'Ik wil niet
afhankelijk zijn
van familie'
Pelita Welzijn en Zorg
Voor elkaar
Lies Zipp (84) en Cecile Schuitema (75) wonen
in Den Haag en zijn buur-vriendinnen. Beiden
zijn ze weduwe, kinderen hebben ze niet. Lies
heeft nog één long en kan haar rechterhand
niet meer goed gebruiken. Ondanks hun
hoge leeftijd zijn ze nog erg kwiek. Cecile is in
1958 naar Nederland gekomen en nam haar
moeder in huis tot zij in 1980 stierf.
Cecile:'In Indië kwamen de ouders bij de
kinderen in huis als ze ouder werden. En als
er geen kinderen waren, dan was er wel een
baboe die voor je zorgde. Omdat ik de jongste
was en de laatste die naar Holland ging,
kwam mijn moeder bij mij in huis. Ze kon ook
wel bij de anderen terecht, maar ik vond het
geen probleem dat ze bij mij kwam. Zij vond
het bovendien erg leuk. Het ging gewoon au
tomatisch. Je hoort bij verschillende Indische
mensen dat de moeder ook nu nog door de
kinderen geholpen wordt. Ze gaan niet naar
een tehuis, want ze worden tot het laatst toe
verzorgd. Maar als het niet anders kan, dan
is het niet anders. Dan ben je overgeleverd
aan de zorg van een instelling.'Voor zichzelf
hebben Cecile en Lies een zorgabonnement
afgesloten bij een verzorgingshuis. Als er zorg
nodig is, krijgen ze die aan huis. Lies:'We zijn
er gelukkig nog niet van afhankelijk. We heb
ben een lift en kunnen zelf nog goed lopen.'
Voor Johan Sleurink (79) is een verzorgings
huis ondenkbaar. Dankzij de hulp van twee
van zijn dochters kan hij nog zelfstandig thuis
wonen in Uithoorn. Omdat zijn knieën in de
Japanse kampen kapot getrokken zijn, is hij
slecht ter been. Dochters Sheila (41) en Joyce
(53) bezoeken hun vader dagelijks. Sheila: 'We
wonen gelukkig in de buurt en koken vaak
voor elkaar. Ook vroeger gebeurde dat al.
Wanneer iemand had gekookt, werd er ook
wat naar de anderen gebracht.' Sheila doet
de meeste boodschappen voor hun vader en
meestal maakt Joyce het huis schoon. Joyce:
'Sinds ik getrouwd ben deed ik samen met
mijn moeder de grote was en de boodschap
pen. We maakten elke week het hele huis
schoon. Nu is dat minder. Ik heb er niet meer
zoveel tijd voor.'Joyce en Sheila rijden hun
vader ook regelmatig naar het ziekenhuis
voor controle of bezoek aan de specialist en
Pelita Welzijn en Zorg Haaglanden is 1 september van start gegaan. Het project loopt eerst
een halfjaar proefin Den Haag. De bedoeling is om in 2008 landelijke dekking te hebben.
Het servicebureau levert een zorgaanbod dat speciaal is ontwikkeld voor senioren die een
band hebben met Nederlands-lndië. Er kan bijvoorbeeld worden gekozen voor thuiszorg of
voor een Indische maaltijdservice, maar ook een kapper aan huis, vervoersdienst, admini
stratieve ondersteuning en pidjit horen tot de mogelijkheden. Daarnaast worden er allerlei
sociaal-culturele activiteiten georganiseerd voor abonnementhouders om op een ontspan
nen manier anderen te ontmoeten.
Voor meer informatie en advies is er een gratis servicenummer:
0800-224 48 82.
zorgen dagelijks voor zijn medicijnen. Joyce:
'Ik werk negentig procent. Als ik mee ga naar
het ziekenhuis compenseer ik dat gewoon
met een vrije dag. Soms vind ik het moeilijk
te combineren met mijn eigen huishouden en
gezin. Maar als het nodig is, kan ik terugval
len op mijn familie. Als er iets is en ik bel, dan
zijn ze er zo. Soms ga ik er een weekendje
tussenuit met vrienden.'Sheila:'Als mijn zus
op vakantie is, blijf ik thuis want mijn vader
heeft zijn medicijnen nodig.'
Johan heeft nog een dochter, Magda (49), die
in Friesland woont en een zoon, Raymond (51).
Enige tijd geleden heeft Raymond thuiszorg
en een indicatiestelling voor een verzorgings
huis willen regelen voor zijn vader. Maar
Johan wil absoluut niet naar een verzorgings
huis. Raymond:"lk woon al veertigjaar in dit
huis en hier wil ik sterven", zei mijn vader.
Nadat hij de hulp die ik wilde organiseren
niet wilde accepteren, vond ik dat hij mij
dan ook niet om andere hulp moest vragen.'
Gelukkig staat het een goed contact met zijn
vader niet in de weg.'Kleine klusjes wil ik ook
wel doen hoor, maar ik kijk er dus wel anders
tegenaan dan mijn zusjes.'Joham'Een vrouw
is de baas in huis en ik wil niet dat iemand
anders die plek van mijn vrouw inneemt. Mijn
dochters mogen wel wat doen, maar verder
niemand.'
De valpartij
Lies heeft geen familie meer die voor haar
zou kunnen zorgen. Haar buur-vriendin Cecile
heeft nog wel een aantal oudere broers, nich
ten en neven die in West-Friesland wonen.
Cecile:'Mijn nichtjes zijn allemaal erg lief. Ze
hebben allemaal gezegd: 'Als het nodig is, dan
kom je maar bij ons inwonen hoor'. Maar zij
hebben ook allemaal een eigen leven. En dan
komt er zo'n hulpbehoevende tante, dat wil ik
hen niet aandoen. Ik wil niet afhankelijk zijn
van familie. Ik ben trouwens ook gewend aan
mijn eigen omgeving. Ik kom vaak genoeg
36 moesson
