1
m
Henk de Gelder
Tempo Doeloe
Henk de Gelder werd in 1931 in Bandoeng
m et de h elm geboren. Van jongs af aan
heeft hij voorspellende gaven. Wanneer hij
als kleine jongen een h uisgeest waar
neemt, adviseren zijn ouders hem met
nadruk zich daar afzijdig van te houden.
Tegenwoordig woont Henk de Gelder in de
Amsterdamse Bijlmer, hij is een medium
en hij doet zijn tactvolle voorspellingen
met behulp van een kristallen bol. In
Moesson beschrijft hij enkele van zijn
paranormale belevenissen.
DOOR HENK DE GELDER FOTO ARMANDO ELLO ILLUSTRATIE MELROY BISEL
In 1989 bezocht ik na een concert een nachtcafé in de Amsterdamse
binnenstad. Ik besloot daar te blijven tot ik de eerste ochtendbus naar
de Bijlmermeer kon halen, waar ik woonde. Toen ik daar binnenkwam,
ontdekte ik tot mijn verbazing een vroegere schoolvriend uit Zeist:
Rudolf. Met hem had ik in het verleden wel lezingen bezocht. Rudolf
was altijd wat verlegen en als we ergens samen binnenkwamen, moest
ik altijd voorop lopen. Hij was wel een studiekop geweest maar niet
erg vlot in de omgang. Daarom verbaasde het me dat ik hem daar zag
zitten, wat vermagerd en met natte haren. Hij zat op een lage stoel bij
een elektrisch haardje.'Hallo'zei ik,'Rudolf hoe gaat het met jou te
genwoordig?' Rudolf keek op, zag me en antwoordde:'Onkruid vergaat
niet.' Een typische uitdrukking van hem. Ik bood hem een kop koffie
aan en vroeg of hij een handdoek wilde hebben om zijn haren af te
drogen. Panisch reageerde hijI k hoef geen koffie en ook geen
handdoekl'Omdat het gesprek niet vlotte besloot ik zelf een
drankje te halen en toch maar een handdoek mee terug te
nemen. Vanaf de bar kon ik zijn hoofd zien dat boven de
stoelleuning uitstak. Ik realiseerde me dat ik hem lange
tijd niet had gezien, aangezien hij in Utrecht was gaan j
wonen en ik naar Amsterdam was gegaan.Toen ik terug
kwam bij zijn stoel was die stoel leeg! In het hele café
was hij niet meer te vinden en niemand had hem zien
vertrekken. Ik dronk mijn koffie op en nam vervolgens de
eerste ochtendbus naar mijn flat in de Bijlmer. Ik zette de
ervaring verder van me af.
In 1995 herinnerde ik me deze ervaring en besloot ik Rudolf
op te sporen. Zijn Utrechtse adres had een ander telefoon
nummer gekregen. In het telefoonboek ontdekte ik zijn naam
op zijn ouderlijke adres in Zeist. Ik belde en een oude dame nam
op. Het bleek een oudtante te zijn. Ik vroeg om Rudolfs adres, omdat
ik hem als vroegere vriend weer eens wilde bezoeken. 'Wanneer heb je
hem voor het laatst gezien?', vroeg de tante. Ik durfde niet te zeggen: in
een café in Amsterdam in 1989, en draaide eromheen. Haar reactie: 'Dat
moet dan lang geleden zijn geweest, want Rudolf is verdronken in een
Utrechtse gracht in de winter van 1982.' Rudolf had vroeger eens gezegd
dat de eerste die zou overlijden zich moest melden bij de ander. Ik had
dat prima gevonden. Dat heeft hij in 1989 gedaan, maar was toen al
zeven jaar dood! Ik heb toen met een verschijning gesproken.
augustus 2007
33
