'Ik heb niet het gevoel
dat ik Indisch ben
Eddie B. Wahr
Nederland heeft mijn moeder de zorg voor
de kinderen voor haar rekening genomen.
Pas toen is ze eigenlijk echt een moeder voor
me geworden.'
Indisch
'Mijn vader werkte voor de Koninklijke Pak
ketvaart Maatschappij. Hij had een redelijk
hoge functie, en voor zijn werk verhuisden
we regelmatig. Ik was vijfjaar toen we uit
Indonesië vertrokken. We woonden vervol
gens twee jaar in Nederland en daarna drie
jaar in Nigeria. Toen ik tien was, kwamen
we terug naar Nederland. Doordat ik zo
jong was toen ik uit Indonesië vertrok, heb
ik vrij weinig herinneringen aan mijn jeugd
daar. Soms zie ik wel flarden voor me, zoals
de kersenboom waar ik uit gevallen ben
of het stoepje bij ons voor de deur. Er zijn
momenten dat die beelden ineens weer
boven komen.'
'Doordat ik grotendeels in Nederland ben
opgegroeid, heb ik niet het gevoel dat ik
Indisch ben; ik moet erop gewezen worden.
Een goed voorbeeld daarvan is die keer dat
ik met Bram Vermeulen in België optrad. Ik
heb twee jaar met Bram gespeeld. Tijdens
één van de tournees belandden we in België,
's Avonds gingen we naar een feest waar ook
de wethouder en een aantal hoge mensen
uit dat dorp waren. Bram liep gewoon door,
maar ik werd tegengehouden. Ik dacht:"lk
zal wel niet de goede kleding aan hebben."
Ik had geen stropdas om, en dacht dat het
daaraan lag. Bram zag het, liep terug en zei:
"Kom, we gaan. Je wordt geweigerd van
wege je kleur. Hier wil ik niet naar binnen."
Ik keek naar binnen, en inderdaad, allemaal
blanken. Vervolgens kwam de wethouder
eraan lopen, die de portier duidelijk maakte
dat ik bij het theatergezelschap hoorde.
Maar nee, Bram wilde niet meer en we gin-
16 moesson
gen. Dat vond ik zó goed van Bram, dat hij
het op die manier oploste. Het was voor hem
echt een principekwestie.'
Muziek
'Bij ons thuis was er altijd muziek. Mijn vader
was heel muzikaal, hij zong en speelde piano,
gitaar en ukelele. Op zijn vijfenvijftigste
besloot hij dat hij wilde leren drummen.
De week daarop kocht hij een drumstel. We
woonden in Amsterdam en de enige plek in
huis waar ruimte was, was mijn kamer. Daar
kwam het drumstel dan ook te staan. Elke
middag als ik thuiskwam uit school zat ik
achter dat drumstel. Zo heb ik mezelf leren
drummen. Mijn oudste broer Roderick was
mijn voorbeeld. We schelen tien jaar, en hij
was mijn grote broer. Ik keek altijd tegen
hem op. Wat hij deed, wilde ik ook. Zo ben ik
begonnen met zingen. Hij zong, dus ik wilde
ook zingen.Toen wij in Nigeria woonden, zat
Roderick op kostschool in Engeland.Toen ik
hem weer zag, was hij precies zoals ik hem
kende van de foto's. Hij speelde nummers
van Elvis Presley en ik vond hem ontzettend
stoer. Ik zie hem nu niet meer als voorbeeld,
ik ben hem wel voorbij gestreefd. Hij zingt
alleen nog als hobby, heeft er niet zijn werk
van gemaakt.'
Ouders
'Tien jaar geleden zijn mijn ouders terug
gegaan naar Indonesië. Ondanks dat ze
veertig jaar weg waren geweest, voelden
ze zich meteen thuis. Toen mijn moeder erg
ziek was, heb ik hen bezocht in Indonesië. En
ik begreep dat gevoel wel; ik voelde precies
Edward (Eddie) Brian Wahr wordt op 22 augustus 1951 in Kupang,Timor, Indonesië
geboren als jongste zoon in een gezin van vijf kinderen. Zijn moeder is de Indonesische
Wilhelmina Lefïna Warokka, zijn vader is de Indo-Brit Edward Jean Baptiste Wahr. Eddie
groeit op in een muzikaal gezin en leert drummen en gitaar spelen. Via jeugdhonken en
kleine theaters belandt hij uiteindelijk in de grote theaters. Momenteel speelt hij samen
met Kees van der Vooren en Beppe Costa de muzikale voorstelling Bandloopt 42 van
muziektheatergezelschap Orkater. Daarnaast is hij de vierde man van cabaretgroep Niet
Uit Het Raam (NUHR) en heeft hij zijn eigen band, Eddie's Elektroshop.
