'roept. Of als
je naar bed moet en mijn moeder'tidor'zei.
Via deze wegen kwamen er onbewust steeds meer Indische invloeden in m'n leven
terecht. Erg geleidelijk, want als klein jongetje moest ik bijvoorbeeld niks van de
Indische keuken weten. Het zag er anders uit en rook ook nog eens anders dan de
bekende Hollandse pot. Alleen de soto dan, daar was ik echt verzot op. Als je me
ergens 's nachts voor wakker mag maken
Tijdens mijn studententijd kwam ik in contact met mensen met een Indische
achtergrond. Door gesprekken met hen ga je je bepaalde dingen afvragen. Deze
mensen vroegen mij dingen over mijn achtergrond, m'n ouders, waar komen zij
vandaan, is je vader of je moeder Indisch, ben je wel eens in Indonesië geweest?
Met deze vragen ging ik dus naar m'n vader, moeder en m'n oudere zussen. Een van
deze vragen was dus:'Weet jij hoeveel Indisch bloed ik heb?'Maar zowel m'n vader
als m'n moeder en beide zusters gaven me een ander antwoord! Het is weieens uit
gezocht door middel van een stamboom, maar het maakt niet uit hoeveel Indisch
bloed ik heb. Maar gewoon dat ik het heb en er trots op ben, dat is voor mij genoeg.
Ik denk dat ik vroeger minder het besef van mijn Indisch bloed had. Vroeger zag
ik mezelf net zoals ieder ander kind. Maar nu ik ouder ben en meer weet en besef
van de Indische cultuur heb, voel ik me ook meer Indisch. Dat zie ik terug in mijn
interesse in kunst, cultuur en vooral 't lekkere eten. Als je daar meer over weet en
letterlijk van deze cultuur proeft, kun je je ook meer Indisch voelen. Althans ik wel.
Ik ben blij dat ik Indisch bloed heb. Het geeft me iets extra's, iets moois mee wat
andere mensen niet hebben. Zonder m'n Indische vader zag ik er namelijk niet zo
uit, hoe ik er nu uit zie. En was ik waarschijnlijk ook niet zo lenig als ik nu ben en
dat komt weer erg goed uit voor mijn rol in de musical Mamma Mia!
Dus thanks pap!!
David Eisinger is momenteel te zien in de musical Mamma Mia! in het Beatrix
Theater in Utrecht, voor meer informatie www.musicals.nl. David geeft het stokje
door aan Wieteke van Dort.
april 2005 9
