Anin volgde haar
Indische man naar Holland:
Begin dit jaar kwam de film Schemertijd uit. De makers,
Tjaal Aeckerlin en Rick Schoonenberg, willen met de film
de invloed van de Indonesische moeder op de Indische ge
meenschap belichten. In de film wordt Anin geportretteerd.
Anin is één van de vele Indonesische vrouwen die, in de
periode 1945 tot begin jaren zestig, hun echtgenoten naar
Nederland volgden.
'Ik wist niet
Anin is bezig in haar voortuin als ik bij haar
huis arriveer. Alle planten staan in knop en
bloei. Ze snoeit in mijn aanwezigheid nog wat
takken, die door het vroege voorjaar veel te
snel zijn uitgelopen. 'Als je het niet doet krijg
je alleen maar bladeren en weinig bloemen',
verklaart ze.
In haar woonkamer zie ik op diverse plek
ken houtsnijwerk staan en aan de muren
hangen enkele schilderijen met de voor
mij bekende taferelen. Sawah's met op de
achtergrond bergpartijen. Ze dateren uit de
jaren zeventig, toen er nog geen sprake was
van massaproductie.
Het eerste weerzien
Anin: 'In 1973 ben ik voor het eerst weer naar
Indonesië teruggegaan. Ik had zo'n verschrik
kelijke heimwee. Ik heb er alles voor moeten
doen om die reis mogelijk te maken. In 1958
kwam ik naar Nederland en heb lange tijd
alleen maar via brieven met mijn familie
contact gehad. Als er een broer of zus ernstig
ziek was of overleed, kreeg ik het dagen later
pas te horen.'
48 moesson
Het eerste weerzien vond ze bijzonder aan
grijpend. 'In het huis van mijn zus Marhaja
werd ik ontvangen door een menigte. Ik
werd aangeraakt en omhelsd door men
sen die ik kende, maar niet meteen kon
plaatsen. Ze leken niet op de foto's die ze
me hadden toegestuurd. Werd ik bij mijn
hand gepakt door een man met een grote
glimlach op zijn mond. Ik kijk in zijn ogen
en denk: Wie ben jij toch? Bleek het mijn
broertje Madi te zijn. Het heeft minstens
een week geduurd, voordat ik die eerste
indrukken had verwerkt.'
Anin gaat al lange tijd, bijna jaarlijks, naar
Indonesië. In het verleden maakte ze nog
uitstapjes naar Midden- en Oost-Java. 'Nu ben
ik het liefst gewoon bij mijn familie. Jakarta,
Cikampek, Cibadak en Nanggewer, mijn
geboortedorp.'
Af en toe krijgt ze een vragende blik als ze
aan vrienden hier in Nederland vertelt dat
ze binnenkort weer vertrekt, misschien wel
voorgoed. 'Die denken aan aardbevingen, de
vogelgriep en overstromingen... ik denk aan
mijn familie.'