Van de
7
Si gendoet
brieven
Brieven
FAMILIEVERHALEN
In de bespreking van Sajoergendjer eten, het
verhaal van Willy Croese, in Moesson van
augustus, staat vermeld dat zijn schoon
zoon zijn verhaal heeft opgeschreven. Dat is
onjuist. Zijn verhaal is opgetekend door zijn
oudste dochter,Tineke. Dat was niet alleen de
nadrukkelijke wens van Willy zelf. Ook Tineke
vindt het, als lid van de tweede generatie,
van groot belang dat familieverhalen, zoals
haar vader die over zijn Indonesische moeder
vertelt, niet verloren gaan. Daarom staat haar
naam samen met die van Willy op de titelpa
gina van zijn boek.
Nard Besseling, uitgeverij Malpertuis, Spijkenisse
- ..''/-V/Vyv
DE DRIE KUSSENSLOPEN
Het verhaal 'De drie kussenslopen' gaat over
een heikel onderwerp, maar is toch een leuk,
uniek verhaal geworden. Passend in onze
herdenkingsmaand.
Han Veldhuijsen, Den Haag
BATAVIA
Hartelijk bedankt voor het boek Batavia. Het
was voor ons een verrassing om dit te mogen
ontvangen. Vooral omdat ik toenter
tijd veel in Batavia kwam en met vele
overplaatsingen via Meester Cornelis in
Batavia kwam. Het boek is voor ons van
onschatbare waarde, omdat het over
het ontstaan van Batavia verteld. Nogmaals
bedankt, ook namens mijn echtgenote.
B.C. Zwirs, Anna-Paulowna
ERGERNIS
Reeds lang lees ik Moesson met plezier. Maar
enkele zaken gaan mij in toenemende mate
ergeren:
Verschillende paginagrote foto's van publici-
teitszoekende personen. In het julinummer
La Ona. Eén grote en een enkele kleine foto
voldoet. Komt vaker voor! Ten tweede veel
foto's zonder tekst. Wij willen graag weten:
wie, wat, waar, wanneer. Bovendien soms te
veel lucht. Wellicht kunt u hier aandacht aan
besteden.
J.A. de [onleesbaar], Leiden
Naschrift redactie: We beloven verbetering
wat betreft de gewenste fotobijschriften!
Verder beschouwen we de grote foto's als
een onmisbaar artistiek element van Moes
son. Niet alleen willen we zo letterlijk alle
gezichten van de Indische gemeenschap laten
zien, we stimuleren zo ook jonge, talentvolle
Indische fotografen.
DUBBELPORTRET
Ik heb nog enkele aanvullingen voor het arti
kel over mijn man Sjoerd Lapré en mijzelf in
het augustusnummer van Moesson. Waar de
gevangenen in Buitenzorg geëxecuteerd zijn,
weet ik niet precies. In elk geval niet buiten
de gevangenismuur. In Ifar zaten wijzelf niet
op kistjes, dat was wel het geval bij de kolo
nisten die we soms bezochten. Bij uitzending
door Defensie konden wij onze meubels
meenemen. In Ifar waren wel zandwegen.
Misschien is het toch niet helemaal duidelijk
dat Sjoerd niet de oprichter, maar wel de
eerste voorzitter van de Stichting Japanse
Ereschulden (JES) is geweest. Waar staat 'we
hebben de Vrije Indische Partij opgericht',
bedoel ik met 'we' niet de Lapré's zelf, maar
de bestuursleden van de JES en de Vereniging
Indische Nederlanders (VIN) gezamenlijk.Ten
slotte zit ik op de foto niet naast mijn eigen
broertje, maar naast het broertje van Sjoerd.
Peggy Lapré-Meeng, Leidschendam
GEDICHT
Jaren geleden las ik dit gedicht en nu bij het
opruimen ben ik het weer tegengekomen.
Zou en wil Moesson dit misschien plaatsen?
Zo ja, alvast dank en groeten
Edmé Bruijn-Strauss, Haarlem.
De wadjan van mijn moeder
Zwaar, zwart en gendoet
Elke keer als ik gebruik
Bodemnja zwart als roet.
Maar ah, mijn nasi goreng
Als ik maak, je weet maar niet
Met trassi toch en lombok
Pedes tot je scheel ziet.
Als ik dodoI ga maken
Met santen, goela djawa en meel
En als mijn arm semper van het roeren
Krijg ik plotseling een krop in mijn keel.
Ik denk dan aan mijn moeder
Zie haar voor de wadjan staan
Zij dacht misschien ook aan haar moeder
Die lang geleden was heengegaan.
Daarom al is mijn wadjan
Ook nog zo zwart en zwaar
Toch blijf ik er in koken
Want dan denk ik aan haar.
En zeg ik in gedachten: 'dank je wel ja mam,
Voor alles wat je voor mij doet
En ook mijn dank aan si gendoet'.
(overgenomen)
september 2006
1
