Tempo Doeloe Lezers schrijven Tijdens een Batavia-reünie zag ik hem terug, Adè van Zoest, de djago van de buurt waar ik opgroeide. Hij was niet veel veranderd. DOOR RIEN BERENDSEN Poppie Mijn gedachten gingen terug naar de jaren in Batavia. Op een klein veldje op de hoek van Gang Kelintji stonden twee bomen niet ver van elkaar. Het leek alsof de kruinen in elkaar waren gegroeid. In de schaduw stond haast altijd een aangenaam briesje. Wanneer het regende duurde het een poosje voordat de gestaag vallende druppels door het bladerdak lekten en iedereen naar huis vluchtte. Bijna iedere middag kwamen we daar bij elkaar en stonden een beetje te kletsen over de laatste Tarzanfilm en natuurlijk een beetje stoer doen als de mooie kippen langskwamen. Enkele jon gens hadden hun glimmend gepoetste fietsen bij zich om op de meisjes indruk te maken. Sommigen hadden een echte Raleigh-versnel- ling, die een stoertikkend geluid maakte als ze langzaam langs de giechelende meisjes reden en deden alsof ze tegen hun aanreden en omvielen, dat weer een hoop gegil opleverde. Anderen die geen versnelling hadden, bonden met een elastiekje een sapoe lidi tegen een van de buizen van het voorvork en dat leverde hetzelfde effect op als de verende sapoe lidi tegen de spaken tikte. Sommige meisjes keurden ons geen blik waardig, terwijl anderen meteen rechtsomkeert maakten als ze ons in de gaten hadden. Poppie, mooi en bovendien aardig en zonder tinka's, was wel de kip voor ons. Met een slank lichaam, mooi gevormde lippen en lange wimpers om haar poppenogen -vandaar de bijnaam - viel ze wel op. Door vele moeders van opgeschoten jongens werd ze liefkozend blek blek swiet genoemd, waarmee hitam hitam manis werd bedoeld. Bovendien had Poppie heel lang en gitzwart haar dat tot ver over haar stevige en mooi gevormde billen reikte. Poppies billen werden door ons met res pect kadetten genoemd. Als Poppie met haar broertje als een soort chaperon aan de hand langs ons groepje liep, verstomde elk gesprek. Ze rook fris naar Pear's soap, meer bekend als peerzeep en haar volle haardos glom in golven tot ver over haar rug. Weemoedig keken we haar na, totdat ze om de hoek verdween. Adè, de djago uit onze groep, riep overmoedig dat hij Poppie best wel over haar kadetten durfde te strijken.'Wedden om wat?' riep Adè heftig uit waarbij hij zijn naar boven gekeerde hand uitstak. David die smoorverliefd was op Poppie, waarschuwde Adè dat haar vader hem met zijn dubbelloops jachtgeweer aan flarden zou schieten, wanneer hij dat in zijn hoofd zou halen.'Bledar bledoer.je bent wijlen,' bootste David de schoten na. Dit dreigement maakte niet veel indruk op Adè want z'n opgeheven hand stak hij ook naar David uit. Met de blote rechterhand sloeg David op de uitgestoken rechterhand van Adè. De weddenschap was aangenomen. 'Om wat, om wat?', schreeuwde Adè. En met een tril-lip riep David uit:'Als je durf, je krijg es shanghai van toko Loen'.'Ok, ok, als Poppie morgen komt, aai ik haar over haar kadet. Echtjes hoor, vader, moeder dood', voegde hij er verbeten aan toe. Hij zwoer bij het leven van zijn ouders, waarbij hij twee uitgestoken vingers van zijn rechterhand ter hoogte van zijn oor hield. Dietje, die iedere zondag met zijn ouders naar de kerk ging, waarschuwde Adè dat hij zulke dingen niet moest zeggen op gevaar dat zoiets bewaarheid zou worden. Adè, sinds zijn derde jaar wees zei lachend:'Hindert niet mijn vaderen moeder toch al dood.' De aanmoedigingskreten in de groep verstomden plotsklaps toen Poppie veer krachtig en gracieus en met golvende manen Rien Berendsen in 1936, adoeh lieief! en met haar rotbroertje aan de hand om de hoek kwam aanlopen. Het was doodstil toen ze uitdagend midden in de groep stond vlak voor Adè die nonchalant op een muurtje zat.'Wat doe je toch met jouw haar Pop, zo mooi weet je', slijmde Adè.'Volgens mij ga je iedere dag in smeren met lidah boeaja,ja toch?'Geboeid en doodstil volgden we de conversatie en tactiek van Adè die helemaal in z'n element was.Tri- omfantelijk keek hij ons over de schouder van Poppie aan, terwijl hij zijn rechterhand teder op Poppie's achterhoofd legde.'En dik is jouw haar weet je, van hier'-en z'n hand streek over het lange haar in haar nek, over haar schou ders, over haar rug en heel langzaam over haar kadetten - 'tot helemaal daar.' Lezers schrijven... Wil je ook in deze rubriek komen, schrijf dan een verhaal overeen specifieke gebeurtenis of herinnering uit de tijd van vóór de repatriëring. Schrijf rond de 500 woorden en stuur ofe-mail dit - samen met een bijpassende foto - naar Moesson. Iedere maand wordt het beste verhaal geselecteerd. Moesson bedankt Rien Berendsen voor zijn bijdrage. 30 moesson

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2006 | | pagina 30