SHet was in dedJapanse bezettingstijd, dat
dit verbaaCzicb gfspeeCde.bJedereen weet dat
niemand zijn ofbaar saCaris uitDetaaCd Dreeg en
maar moest zorgen te overCeven.UocD is die tjd een
CeerryDe tijdgeweest voor diegenen die nog watfantasie en
creativiteit Dadden. (Die zaten niet Dry de paDDen neer, maar
deden iets. Pn daarovergaat dit Dorte verbaaCtje.
Tempo Doeloe 9 Lezers schrijven
DOOR EVANGELINE GOBÉE-MARTENS O ILLUSTRATIE MELROY BISEL
Wij woonden in Meester Cornelis, een
voorstad van Batavia. Mijn moeder had
een hobby, die ik even 'uit de doeken'
moet doen. Zij verzamelde namelijk
stoffen, die ze bij de klontong - toen
nog per el - kocht. Of ze haalde ze
op Pasar Baroe bij toko Weltevreden
of bij toko De Zon. Mijn moeder had
namelijk een heel goed hart en was zeer
mede deelzaam. Voor elke tante kocht
ze een lapje voor de verjaardag. Voor Tante V
Lies, tante Sien,Tante Nontje... Noem maar een paar
namen of ze bedacht ze met een elletje stof. Zodoende hadden
we een hutkoffer vol met van die kleurige cadeautjes! Soms vonden
wij kinderen het een bepaalde ziekte van haar. Maar - en nu komt
het. In de bezettingstijd kwamen ze behoorlijk van pas! We verkoch
ten lakens en kussenslopen aan Arabieren en toen kwam ik op het
idee om die lapjes rendabel te maken. Ik pakte de naaimachine, waar
ik nooit naar omgekeken had, omdat ik helemaal niet voor naaien
voelde en we een prima coupeuse hadden. Maar ineens kreeg ik de
geest om van die lappen of stofjes kinderkleren te maken, zo op mijn
moesson
eigen manier. Heel eenvoudig: een lijfje met een gerimpelde rok en
schouderbandjes. Die hing ik aan een kapstok en het werd een
aardig rekje! De Arabier die vaak lakens van ons kocht, zag die
'dingsigheidjes' en vroeg of die ook in de verkoop waren.
Mensen, mensen, de verkoop liep als een trein! Ik kon de koop
lust haast niet bijhouden. Verscheidene Arabieren kochten ze
op, ook Chinezen hadden er iets over gehoord, kwamen kijken
en waren verloren...
Ik werd steeds vindingrijker en natuurlijk prijziger, door de
knoopjes, strikjes en
tierelantijntjes.Tot de
hutkoffer bijna leeg was
en het animo naar kinder
kleren verflauwde. Maar...
voor een tijdje waren we
weer geholpen en zo zie je
maar hoe een verzameldrift,
gecombineerd met een uit
de hand gelopen hobby kan
uitwerken!
Wil je ook in deze rubriek komen,
schrijf dan een verhaal over een spe
cifieke gebeurtenis of herinnering uit
de tijd van vóór de repatriëring. Schrijf
rond de 500 woorden en stuur of e-
mail dit - samen met een bijpassende
foto - naar Moesson. Iedere maand
wordt het beste verhaal geselecteerd.
Moesson bedankt Evangeline Gobée-
Martens voor haar bijdrage.
