neven
Van de lezer
HARI PAHLAWAN
Om een documentatie over de slag van
Soerabaja te maken, moetje wel objectief de
gegevens en verhalen van de nog in leven zijnde
slachtoffers, zowel hier als in Indonesië, kunnen
documenteren. Vele ex-gevangenen van de Ka-
lisosok gevangenis hebben weinig zin om erover
te praten en zo ook de veteranen in Indonesië.
Best te begrijpen van de gevangenen, want na
60 jaar is een groot gedeelte van de gebeurtenis
sen in de periode augustus tot en met oktober
1945, slechts mondjesmaat bekend. De rest is te
beladen vanwege de blunders en zal waarschijn
lijk nooit gepubliceerd worden. Dan alleen maar
nonsens. De inhoud van de documentatie over
de slag van Soerabaja zal dan incompleet zijn.
Soekarno had twee dagen na de capitulatie van
Japan onder dwang van studenten de onafhan
kelijkheid op 17 augustus 1945 uitgeroepen. De
Hari Pahlawan.io november 1945, was niet van
bovenaf opgelegd door Soekarno, dat berust
op nonsens. De capitulatie van Japan op de 15
augustus 1945, betekende het einde van de drie
en een half jaar Japanse bezetting. Ze gaven zich
over aan de Westerse kolonialen en imperialis
ten. Maar waren die overwinnaars? Het was de
vreemdste capitulatie in de geschiedenis. De
Indonesische nationalisten (een vies woord voor
kolonialen), hebben in feite de Japanse bezetting
misbruikt ten koste van eigen mensen om een
nationaal leger te vormen. Voor de voormalige
koloniale heersers was het niet te pruimen. De
nationalisten werden tot hun dood toe bestem
peld als collaborateurs met Soekarno voorop. De
colonne vrachtwagens bleek inderdaad de Goe-
beng transporten te zijn. Maar wat gebeurde er
vooraf? Het Engelse bevel om nog in de kampen
te blijven tot de geallieerden aan land zijn werd
genegeerd. De transporten werden door een stel
arrogante hufters van RAPWI (Recovery of Allied
Prisoners of War and Internees) geregeld zonder
rekening te houden met de situatie in Soerabaja
op dat moment. Hadden die hufters maar naar
de Engelsen geluisterd, dan was er een hoop
ellende bespaard gebleven. Ik las ook weer over
Jack Boer de bevrijder van de gevangenen aan de
Werfstraat. Ik blijf mijn twijfels houden. Onlangs,
heb ik er al eens over geschreven. De dag en de
datum komen niet overeen met die'bevrijding'.
Deze gegevens heb ik in het dagboek van een
voormalige Ambonese cipier uit de Kalisosok
gevangenis gelezen, dat in het bezit was van een
Ambonese vriend van mij uit Soerabaja.
De heer H.G.Th. Ullrich, Spijkenisse
URKERS VISSEN IN INDONESIË
Een reactie op een foto in Moesson van augus
tus. Op pagina 6 tref ik een foto aan van een
Urker vissersboot. De bijbehorende tekst luidt:
We zullen onze kennis even overdragen aan
de Indonesische vissers. Dat schoot me even
verkeerd. Weer zo'n koloniale opvatting van de
Westerse (kerkelijke) blanke die even zijn cultuur
met alle daaraan verbonden negatieve kanten
aan de eigen bevolking van een ander land
gaat opdringen ter meerdere eer en glorie van
henzelf en compleet voorbij gaat aan wat de
bevolking zelf wil. Na de zeeën rondom Europa
leeg te hebben 'geroofd' met vissersschepen met
'over PK's', vinden ze het nu de tijd om ergens
anders die techniek toe te passen. Men wil de
Indonesiërs leren vissen (of ook leegroven?), nou
vissen kunnen ze daar zeker wel maar dan wel
op hun manier naar hun behoeften.
Gerrit Venema, Velsen Noord
WIE BEN IK?
Als reactie op'Poirrié's perikelen' in het augus
tusnummer waarin hij zegt datje als Indische
Nederlander voor veel mensen niet goed te
plaatsen bent, graag het volgende. Het 'Indische'
in de benaming Indische Nederlander is in feite
een ontkenning datje uit Indonesië afkomstig
bent en heeft in zekere zin dezelfde betekenis
als het'Indisch'van toen vroeger namelijk dat
je als Indo-Europeaan niet inlands was en nu in
Nederland niet Indonesisch en dus mijns inziens
niet Indonesisch-vriendelijk.'Indisch' betekende
toen ook datje geen Belanda-totok (volbloed
Nederlander) was en begin vorige eeuw werd de
Indo zelf nog 'halfbloed' genoemd. Discriminatie,
maar toen wist men niet beter.
Wij waren in Indië in de Nederlandse volksmond
Indo-Europeaan en geen Indische-Europeaan.
Logischerwijs zouden wij in Nederland eigenlijk
Indo-Nederlander moeten heten. Het is toch
geen schande om te zeggen datje land van
herkomst Indonesië is en je dus Indonesisch
bent en niet Indisch. Indonesisch heeft hier niets
te maken met je nationaliteit of identiteit maar
waar je vandaan komt. Wordt het niet hoogtijd
te accepteren dat Indië voltooid verleden tijd is?
Harold Charles, Maastricht
HOE ZOU HET ZIJN?
Na het plaatsen van een TingTing in Moesson
van juni 2006, werd ik gebeld door de nicht
Meity, degene die ik zocht. Ze las het blad in
Frankrijk en vanaf dat moment is het balletje
gaan rollen. Wat ging er vooraf. Na het overlijden
van mij man in 2005 had ik veel contact met
een aantal vriendinnen en we dachten aan een
gezamenlijke vriendin wiens verblijfplaats niet
bekend was. Meity bleek in Duitsland te wonen
en zo togen we gezamenlijk naar Duitsland en
we brachten mee rotie koekoes van Zus Wies,
rendang en pepesan van Irene, pasteitjes van
Evan en ik had potten met sambal. Na 45 jaar,
hoe zou het zijn? We waren allen opgewonden
en nerveus. Emotioneel weerzien en hereniging.
Meity had zich vermomd met sjaal en zonnebril
en stond ons op te wachten, de vermomming
bleek niet waterdicht, Irene had haar herkend
aan haar houding.Toen volgde de begroeting
met omhelzingen, gelach en kijken en toen, toen
was het alsof de tijd weg viel. Uiterlijk waren we
hier en daar wel iets veranderd, maar de herken
ning was er meteen. We hadden herinneringen
en verhalen opgehaald en weer herbeleefd.
Maar ook nieuwe herinneringen gemaakt. Ook
hadden we elkaar verteld over onze nieuwe
activiteiten. Meity bleek te buikdansen, Irene
te schilderen, Eva te mozaïeken en ik heb me
gestort op het line-dansen. Maar ontdekten ook
onze passies en liefde voor mensen, muziek. We
hebben veel met elkaar gebabbeld en gelachen.
En dat allemaal door een advertentie in Moes
son. Dus lieve mensen als je naar iemand zoekt,
plaats een advertentie en wie weet.
Irene Marthesus, Meity Swenson, Eva Bakkerbessy en
Esther Meesters v/dZon Brouwer, Haarlem
CD'S WONDERFUL
In Moesson juli 2006 stond in de Voorgalerij de cd
van mijn zwager George Hanepen. Ik heb daarvoor
veel bestellingen ontvangen, tot grote vreugde van
George. Hij is blij verrast dat er in Nederland zoveel
belangstelling is voor zijn cd. Mij verbaasde het dat
er vanuit Amerika of Canada geen bestellingen kwa
men. Waarschijnlijk omdat het lastig is in Nederland
iets te bestellen en geld over te maken. Voor Amerika
of Canada kunt u deed rechtstreeks bij hem be
stellen via zijn e-mail adres: Ghanepen@aol.com
Leny Ruft, Amersfoort
12
moesson
