Elk jaar denk ik: DOOR KARLIJN DE JONGE O FOTOGRAFIE ARMANDO ELLO Ze zullen me wel zat zijn" Een spaarzame zonnige dag in een overwe gend regenachtige week. Een goed moment dus om naar De Parade in Amsterdam te gaan. De Parade bestaat uit een gezelschap artiesten en trekt in twee maanden tijd langs de vier grote steden in Nederland. Amsterdam is de laatste stad waar De Parade neerstrijkt. Eddie staat met Orkater en hun voorstelling Bandloopt42 op De Parade. Na een korte wandeling langs de Amstel ben ik er. Eenmaal op het terrein lijkt het alsof je een andere wereld binnenstapt. Er is een draaimolen en er zijn barretjes en kraampjes waar je eten en drinken kunt kopen. En natuurlijk zijn er de tenten waar de optredens in plaatsvinden. Ondanks de blubber en verregende tenten straalt De Parade warmte en gezelligheid uit.'Plet is een soort familie waar je een paar maanden lang deel van uitmaakt', zegt Eddie.'Zodra de laatste voorstelling 's avonds is afge lopen, gaat de poort dicht en ben je echt alleen met elkaar. Van buitenaf komt er dan niemand meer in. Wij horen ook weinig van de buitenwereld. Je hebt geen idee wat er allemaal speelt in de rest van de wereld. Zo hoorden wij pas na drie dagen dat het kabinet gevallen was. Dat geeft wel weer hoe het hier is.' Hoe het begon Je zou kunnen zeggen dat de start van Ed die's leven er niet zo rooskleurig uitzag. De zwangerschap van zijn moeder was niet gepland en zijn ouders wilden een abortus. 'Mijn moeder heeft meerdere malen tegen mij gezegd dat ze me eigenlijk had willen laten aborteren. Het is dat de dokter haar heeft omgepraat, anders had ik hier nu niet gezeten. Toen ze eenmaal besloten had om mij te houden, was het ook goed. Ze heeft la ter geen spijt gehad. De eerste drie, vier jaar van mijn leven ben ik opgevoed door Lina, de baboe. Mijn moeder zag mij alleen op de 'makkelijke' momenten als ik wakker werd of als ik ging slapen. Ze dacht ook dat ik niet kon praten, zo vertelde ze me later. Op een dag zat ze in de woonkamer en ik zat in de kamer ernaast in de box. Ineens hoorde ze iemand "Lina, saya mau tidur" (ik wil slapen) zeggen. Het bleek dat ik dat was. Eenmaal in oktober 2006 15

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2006 | | pagina 15