Snowboardster Bibian Mentel:
Een handicap betekent niet het einde van je dromen en ambities.
Een voorbeeld is snowboardster, moeder én carrièrevrouw Bibian
Mentel (34). Zij verloor haar onderbeen ten gevolge van botkan-
ker. Opgeven komt in haar vocabulaire niet voor. 'Alles is moge
lijk. Ik ben nog niets tegengekomen wat ik niet kan.'
DOOR DENISE LAPPAIN O FOTOGRAFIE ARMANDO ELLO
Winter 1999. Bibian Mentel behoort tot de
snowboard wereldtop. Ze staat zesde op de
wereldranglijst. De Olympische Winterspelen
van Salt Lake City in 2002 zijn nog het enige
waar ze aan kan denken. In Zwitserland traint
ze volop om zich te kwalificeren voor de
spelen. De wereld ligt aan haar voeten. Niets
staat haar in de weg, totdat ze tijdens een val
haar enkelbanden scheurt...
'Op dat moment schrok ik wel, omdat ik
dacht: daar gaat mijn seizoen. Ik ben zes
weken door de fysiotherapeut onderhan
den genomen. Na die weken mocht ik met
goedkeuring van mijn fysio weer boarden.'
Mentel maakt haar seizoen gewoon af,
maar blijft last houden van haar enkel.'Ik
vond dat eigenlijk wel logisch en maakte
me ook geen zorgen. Ik had namelijk ge
hoord dat het wel anderhalfjaar kon duren
voordat het geneest en ik bleef mijn enkel
natuurlijk belasten. Met pijnstillers en tape
kon ik gewoon blijven snowboarden. Het
ging zelfs dusdanig goed dat ik de tweede
potentieel kandidaat was voor de Spelen. Ik
lag volledig op schema.'
Toch blijft het knagen. Haar enkel is nog
steeds pijnlijk, warm en opgezet. Een maand
rust en vakantie lijkt de perfecte oplossing.
Het helpt. Mentels enkel slinkt en is minder
pijnlijk, maar tijdens de eerste conditie
training gaat het weer mis.'Ik liet er gelijk
naar kijken, maar niemand kon de oorzaak
vinden. Een van de dokters vertrouwde het
niet en liet foto's maken. Meteen was er een
grote plek op scheenbeenbot te zien. Drie
maanden later bleek dat het om botkanker
ging. De arts gaf mij twee opties: de tumor
lokaal verwijderen of een enkelbesparende
reconstructie. Dat laatste hoorde ik niet
eens. Ik was alleen bezig met de vraag wan
neer ik weer zo snel mogelijk op m'n plank
kon staan. Ik ging ervan uit dat het goed
zou komen.'
De beslissing
De operatie is succesvol, maar de arts kon
niet garanderen dat de kanker weg zou
blijven. Vier maanden verder is de MRI-scan
goed en kan ze haar enkel weer belasten.
Gelijk krijgt ze weer last, maar wuift het
weg. 'Ik was op dat moment nog zo met de
Spelen bezig, dat ik dacht dat ik m'n enkel
14
moesson
