Tempo Doeloe %8lo
Rinus (links) en William kort na de finish, naast Hotel Preanger te Bandung.
hoeft de rally niet onderbroken te worden voor technische reparaties.
Anderen hebben minder geluk. Eén deelneemster vertelt in het tijd
schrift Het Motorverkeervan mei 1952:'We hadden nog geen kilometer
gereden of we hoorden "pèng!" onder de motorkap vandaan komen.
We waren dicht bij een dorpje en reden door tot we een fietsenwerk-
plaats gevonden hadden. Hier waren Engelse sleutels en tangen voor
radig die ons nog redden konden."Konden"ja, maar ze deden het niet.
Er bleken veel te veel sleutels en tangen te zijn. Het duurde eeuwen
voor er een passende gevonden was en ondertussen stonden wij van
ongeduld te springen.'
Ook de andere deelnemers zijn gehaast, zo erg zelfs dat één coureur
een ambulance van de weg rijdt. De ambulance eindigt in een selokan.
Benzine
Net als bij de Friese Elfstedentocht staan in elke plaats controle
posten. De deelnemers moeten zich op bepaalde trajecten aan een
opgegeven snelheid houden en op de minuut precies een stempel
bij een controlepost halen. Elke minuut later betekent een strafpunt.
William heeft op het eind van de rit zeven strafpunten. De coureurs
die de rally zonder strafpunten afsluiten, mogen meedoen aan de
klassementsproef: een parcours met obstakels waar de coureur zijn
stuurmanskunsten kan vertonen.
De wegen, kan mijn oma zich nog goed herinneren, worden op som
mige plaatsen bewaakt door de politie of het leger:'Er waren in die tijd
nog steeds jonge "pelopors"die de rally graag wilden verstoren,'vertelt
ze.'Maar van incidenten was geen sprake. Ook zijn er geen zware
ongelukken geweest.'
De coureurs komen onderweg zelden een benzinepomp tegen.
Daarom moetje noodgedwongen een eigen voorraad benzine mee
nemen. Zo ook mijn opa. In de achterbak en op de achterbank staan
36 moesson
twee tanks met benzine. Mijn oma, die op dat moment in de eerste
weken van haar vierde zwangerschap verkeert, zit naast een van
de tankjes. Achteraf gezien levensgevaarlijk natuurlijk en mijn oma
heeft ook liever niet dat ik het opschrijf, maar zo ging dat toch in die
tijd? Mijn oma zou dat nu nooit weer doen, verzekert ze me. Alles is
goed gegaan en negen maanden later in Den Haag is mijn kernge
zonde oom Gert geboren.
Once in a lifetime
Na een lange tocht - die af en toe onderbroken wordt om iets te
eten en te drinken - komen William, Gerda en Rinus 's avonds aan in
Bandung. Daar is inmiddels een groot feest aan de gang.Tienduizen
den mensen bewegen zich voetje voor voetje in de sprookjesachtig
verlichte straten.'De illuminatie door Philips verzorgd is in één woord
overweldigend,' schrijft het Nieuwsblad voor Indonesië. In Concordia
volgt de prijsuitreiking. De heer P. van Buuren is overtuigend eerste
geworden. Op welke plek mijn opa en oma finishten, heb ik niet meer
kunnen achterhalen. Wel weet ik dat zij de rally afsloten met een dans
op het bal.
Tegenwoordig zijn dit soort rally's op de openbare wegen in Indonesië
ondenkbaar. Het verkeer is veel te druk. De KLM-Bloemenrally van 1952
was dus een once in a lifetime experience voor mijn opa en oma en hun
neef. Voor mijn oma en opa moet een laatste hoogtepunt zijn geweest
in hun land van herkomst.'Het was,'vertelt mijn oma meer dan vijftig
jaar later,'een prachtige tocht door de Preanger. Iets om nooit te verge
ten.' Kort na de rally emigreerden ze voorgoed naar Nederland. Ze zijn
nooit meer teruggeweest.
