Tempo Doeloe 6 l ezers schrijven
Soekro was de geelkuif-kaketoe
van de familie Noordam. Yvonne
beschrijft de herinnering van haar
man Arie aan Soekro.
DOOR YVONNE NOORDAM-WEYGERS 1 SCULPTUUR YVONNE NOORDAM-WEYGERS
het sein voor Soekro om met kop en al in
heira. Arie deelde zijn schamele portie met Soekro, totdat ook hij weer
op transport moest naar een mannenkamp. Bij de poort moest Arie
Soekro achterlaten en begon het vreselijke transport en het verblijf van
jaren in het Bandoengse kampement 15e Bat.
Maar aan alles komt een eind. 1945, bevrijding. Het was chaotisch
maar hoopvol. Vader Noordam kwam pas na zes maanden terug in
Semarang. Hij was te zwak om vervoerd te worden na het kampleven
in Pakan Baroe.Toch hervatte hij in 1946 zijn werk op het hoofdbureau
van politie op Bodjong.
Op zekere dag hoorde hij door het open raam - in de verte - het gekrijs
van een kaketoe. Benieuwd liep hij op het geluid af naar de straat en
het huis waar de vogel zou zijn. Een groot huis met tuin waar pa aan
de Chinese dame vroeg, of zij een kaketoe had en of hij even mocht
kijken.'Ja meneer', zei ze,'dat mag, maar hij is vals en doet de hele dag
Japanse commando's na.'
Met de dame in zijn kielzog naderde hij de boom waar de vogel krijste en
driftig heen en weer liep.'Soekro!'
riep pa dichterbij komend.
'Ben je daar?' zei de kaketoe
en kroop met kop en al in het
colbertjasje.
'Ik zie het al', zei de dame.'De
kaketoe is van u, u mag hem
meenemen.'
Soekro kwam na vier jaar thuis,
niet vals, maar wel met Japans
in zijn vocabulaire.
Wil je ook in deze rubriek komen,
schrijf dan een verhaal over een spe
cifieke gebeurtenis of herinnering uit
de tijd van vóór de repatriëring. Schrijf
rond de 500 woorden en stuur of e-
mail dit - samen met een bijpassende
foto - naar Moesson. Iedere maand
wordt het beste verhaal geselecteerd.
Moesson bedankt Yvonne Noordam-
Weijgers voor haar bijdrage.
Wat was ie mooi, de grote
witte geelkuif-kaketoe
van de familie Noordam.
Huisgenoot tezamen met
duiven, honden en katten.
Soekro zat op de schouder
van de kleine Arie als hij
een eindje ging fietsen.
Soekro was dol op pa Noor
dam, hij wachtte pa op als
hij thuiskwam van kantoor.
Pa liep naar de boom en zei
dam'Ben je daar?' Dat was
het colbertjasje van pa te
kruipen. Soekro deed alle straatgeluiden na: de katjang goreng verko
per, de bami tok-tok, de saté-man en de kippen als ze een ei hadden
gelegd. Hij floot jongedames na, die vervolgens verstoord rondkeken
wie dat deed.
De Tweede Wereldoorlog brak uit.Toevallig viel het huis van de familie
binnen het kamp Lampersarie. Al snel stroomde het huis vol met vrou
wen en kinderen. De deuren en ramen werden gesloopt, het meubilair
buitengezet. De jongens deden het sjouwwerk en haalden de vuilnis
op. Het duurde niet lang of alle dieren moesten bij de poort worden
afgegeven. Je eigen honden in een overvolle hondenkar te moeten
duwen, vergeet je nooit. Later kwam er een nog aangrijpender bevel:
alle jongens vanaf tien jaar moesten het kamp verlaten. Moeder Noor
dam gaf Arie de kaketoe mee. Zo ging de trieste uittocht van jongens,
kinderen nog, de poort uit. Het eerste doorgangskamp werd Halma-
28
moesson
