de foto's van het kleine blonde meisje tussen de Papua-kinderen lijken zo uit mijn eigen fotoalbums te komen boek heb ik de stap genomen. Het was nu of nooit, want de tijd begint te dringen.'Veel Papua-culturen gaan door bemoeienis van Indonesië verloren, en daar maakt Sabine zich grote zorgen om. Een van de dingen waar Sabine tegen strijdt, is de Freeport Mine die in handen is van de Verenigde Staten en waar jaarlijks voor miljoenen dollars aan goud opgehoord wordt en doorgesluisd naar Amerika. 'Het is een en al corruptie wat daar gebeurt, hele bossen worden gekapt en Papua-stammen worden verdreven. De Papua's zelf zien niets terug van de miljoenen dollars die uit hun eigen land worden gehaald. Als je in Papua bent en je kijkt om je heen zie je dat er grote armoede heerst.' een Fayu,en dat zal ik altijd blijven. Als kind ben je een wit vel waar een culturele code op wordt geschreven die onuitwisbaar is en die je vormt. Mijn culturele code is die van de Fayu.' Dat is ook de reden waarom ze zoveel moeite had met de Europese levensstijl. 'Ik pas me aan, daar ben ik erg goed in geworden, maar ik heb een dubbele persoonlijkheid.Tus sen de Fayu ben ik echt mijzelf, hier in het westen is het niet veel meer dan een masker. Een deel van mezelf heb ik daar achtergelaten. Ik wist nooit waar ik nu thuishoorde.' Maar, zoals ze in haar boek schrijft: Op mijn reizen door West-Papua heb ik iets belangrijks geleerd: dat het ware vaderland geen plaats of land is, maar iets in je hart. Ik vraag Sabine hoe nauw ze nog is verbonden met Papua, nadat ze jarenlang in Europa heeft gewoond.'In mijn ziel ben ik een Papua, maart 2007 23 Vriendschap Hoewel Sabine de vrijheidsstrijders steunt, denkt ze niet dat Papua op dit moment onafhankelijk moet worden.'We moeten het niet over onafhankelijkheid hebben, maar over de schending van de mensenrechten, die moeten we eerst aanpakken. Onafhan kelijkheid daar zijn ze nog lang niet aan toe, het zou een vreselijke chaos worden. Er zijn gewoon te weinig goed opgeleide Papua's die het land zouden kunnen leiden. Een voorwaarde om meer zelfstan digheid te krijgen is dat de moorden stoppen. En ze hebben hun eigen vlag nodig.' Nu de geruchten gaan dat er een nieuwe goudader is gevonden in de buurt van de Freeport Mine, begint de tijd volgens Sabine te dringen.'Het is nu of nooit, daarom heb ik ook niet langer gewacht met mijn tweede boek, wat wel de bedoeling was. We komen in tijdgebrek, er moet nu iets gebeuren.' Maaike en Sabine

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2007 | | pagina 23