kelijke Afrikaanse naam terug
te vinden. Het echtpaar Cordus
kan dan weliswaar geen verre
familieleden in Ghana meer ach
terhalen, in het jaar 2000 hebben
ze op uitnodiging van Ineke van
Kessel hun 'vaderland'tijdens een
roots trip bezocht.'Het was erg
indrukwekkend en emotioneel
om in kasteel Elmina rondgeleid
te worden in de ruimtes waar de
slaven waren ondergebracht. Van
uit het kasteel hadden we zicht
op Fort Coenraadsburg waar de
Afrikaanse soldaten daarentegen
leerden exerceren en op de haven
van waaruit onze stamvaders zijn
weggevaren naar Batavia', vertelt
Evelien Cordus. De volgende
halte tijdens de reis is Kumasi, de
hoofdstad van het Ashanti-rijk
waar destijds een werfdepot voor
Afrikaanse krijgsgevangenen en
slaven was gevestigd.
Hoewel een audiëntie bij de
Asantehene doorgaans onmoge
lijk is, wordt het echtpaar tot hun
grote verrassing door Otumfuo
Osei Tutu II ontvangen.'We zaten
onder een boom bij het paleis te
wachten toen we plotseling te
horen kregen dat we een privé-
audiëntie van vijf minuten bij de
koning toegestaan kregen. We
mochten ons niet rechtstreeks tot hem richten, maar nadat we hem
een fles jenever overhandigd hadden en de begeleider ons verhaal in
het Twi vertaald had mochten we de Asantehene de hand schudden".
In 2003 bezoekt het echtpaar Cordus samen met een groep andere
Indo-Afrikanen Ghana nogmaals om de opening van het Elmina-Java
Museum in Elmina bij te wonen waar een permanente tentoonstel
ling is gewijd aan de geschiedenis van de Belanda hitam. Als speciaal
geschenk hebben ze een replica van een KNIL-uniform met sabel
meegenomen.'Omdat een klewang een wapen is, hebben we het
bijna op Schiphol moeten achterlaten, maar uiteindelijk begrepen de
douane-beambtes dat het om een museumstuk ging en mochten we
doorlopen', lacht Evelien.
Met de opening van de tentoonstelling Zwart in dienst van Oranje over
de Belanda hitam in het Tropenmuseum in Amsterdam gaat het 'jubel
jaar'van start. Weliswaar heeft Daniël Cordus afscheid genomen als
voorzitter van de Stichting Indo-Afrikaans Kontakt, maar als patriarch
van de gemeenschap is hij nog steeds betrokken bij alle activiteiten.'Ik
zie dit alles als definitieve erkenning van de Indo-Afrikaanse gemeen
schap in Nederland en in het buitenland. Het heeft lang geduurd, maar
het verhaal van de illegale werving van Afrikanen in de negentiende
eeuw is eindelijk in kaart gebracht. Aan de Afrikaanse diaspora die het
Caribisch gebied en Noord- en Zuid-Amerika beslaat, is nu ook Indone
sië toegevoegd'.
mei 2005 49
