na zonsondergang de nagels worden geknipt
In Raffy zullen nooit
of kunnen ze leren batikken. Daarnaast zijn er nog andere activiteiten
voor de bewoners zoals stijldansen, bewegen op muziek, tai chi, kran
ten leesgroepjes en filmvoorstellingen.
Eenzaam
Je zou zeggen dat de bewoners zich in Raffy niet hoeven te vervelen.
Toch zijn de mensen soms best eenzaam.'Gister was bijvoorbeeld vre
selijk saai. Er gebeurde echt helemaal niets, vreselijk gewoon', vertelt
mevrouw Wilthagen. Wat ze dan heeft gedaan? 'Ik heb gebreid, ik moet
toch iets doen?'
Ook meneer Van Westbroek is na het overlijden van zijn vrouw erg
eenzaam.'Hoor je hoe stil het is?, vraagt hij mij.'Als ik de radio niet
aan heb, kan ik m'n oren horen suizen.' Om zoveel mogelijk afleiding
te zoeken gaat hij dagelijks naar de bibliotheek van Raffy om boeken
over Indië te lezen. Ook gaat hij nog zelf boodschappen doen bij het
winkelcentrum verderop. Aan de binnenkant van zijn voordeur heeft
hij verschillende gele plakbriefjes hangen. Op die briefjes staat:Tk
ben even boodschappen doen',Tk ben post halen',Tk zit in de biblio
theek' of zelfs Tk zit op de wc'. Voordat hij weggaat plakt meneer Van
Westbroek één van de gele briefjes aan de voorkant van zijn deur.'Ja,
anders komt er misschien iemand voor mij aan de deur en dan ben ik
er niet, nu weten ze waar ik uithang en kunnen ze op me wachten', legt
hij uit.
Nagels knippen
Een Indisch verzorgingshuis, is dat eigenlijk wel nodig? 'Jazeker',
beamen Gert en Rita.'Ouderen verlangen naar de tijd van vroeger.' Dat
nostalgie daarbij een belangrijke rol speelt beaamt Gert: 'Je creëert in
feite een beeld wat er niet meer is.'
Toch is er een grote behoefte aan specifiek Indische zorg. Vooral de de
menterenden vallen terug in hun jeugdjaren en communiceren soms
alleen nog in het Maleis.Tn een gewoon verzorgingshuis is dat heel
lastig, hier niet.' Ook leven er nog veel trauma's en daarom denkt Rita
dat de Indische zorg die Raffy biedt, erg belangrijk is.'Rond 15 augus-
Eddy word geboren uit een Hollandse vader en een Javaanse moeder. Zijn
jeugd brengt hij door in Batavia. Als de Japanners binnenvallen, wordt hij
opgepakt. Hij zit onder meer knijp in Boekit Doeri. Wanneer de Japanners ca
pituleren, kruipt Eddy met een paar vrienden onder het prikkeldraad door om
op de pasar wat te gaan eten. Op de markt komt hij een oom tegen, die hen
meeneemt naar huis. De jongens besluiten de nacht te blijven slapen en de
volgende ochtend te vertrekken, om te gaan werken in de scheepvaart. Maar
er is die avond een dansavond en zijn oom haalt Eddy over om te blijven. Die
avond ontmoet Eddy Jane Rötschke.Tk dacht meteen: Zij wordt mijn vrouw!
Ik was op slag verliefd. Ze was eenvoudig, niet zo opgesmukt en een echte
schoonheid.' Eddy besluit de volgende dag om zich niet te melden aan boord
van het schip.'En dat is maar goed ook, want dat schip werd niet veel later
uitgemoord. Eigenlijk heeft mijn vrouw dus mijn leven gered', lacht Eddy. Ze
trouwen en Eddy gaat werken bij de Nederlands-Indische Metaalwaren en
Emballagefabrieken (NIMEF) in Batavia, waar hij het erg naar zijn zin heeft.
Ze blijven als één van de laatste Nederlanders in Jakarta. Toch komt ook voor
hen de tijd om naar Nederland te gaan. Ze gaan in Amsterdam wonen en
Eddy werkt als onderhoudsmonteur bij de KLM. Na tien jaar besluiten ze naar
Amerika te emigreren. Temple City wordt hun nieuwe thuis en Eddy gaat wer
ken in de computerbranche. In 2004 wordt zijn vrouw ernstig ziek. Eddy neemt
contact op met familie in Nederland. Die regelen voor hen een plek in Raffy, dat
op dat moment nog gebouwd wordt. Eenmaal in Nederland, leeft Jane nog een
maand. De dood van zijn vrouw heeft hem gebroken. Zodra hij aan haar denkt
of over haar praat, krijgt hij het te kwaad.'Mijn vrouw was zo geweldig, ze was
echt een juweeltje. Ik kan niet meer blij zijn, en voel een grote leegheid.'
Eddy van Westbroek is op 19
december 2006 overleden.
moesson
