Brieven
Estafettecolumn Wieteke van Dort
Dokter Saar 2
Luitenant-generaal Berenschot 2
Colgate-smile
Yogya-zilver
In de vorige Moesson stond bij de foto van
Wieteke van Dort per ongeluk de verkeerde
naam vermeld. Niet Lydia van Haasteren
maar Ingrid van den Brand van fotostudio
In Grid heeft de foto gemaakt.
De tekst van het lied Het Nieuwe Begin waar
Wieteke het in haar column over heeft,
is van May Bruins, de muziek van Eduard
Koning.
De redactie
Dokter Engels ben ik zeker niet vergeten.
Het voorval dat beschreven wordt onder de
titel Dokter Saar in de brievenrubriek van
het februarinummer kan ik me nog goed
herinneren, hoewel ik als kind van twaalf
jaar niet wist wat de reden was dat dokter
Engels zo afgetuigd werd.
W Schaafsma-Campluynder, Odijk
De Belanda hitam special is fantastisch!
Veel geschiedenis en historische feiten en
achtergronden. Dat is genieten!
In de brievenrubriek van vorige maand
staat een ingezonden brief van C.V.J. Lange
met betrekking tot Luitenant-generaal
Berenschot.
In de nalatenschap van mijn schoonvader
Douwe van der Wal (KNIL/KL 1935/1956)
bevond zich een stenen bierpul met daarop
een afbeelding van Berenschot en drie
KNIL-soldaten, met vaandel plus klewang
en karabijn.
Ik leefde in de veronderstelling dat deze
uit Indië kwam, maar hoe zou dit breek
bare voorwerp dan de oorlogsjaren hebben
moeten overleven?
Navraag bij Museum Bronbeek leerde mij
dat dit object een geliefd souvenir was en
onder andere verkrijgbaar tijdens KNIL- en
Gadja Merah-reünies.
Ik stuur jullie hierbij een paar afbeeldin
gen van deze, voor ons, bijzondere bierpul.
Ed Vermeulen, Baarn
Meer van zulke artikelen als Een fluwelen
revolutie. Uitstekend en zeer informatief.
Indonesië is als het volwassen kind van
Nederlands-Indië. Indonesië had nooit
kunnen bestaan, zonder dat er eerst Indië
was. 'Mama Indië' kijkt naar Indonesië en
zegt: 'Kijk, het kind is volwassen geworden.
Ik herken het niet meer, maar zal er altijd
van blijven houden'. The old country never
dies. It just fades away.
Moesson verwijdert zich langzaam van
'Tempo Doeloe' omdat onze darah ketiga
zich meer met Indonesië identificeert dan
met 'toen vroeher'.
Het kleine portretje van Tjalie Robinson in
het inhoudsblad verscheen voor het laatst
in december 2001. De 'voorwoord'column
werd stiekem steeds groter, totdat op een
dag een portretje van de hoofdredacteur
verscheen. Nu lacht Marjolein van Asdonck
mij elke maand toe, compleet met 'Colgate-
smile van voor de oorlog'. Niets op tegen,
maar het maakt mij ook nieuwsgierig naar
hoe de andere redactieleden er uitzien.
Suggestie: vul eens een middenblad met
foto en kleine CV van het hele redactie
team. Ik denk dat de lezers dit zullen
waarderen.
E.A. Muller, Zutphen
Uit het voormalig Nederlands-Indië afkom
stig lees ik al vele jaren met plezier in Tong
Tong - Moesson. In het aprilnummer las ik
met wel bijzonder veel genoegen en belang
stelling het artikel over 'Yogya-zilver' (moet
nog steeds wennen aan die spelling!) en de
expositie die onder leiding van mevrouw
Kal in het Tropenmuseum is ingericht.
In het artikel valt ook de naam van
mevrouw Van Gesseler Verschuir - en die
bracht vele herinneringen terug aan mijn
kinderjaren in Djokja. Mijn vader, Th.W.
van der Plas (1884-1945), kunstschilder en
tekenleraar, speelde in die tijd een rol in
het redden van het Djokjazilver. [...]Op het
terrein van de Kraton kwam een fraaie
pendopo-achtige winkel met stralende
vitrines waar 'Djokjazilver' van de hoogste
kwaliteit werd aangeboden voor eerlijke
prijzen - zuivere waar voor goed geld! Te
vens kregen de makers van al dit moois nu
een passende beloning. Er werden ook vele
'Europese' artikelen geproduceerd, zoals
inderdaad die theeserviezen, maar ook
weelderige, heel complete cassettes tafel
zilver (de cassette van Japara houtsnijwerk,
met batikstof gevoerd) werden ook 'geëx
porteerd' naar vooral Batavia en Soerabaja
waar zij gretig werden 'snapped up' door
Amerikaanse toeristen - 'wow, hand-made,
exotic!'. Ook waren er producten waarvan
ik zelfs als kind mij afvroeg of dat nu zo
nodig in 'echt' Djokjazilver moest worden
aangeboden: jampothouders en deksels
voor de Betuwejam, kaasvingers, en zelfs
houders voor een Maggi-flesje (heb er nog
eentje staan).
[...]Op verzoek van mevrouw Van Gesseler
Verschuir heeft mijn vader voor diverse ar
tikelen gedetailleerde ontwerpen en werk
tekeningen gemaakt ter bevordering van
de zilversmeden. Ik bezit onder andere een
broodmand naar zijn ontwerp - er moeten
daar nog kopieën van in omloop zijn. Hij
ontwierp onder andere een zeer elegant en
smaakvol theeservies met slechts spaar
zaam aanwezige Javaanse motieven - je
moesson
