volmaakt gelukkig
Theodor:
Mijn vader was
tot de oorlog kwam
Marscha:
'Als het hard regende,
moest mijn oma aan
Indië denken
in Indonesië. Ik kan
dat wel begrijpen.
Hoe verklaar je dat
de Nederlanders
het 350 jaar hebben
uitgehouden in
Indonesië? Dan
moeten we toch
iets goed gedaan
hebben? Maar
mijn vader besefte
tegelijkertijd dat er
nieuwe tijden waren
aangebroken. In ons
huis was Indonesië een
voortdurend onderwerp
van discussie en verande
rende standpunten. Mijn
vader was er ten diepste van
overtuigd dat Indonesië zich
beter had kunnen ontwikkelen als
het land Nederlands was gebleven. Nu
zag hij het verloederen, de plantages, de
infrastructuur, en dat deed hem pijn.'
Marscha en Theodor zijn nog nooit in
Indonesië geweest.
Marscha: 'Als het hard regende, moest mijn
oma aan Indië denken. Daarom wil ik graag
naar Indonesië. In de hoop er een bepaalde
sfeer aan te treffen.'
Theodor: 'Ik wilde nooit naar Indonesië, en
mijn moeder ook niet. Waarom, weet ik niet.
Zelf ben ik niet zo'n roots-zoeker. En toch,
als jij gaat, ga ik mee. Maar dan wil ik in luxe
hotels slapen. Als koloniaal. Met wit pak en
tropenhelm.'
Marscha: 'Jij voelt je opgelaten als je
bediend wordt!'
Zinvol
Marscha gaat uit huis. Over kinderen die zich
verantwoordelijk voelen voor hun ouders
gesproken: wie gaat er met haar vertrek nu
eigenlijk op zichzelf wonen?
Marscha: 'Ik moet wel opletten dat mijn
vader genoeg te drinken in huis heeft. En als
dat niet zo is, moet ik het ook nog gaan halen
Maar gelukkig betaalt Theodor. Mijn vader is
een rare man, maar ik ben eraan gewend. Er
bestaat nogal een verschil tussen de vader
aan wie je veel hebt en de zoon voor wie je
moet zorgen.'
Theodor: 'Jij zegt wel 's dat je mij meer op
voedt, dan ik jou ooit heb gedaan.'
Marscha: 'Theodor heeft me vaak voorgehou
den houvast te zoeken in het creatieve. Want
dan zul je altijd zelf kunnen bepalen wat je
doet en zul je altijd werk hebben. Ironisch
eigenlijk. Mijn opa was als de dood voor een
creatief beroep, dan werd je een losbol. Je
moest zorgen dat je een vaste betrekking
kreeg en daarmee een pensioen. Theodor
zocht juist zekerheid in een creatief beroep.'
Theodor: 'Mijn vader en ik hadden dus het
zelfde doel: zekerheid.'
Marscha: 'Ik vond het gezellig bij je.'
Marscha: 'Mijn vader smeerde 's morgens
nooit brood voor me en 's avonds belde hij niet
wanneer ik thuis kwam. Theodor veroordeelde
niet. Wel kon ik het aan hem merken als hij
bezorgd was. Ik krijg van hem zelden kritiek,
maar daardoor heb ik het gevoel dat ik juist
extra mijn best moet doen. Zijn belang
rijkste levensles is zinvol leven. Dat je
er zelf van bewust moet zijn hoe je
lekker kunt leven.'
Theodor: 'In het Nederlands
kun je het woord zinvol op
twee manieren uitleggen. Je
moet vooral zelf zin hebben
in het leven dat je leidt.
Voor mezelf ben ik soms
bezorgd dat mijn werk
zinloos blijkt te zijn,
dat de creativiteit
stokt, dat ik overal
ontslagen wordt,
dat ik gedwongen
ben iets anders te
doen. Mijn vader
was als assistent-re
sident volmaakt gelukkig tot
de oorlog kwam. Het geluk is
hem toen afgenomen. Hoewel
vroeger meer dan nu, ben ik bang dat mij
zoiets overkomt.'
Theodor: 'Ik bij jou.'
augustus 2007 15
