'Ik r^acht dat het normaal was
om gemeden te worden'
Japanse vader
wMBÈËm
DOOR MARJOLEIN VAN ASDONCK EN GEERT ONNO PRINS FOTOGRAFIE ARMANDO ELLO
geluid niet. Op m'n 23ste ging ik naar een con
cert in Paradiso. Daar hoorde ik de sound die
ik altijd in mijn hoofd had: een conga, zo bleek
later. Ik ben op de percussionist afgestapt.
Steve Boston heette hij. Hij werd mijn mentor.
Conga's waren toen, eind jaren zestig, nog
niet eens te krijgen in Nederland. Henk van
Leeuwarden, een Surinaamse jongen, maakte
mijn eerste conga. Ik stond ernaast, heb de ge
boorte als het ware meegemaakt. Al kijkende
heb ik geleerd hoe je een conga moet bouwen.'
en controleren, maar uiteindelijk moetje
toch maar wachten op je geluk. Er zijn zoveel
goede muzikanten, maar om het te maken
moetje ook geluk hebben.'
Je vindt zoveel verschillende muziekstijlen
interessant. Is dat de reden dat je nooit een
vaste band om je heen gevormd hebt
'Ja! Ik krijg het gelijk benauwd na een paar
maanden of jaren bij dezelfde groep. Ik kan
me niet helemaal wijden aan één muziek
soort. Er zijn zoveel mooie bloemen op de
wereld en je kunt niet alleen maar van die
ene bloem blijven houden.'
Als kind wilde je al trommelen. Je was altijd
op zoek naar een bepaald geluid dat je in je
hoofd had. Heb je het gevonden?
'Eerst speelde ik tifa,toen bongo's, toen drum
stel. Ik bleef maar zoeken, maar vond het juiste
augustus 2006 13
