'We waren het zat politieke partijen constant te
moeten interesseren voor de Indische zaak'
Uiteindelijk wordt de landmacht op Nieuw-Guinea in 7955 opgeheven en
moeten de Lapré's weg. Voor de tweede keer moet Sjoerd zijn manschap
pen vertellen dat ze uit dienst worden ontslagen. Dit keer de Papua's en
in 7949 de inheemse soldaten van de Andjing Nica. Hij is er kapot van.
Peggy: 'In 1990 werd mijn man gevraagd voorzitter te worden van
de Stichting Japanse Ereschulden. Hij was toen al jaren actief om de
positie van veteranen te verdedigen. In de jaren tachtig werden de
Indië-veteranen, onder meer door de publicatie van Loe de Jong, in
een kwaad daglicht gesteld. Sjoerd kwam bekend te staan als een
vechter, daarom werd hem gevraagd de JES op te richten. Er was geen
kantoor of niets. We regelden een verzamelpunt, waar formulieren
konden worden aangevraagd om de claims in te dienen bij de Japanse
regering. We nodigden de pers uit in Bronbeek om de oprichting van de
JES bekend te maken, maar de avond vooraf kwam de Avro al met een
reportage. Terwijl Sjoerd naar Bronbeek was, kreeg ik het ene telefoon
tje na het ander. Het ging de hele dag door, ik kon niet eens wat te
drinken inschenken. Tot overmaat van ramp kreeg ik spit en kon alleen
maar in één houding zitten. Toen Sjoerd 's avonds thuiskwam vroeg ik:
"Was er veel animo?"
"Nou 't viel tegen," zei hij.'
'We deden het samen. Ik reed Sjoerd van Ermelo naar Den Haag; hij zat
naast me de stukken door te nemen. Ik ben altijd de stille kracht achter
hem geweest. Op de achtergrond ben ik op m'n happiest. Sjoerd nam
de initiatieven en ik deed vaak de uitvoering. Natuurlijk ben ik daar in
ons huwelijk ook wel eens boos om geweest:jij verzint iets, moet ik het
weer opknappen.
Sjoerd was daadkrachtig, maar niet rancuneus. In ons gezin speelde
de oorlog nauwelijks een rol. We waren altijd met sport bezig. Voetbal,
tennis, noem maar op.'
'Op een gegeven moment vroegen we ons af: Waarom moeten we toch
altijd blijven lobbyen? We waren het zat politieke partijen te moeten
blijven interesseren voor de Indische zaak. Toen hebben we de Vrije In
dische Partij (VIP) opgericht. We hebben bijna één zetel gehaald. Het is
niet gelukt. En je zult geen Indische partij zijn zonder datje ruzie krijgt.
Sjoerd heeft daar veel hartzeer van gehad.'
'Nu ben ik gewoon donateur van de JES. Ik blijf trouw. Ik doe dat voor
mijn man. Ik wil niet de moed verliezen. Sjoerd was een echte family-
man, hij wilde het liefst dat ik altijd bij hem was. Je voelde dat hij erg
veel van je hield.'
augustus 2006 45
