Rob Malasch:
Van veel beroepen zegt hij: 'Dit blijf ik niet tot mijn 65ste doen'. Galeriehouder Rob Ma
lasch heeft nog voldoende ideeën voor nieuwe projecten. Kunstkenner Frans Leidelmeijer
zocht hem op voor een interview.
DOOR FRANS LEIDELMEIER O FOTOGRAFIE ARMANDO ELLO
Een Indische
alleskunner
Midden jaren tachtig trad hij met zijn opval
lende verschijning regelmatig op in de media.
Sinds 1995 heeft hij een galerie voor moderne
kunst genaamd Serieuze Zaken Studioos. Ver
zamelaars uit binnen- en buitenland kopen
belangrijke werken in zijn galerie. Malasch is
duidelijk geen gewone Indische jongen, maar
tijdens ons gesprek serveert hij toch gewoon
zijn zelfgemaakte ajam kodok.
Heb je altijd in Amsterdam gewoond?
'Nee, ik ben geboren in Bandung en in 1953
zijn we met ons hele gezin (vader, moeder en
zes kinderen) op de Willem Ruys naar Holland
gekomen. We werden of all places "gede
porteerd" naar Middelburg. Mind you, een
maand na de watersnoodramp. Benauwde
kamertjes in Contractpension Overbeke,
Loskade 19. Je begrijpt, de Zeeuwen zaten niet
op ons te wachten. Godzijdank verhuisden we
vrij spoedig naar Huize Holland in de Larais-
sestraat in Amsterdam Oud-Zuid. Niet lang
daarna kregen we een huis toegewezen in de
nieuwe tuinstad Slotermeer bij de Sloterplas
en daar ben ik opgegroeid.'
Wat kregen jullie al snel een huis. Ik weet dat
veel Indische mensen langer hebben moeten
wachten. Hoe komt dat?
'In de moderne tuinsteden werden veel grote
projecten gerealiseerd. Er woonden toen veel
Indische gezinnen met kinderen. Ik heb een
gelukkige jeugd gehad. Ons huis in de Louis
Couperusstraat 20 was een zoete inval. Altijd
makanans, logeerpartijen en talloze kostgan
gers, veel fuifjes en weer veel eten.'
Wat heb je eigenlijk voor schoolopleiding
gehad?
'Na de St. Michael-Mulo ben ik naar de
kweekschool Magister Vocat gegaan onder
leiding van zeer strenge Broeders van het
Heilig Hart van Christus. Je weet toch dat
in veel Indische gezinnen "onderwijzer zijn"
het hoogste is watje bereiken kunt in de
maatschappij. Daarna ben ik voor de klas
gaan staan op de Theo Thijssenschool in de
Westerstraat in de Jordaan. Vooral de werk
tijden van negen tot twaalf en van twee tot
vier uur vond ik wel prettig. Maar ik dacht wel
meteen: Dit blijf ik niet tot mijn 65ste doen.
september 2006
