•V
5
'iwcesteae-n- staal
ieeft de defe C^W
<Mywl&Wtó<}n42^l yemoitlesee
i
NIOD, Pelita en het Indisch Platform zestig
jaar na 1945 nog bestaansrecht?'
Verantwoording
'Overheidsgeld was beter besteed aan het
onderhouden van gebouwen uit de koloni
ale tijd in Indonesië. Monumentenzorg, dat
is ons erfgoed én dat is het erfgoed van de
Indonesiërs. Dat zijn tastbare en blijvende
monumenten. De stichting Halin heeft
700.000 euro gekregen voor steun aan de
warga negara's maar dat bedrag staat in
geen enkele verhouding tot de toegekende
1,4 miljoen voor een film. Wie legt verant
woording af? Het Indisch Huis Sandhage.
Failliet. Het Indisch Huis Javastraat.
Failliet. Ook hier geen verantwoording
over wat heeft plaatsgevonden.
Ik ben hoofd inkoop geweest voor grote
maatschappijen en moest iedere cent kunnen
verantwoorden. Als je dan ziet hoe het nu gaat
bij projecten voor de Indische gemeenschap...
Geen openheid en een deugdelijke verant
woording. Ruud Boekholt, de ex-voorzitter van
het Indisch Platform, had vijf petten op. Op die
manier kan hij toch nooit goed functioneren?
Lilian Ducelle heeft gelijk.'Gerard,' zegt ze/wij
zijn de enige twee die over zijn'. Zolang ik kan
schrijven, zal ik schrijven. Want als ik niet meer
schrijf, gebeurt er niets. Ik schrijf veel brieven
maar krijg zelden een bevredigend antwoord.
Ze kunnen geen antwoord geven. Als je
vermoedt dat je brief gelezen wordt, heeft dat
ook zijn waarde. Dat is belangrijker dan de
halve antwoorden die je krijgt. En al die halve
antwoorden roepen nieuwe vragen op.
Er zit me nog iets dwars. Er lijkt in de Indische
gemeenschap een scheiding te zijn gekomen
tussen totoks en Indo's. Dat is flauwekul, dat
is nooit zo geweest. Het gevoel ontstaat niet
meer mee te tellen. Ik ben geboren in Soera-
baja en opgegroeid in Soekaboemi. Ik ben een
Indische Nederlander en veel Indischer dan al
die jongeren die Indië niet hebben meege
maakt. Die hele zogenaamde Indo-revival is
veel te exclusief. Ook Moesson maakt zich
daar schuldig aan. Mijn vrouw en ik hebben
ons leven lang contact gehouden met de
Indonesiërs tussen wie wij zijn opgegroeid.
Tussen 1977 en 2005 hebben we elk jaar geld
gestuurd naar oud-employés van het bedrijf
van mijn vader in Soekaboemi.Twee keer zijn
mijn vrouw en ik terug geweest. Dat was een
geweldige ervaring. De band met Indonesië
is blijvend.'
