Voorpublicatie
Kind van de Oost
Kortingsbon
In Kind van de Oost beschrijft Hans Ver-
voort niet alleen de veertien jeugdjaren
die hij in Indië doorbracht, maar ook zijn
komst in Nederland in 1953. Binnenkort
verschijnt een nieuwe uitgebreide druk
van het boek. Een voorpublicatie.
We waren nu drie maanden in het moederland
en de toekomst begon vorm te krijgen. Eerst had
de regering ons gestald in Oss, in een contractpen
sion. Veel niet goed renderende hotelletjes of pensi
ons hadden zich in die tijd bij het rijk gemeld
om tegen vier gulden per persoon per nacht de
repatrianten uit Indië van onderdak en voedsel
te voorzien. Wij logeerden in een bordkartonnen
uitbouw van Hotel-restaurant De Korenbeurs, een
ander Indisch gezin woonde al enige tijd in de
garage. Het wende, vertelden ze.
Oss was een kleine stille plaats met veel boeren
land er om heen. Ik verkende de omgeving op de
fiets, maar kon er niet veel vat op krijgen. Het
landschap was weids, maar gruwelijk vlak. 'It
lacks drama' hoorde ik later een BBC-verslag-
gever zeggen over de Hollandse verten en dat
beschreef goed wat ik als jongen voelde maar niet
kon verwoorden. Ik was natuurlijk ook een anak
Surabaya, een stadsjongen. In Surabaya woonden
wel een miljoen mensen, al had ik er maar een
klein deel van gezien./...)
En toen kreeg mijn vader bericht dat hij als
militair administrateur gedetacheerd werd in
Amsterdam. We zouden daar ook een huis krijgen
in het Tuindorp Slotermeer. Dichtbij de stad en
toch in de natuur. Tuindorp, het klonk veelbelo
vend, het had iets Dik Trom-achtigs.
Maar omdat Slotermeer nog gebouwd moest wor
den zouden we enkele maanden moeten overbrug
gen. Voor enkele maanden vertrokken we naar
een contractpension in Hilversum, zo dicht moge
lijk bij Amsterdam. Het pension was een riante
villa, bewoond door mevrouw Hilliger. Zij kleedde
zich in robes, zij was namelijk eigenlijk kunstena
res, geen pensionhoudster. Ze gaf pianoles in de
grote salon die we konden zien als we langs het
pad naar onze ingang - de keuken - liepen.
We kwamen haar wel eens tegen in de hal en
zij was ook een keer kennismakingsthee komen
drinken in de beknopte woonslaapkamer die zij
ons verhuurd had. Bij die gelegenheid vertelde zij
uitvoerig over haar zangcarrière in binnen- en
buitenland en de vele duetten die zij gezongen
had met de beroemde tenor Bert Rob be die nu in
Amerika triomfen vierde.
'Met Bert had ik een heel apart rapport', vertelde
ze, 'we ademden één adem, we deelden één ziel.
Ach ja, vervlogen tijden...'. Ze bracht een klein
dameszakdoekje naar haar ogen en depte daar
iets weg. We luisterden met ontzag, ook mijn va
der had nog nooit zo dicht bij roem gezeten. Een
knobbeltje op haar stembanden had haar zang
nu al enkele jaren doen verstillen, liet zij weten.
Maar misschien, met veel rust, kwam het ooit nog
goed. En intussen de pianolessen, ach, een mens
moet leven. En dit pension natuurlijk, waarmee
zij toch ook mensen zoals wij uit de woningnood
kon helpen.
'Dat waarderen wij ook. Zeker', zei mijn vader
beleefd. Ik kon horen dat hij het niet prettig vond
dit uit beleefdheid te moeten zeggen. Hij betaalde
voor onze kost en inwoning, de vier gulden per
persoon per dag die zij ontving gingen van zijn
traktement af.
In Oss mochten we nog zo vaak douchen als we
wilden, maar mevrouw Hilliger leerde ons de Hol-
■g-C-
Kind van de Oost door Hans Vervoort
ISBN 90 388 7437 5
Nijgh en Van Ditmar: 84 pag. (paperback)
Normale prijs: 15,00
Actieprijs: 12,50
Korting: 2,50
Actienummer: 900-82016
Begindatum 01/05/2005
Einddatum 31/05/2005
landse manier: éénmaal per week stelde zij de
badkamer beschikbaar. Tussendoor werd gepoe
deld, even de oksels en het kruis nat maken en
klaar. Wonderlijk snel wende ik eraan om door
deweeks mezelf te ruiken, die geur had na enige
tijd zelfs iets prettigs, iets bekends. Het gebruik
van toiletpapier was moeilijker, ik kende alleen
de botol cebok, defies water die in Indië gebruikt
werd om de billen schoon te spoelen. Kokhalzend
gebruikte ik vele meters wc-papier totdat Klaar,
de huismeid, namens mevrouw Hilliger kwam
klagen over de grote toename van het gebruik van
toiletrollen sinds wij er waren. Zo werd het veel te
duur had mevrouw laten weten.
'Zeg maar tegen mevrouw Hilliger dat we voort
aan ons eigen toiletpapier kopen', zei mijn moe
der ferm en dat bracht Klaar ertoe om haar hart
uit te storten over haar tirannieke mevrouw. In
haar eentje moest ze het hele huis schoon houden
en ook nog koken voor de gasten. De hele dag hol
len, vliegen en draven en nooit een bedankje!
Terwijl mijn vader stug de krant bleef lezen tut-
tutte mijn moeder Klaar naar een onthulling.
Wisten we dat mevrouw in de oorlog hier Duitse
officieren had ontvangen voor zangsoirees? En
zij, Klaar, maar hollen vliegen en draven, de hele
oorlog door.
De vernieuwde editie van Kind van de Oost (Nijgh
en Van Ditmar) ligt vanaf eind mei in de boek
handel. Moesson-lezers krijgen op vertoon van
de kortingsbon in dit blad 2,50 korting op het
boek. Het boek kost dan 12,50 in plaats van
15,-. Hans Vervoort heeft ook een eigen website.
Op www.hansvervoort.nl kun je meer lezen over
en van Hans Vervoort.
34
moesson
