Tempo Doeioe 6 Katanja.
Tjaal Aeckerlin en Rick Schoonenberg werken samen aan het project Katanja... Het is een interview
project om de dialoog tussen Indische generaties te versterken. De verhalen worden uitgegeven door
KIT-publishers. Onlangs verscheen, na Lied van een tokeh en Netter karnbek, een nieuw boek van de
auteurs met de titel: De jaren van asal oesoel. Deze maand een verhaal uit dit nieuwe werk.
iwüLy
rote
...Aan de toekang borongan, de Chinese opkopers, raakten de volwas
senen noodgedwongen hun kostbaarste bezittingen kwijt. Sieraden,
horloges en kledingstukken. Het huisraad, het overtollige keukengerei
en beddengoed was al eerder verhandeld.
Met vier families woonden we aan de Kebon Kawoengweg. In totaal
deelden we met zeventien personen tachtig vierkante meter. Al die
monden moesten gevoed worden. Van de opkopers kregen we liever
Nederlandsch-lndisch geld uitbetaald, want met de pèraks en ringgits
kon je in het Indische circuit nog steeds terecht. De Nippon biljetten
van ongeveer vier bij acht centimeter zagen er niet uit en waren voor
ons niet waardevast.
We leefden in een uitgeruimd huis wat ons, gezien de hoeveelheid
inwoners, wel uitkwam. Er hing niets meer aan de muren, de tafels en
stoelen kon je op één hand tellen en onze dapoer was heerlijk over
zichtelijk gezien het geringe aantal potten en pannen. Door de hele
woning heen liepen waslijnen. De schaarste aan kleding maakte dat
we niets buiten durfden op te hangen. Van de genoeglijke uitstraling
van de woning bleef maar weinig over.
Het leeghalen en leegverkopen begon twee maanden na de inval van
de Japanners. Eerst werden de motoren van mijn broers geconfisqueerd.
Deze schaften ze, op krediet, jaren voor de oorlog aan bij het motoren
huis aan de Kosambiweg. Het drietal verdween direct na de capitula
tie in een krijgsgevangenenkamp in Tjimahi. Ze zweerden elk bij een
ander merk. De oudste bezat een Triumph, de middelste een BSA en de
jongste een Harley Davidson. Bij een goede afstelling van de machines
behoorde een motor'dikke buik...dikke buik... dikke buik...'te pruttelen.
De Triumph deed mee aan de races opTegallega. Op deze baan werden
ook paardenwedstrijden gehouden. Het wegwerken van de diepe
bandensporen kostte het terreinpersoneel de nodige moeite. Hoewel
mijn broer altijd uitvoerig aan zijn 'fiets' sleutelde ter voorbereiding
van een race, is hij nooit in de voorhoede geëindigd.Telkens wanneer
hij doorhad dat het toch niets zou worden, liet hij zich terugzakken in
het middenveld en probeerde dan vooral met zijn rijstijl te imponeren.
Rechtop in het zadel, ontspannen schouders en een fiere blik.
Niet lang na het verlies van de motoren moesten we onze duiven aan
de Japanners afstaan. Het waren gewone boeroeng dara's, maar de
20 moesson
