Net als zoveel Indische mensen praatten de opa en oma van Monique
en Suzanne vrijwel nooit over hun verleden in Nederlands-lndië.
Monique:'Opa en oma waren echt heel Indisch. Maar we hadden
het er thuis nooit over. We wisten dat opa en oma uit hun vaderland
waren verdreven, maar meer eigenlijk ook niet. Het was een afgesloten
hoofdstuk voor ze.'
Suzanne:'Ze kochten alleen nooit Japanse auto's. Daar moesten ze
niets van hebben.'
Monique:'Opa overleed toen ik tien was, ik was echt dol op hem. Ik zag
mijn opa en oma niet als Indisch. Het waren gewoon opa en oma.'
Suzanne:'We gingen natuurlijk vaak bij ze eten. In hun kleine gezellige
huis in Slotermeer.Veel te veel mensen uitgenodigd natuurlijk. Da's
wel heel Indisch denk ik.'
Monique:'lk heb veel bewondering voor het aanpassingsvermogen van
de Indischen die naar Nederland zijn gekomen.'
Suzanne:'Ik ook, stel je eens voor. Je moetje moederland verlaten en
komt terecht in een onbekend koud land waar alles anders is...'
Monique:'Wat me opvalt aan Indische mensen is dat ze altijd zo be
schaafd zijn. Je ziet ze nooit echt op de voorgrond. Ik vind ze soms ook
zo weinig ambitieus.'
Suzanne: 'Ja, een beetje soft zijn ze vaak wel. Wat dat betreft zijn we
echt Hollanders. Wij zeggen gewoon waar het op staat. Ik sta er wel
van te kijken hoeveel Indische mensen er in de muziek zitten. Daar
barsten ze juist van de ambitie.'
De dvd Lois Lane 20 jaar verschijnt binnenkort en is verkrijgbaar
bij de betere platenzaak.
juni 2005
