Mantelzorgers van ouderen die door de oorlog getroffen zijn, vormen een verborgen
groep. Voor de oudere kan het afhankelijk worden van zorg door anderen en een ge
dwongen verhuizing gevoelens van onmacht oproepen. Daardoor kan het 'net als toen'
lijken. Als ouderen dement worden, komt men vaak ook terug op de oorlog. 'Als je je niet
realiseert hoe groot de impact van de oorlog kan zijn op latere leeftijd, kan je als man-
telzorger denken datje tekortschiet naar de oudere', zegt Wendie de Pater, werkzaam bij
Cogis, kenniscentrum vervolging, oorlog en geweld.'Uit de reacties op trainings- en stu
diedagen van Cogis en uit onderzoek blijkt dat de naoorlogse generatie soms al een deel
van de zorg voor de ouders op zich namen toen ze zelf nog kind waren. Door de trauma's
die de ouders hadden opgelopen in de oorlog, waren de rollen van ouder en kind soms
omgewisseld. Later komt de fysieke zorg er dan nog bij.'
Stichting Cogis (kenniscentrum vervolging, oorlog en geweld) en Mezzo (Vereniging
voor Mantelzorgers en vrijwilligerszorg) organiseren op 30 november een landelijke dag
voor mensen die intensieve steun geven aan een partner, familielid of vriend die in de
oorlog slachtoffer of getuige is geweest van traumatische gebeurtenissen. Op deze dag
wordt informatie gegeven over de invloed van oorlog op het proces van ouder worden,
is er een forumgesprek met mantelzorgers en wordt er door een 'mantelzorgmakelaar'
informatie gegeven over adequate hulp. In de middag zijn er diverse ontspannende
workshops en is er ruimte voor ontmoeting en informatie.
Neem voor opgave of meer informatie over deze dag contact op met Cogis:
Tel.: 030 - 234 34 36 of emaiT. w.depater@cogis.nl Graag voor 75 oktober opgeven bij Cogis.
ik weet niet of ik in aanmerking kom voor
een eigen rolstoel.' Hij wil zoveel mogelijk
zelf blijven doen en niet leunen op de kinde
ren. Wat hij zelf kan, doet hij ook. Johan: 'Ik
doe er drieënhalve minuut over om de trap
op te klimmen. Maar zolang ik nog zelf kan
opstaan gaat dat goed.' Het overlijden van
zijn vrouw heeft hij nog altijd niet kunnen
verwerken. Joham'lk kijk vaak naar een foto
van haar en dan praat ik daar tegen. Voor mij
is ze nog niet weg. Elke dag bespreek ik mijn
belevenissen en zorgen met haar.' Raymond:
'Sinds het overlijden van mijn moeder
verdrinkt mijn vader in zijn verdriet. Hij wil
geen thuiszorg uit eigenwijsheid. Ik vind dat
hij daarmee wel mijn zusjes zwaar belast.
Het gaat ten koste van hun gezondheid,
maar mijn zusjes durven volgens mij geen
"nee" tegen hem te zeggen. Ik waardeer wel
wat ze doen, maar uiteindelijk heeft ook hij
professionele zorg nodig. Het is moeilijk om
mijn vader daarvan te overtuigen. Hij heeft
er moeite mee dat ik er zo over denk en mijn
zus Joyce geeft hem gelijk.'
Indische thuiszorg
Om Indische ouderen te ondersteunen bij het
zo lang en goed mogelijk zelfstandig wonen,
is stichting Pelita het project Pelita Welzijn
en Zorg gestart.'Onder Indischejjuderen is er
een terughoudendheid in het gebruikmaken
van algemene voorzieningen', zegt Pieter
Houwers, zorgmanager van Pelita Welzijn en
Zorg. Het bijzondere van het zorg- en welzijns-
aarrbod van Pelita is dat het is afgestemd op
de belevingswereld van de Indische ouderen.
Pieter:'Onze zorg- en dienstverleners hebben
allemaal een Indische achtergrond of een
sterke bereidheid om die achtergrond te
leren kennen. Je wilt natuurlijk niet dat een
hulpverlener de fles water die in het toilet
staat in de koelkast zet.' Indische ouderen die
een serviceabonnement afsluiten kunnen met
betaalbonnen van Pelita zelf bepalen welke
zorg- en gemaksdiensten ze willen inkopen.
'Op die manier worden ook mantelzorgers en
de ouderen ondersteund en ontlast', vertelt
Jan Mulder, projectleider van Pelita Welzijn
en Zorg.'De overheid wil dat ouderen langer
thuis blijven wonen, maar ook dat men
sen meer en langer werken. Dat levert een
spanningsveld op. Waar moeten we de tijd
vandaan halen om er te zijn voor oudere fami
lieleden?'Volgens Jan wordt mantelzorg ook
als een verplichting ervaren.'Langzaam leert
de tweede generatie toe te geven dat het
eigenlijk ook heel lastig kan zijn. De derde ge
neratie leert die spanning te uiten. En dan nog
blijven ze het wel doen voor elkaar.'Ook Pieter
komt het in de praktijk tegen. Pieter:'Een paar
weken geleden kwam ik bij twee tantes in
Den Haag. De enige die zij nog hebben is een
nicht in Apeldoorn die zich drie slagen in de
rondte rijdt om alles voor hen te regelen. Die
krijgt het niet meer voor elkaar en zegt "help
mij". Pelita wil daarin een rol kunnen spelen.'
38
moesson
