Wanneer bent u geboren?
VOW/
I He
kei
6.
j Ho
'Dat vertel ik jou niet hoor meis. Je weet toch dat tante de eeu
wige jeugd heeft? Véél tahoe, tempeh en taugé eten, weet je.'
Wie is uw vader, wie is uw moeder?
'Dat zijn een onbekende paatje en maatje. Daarnaast heb ik een
heleboel tantes, ooms en oma's.'
I ICC
Tante Es heeft eigenlijk een beetje uw rol ingepikt, wat
vindt u daarvan? Bent u jaloers op haar?
'Loh, weet je wie de eerste Surinaamse tante was en nu nog is?
Jetty Mathurin! Zij was er eerder dan tante Es. Ik vind tante Es erg
lollig, maar de allerleukste is toch Jetty. Ik vind haar djempol, ze is
heel sociaal met allerlei stichtingen. Ik bewonder haar enorm.'
Heeft u de behoefte om een keer met iemand samen te wer
ken? Bijvoorbeeld met tante Es of met Margreet Dolman?
'Ik heb een keer samengewerkt met de Surinaamse tante Jetty
Mathurin en de Hollandse tante Loes Luca. Dat was een idee van
de Pasar Malam Besar. Ik vond dat erg leuk! Toch werk ik het liefst
alleen, dat is wel zo overzichtelijk.'
U komt niet meer zo vaak op tv, hoe komt dat? Wat
vindt u daarvan?
'Loh, tante Lien komt te hooi en te gras nog wel op de buis hoor.
Bij Omroep Max hele show, bij Het Klokhuis alweer zeventien jaar
geleden. Maar indertijd wilden de programmamakers geen Late
Lien Show meer op televisie. Er zijn duizenden brieven met handte
keningen geschreven. Maar kassian, die briefschrijvers kregen als
antwoord dat het niet in het programma-aanbod past. Adoe, ik heb
al diverse keren meegedaan met andere programma's. En weet je,
dan krijg je zoveel reacties. Ook treed ik nog drie keer per week op.
Ik merk dat het blijft leven.'
Waar stoort u zich aan?
'Dat er niets op tv is voor Indische Nederlanders. Het is toch te gek.
Verbeje, voor iedereen is er wel een programma, voor Chinezen,
noem maar op. Voor ons, Indische Nederlanders, is er helemaal
neks! Te erg toch.'
De wereld is veranderd in 35 jaar tijd, is het nog steeds
leuk voor u om op te treden?
'De wereld is nóg leuker geworden. Ik doe alleen nog optredens
die ik leuk vind: ik sta op pasar malams, ik ga naar Indische fees
ten en naar Indische en 'gewone' verzorgingshuizen én ik kom bij
Indische mensen thuis. 'Tante Lien thuis' heet dat. De luitjes bij
wie ik langsga, krijgen een totaal ander programma dan als ik in
een zaal sta. Van tevoren ga ik voor informatie even ngobrol met
de kinderen. Ik hoor dat oma zo nakal was en dat ze vroeger maar
door ging mangga's te jatten en dat opa zo goed ukelele kon
spelen. Ik word aangekondigd als een tante die ze bijna vergeten
waren uit te nodigen, en dan brand ik los. Als ik bij Indische men
sen thuis kom, zie ik hoe die kinderen van hun ouders houden. Je
voélt die warmte. Kinderen dragen de ouders en grootouders op
handen. Zo lief ja, zó leuk.'
j Heeft u zich de kritiek ooit aangetrokken?
'Tante Lien heeft nooit iets van kritiek aangetrokken. Altijd dacht ik:
soedah, laat maar.'
Houdt u van de aandacht?
'Ja, adoe heerlijk om op het podium te staan. Ik kan - al zeg ik het
zelf - ook goed moppen vertellen. Ik vind het ook niet erg als men
sen aan me zitten. Een beetje gêmês gêmês knuffelen. Of als ik bij
veteranen optreed - dat zijn allemaal sterke kerels geweest - dan
geven ze mij een hand, maar hun andere hand gaat naar mijn bo
venarm. Adoe blauwe plek, seg. Als ik dan 's avonds thuiskom, staat
er een handafdruk in mijn bovenarm. Zegt oom Lien: "Zeker bij de
veteranen geweest?"'
U werd in een keer heel beroemd. Wat deed dat suc
ces met u? Veranderde u of bleef u (Indisch) met beide
benen op de grond staan?
'Ik vond het altijd grote eer om zoveel te kunnen betekenen voor
mensen. Een heleboel dingen die ik gedaan heb, zijn geboren uit de
vraag van het publiek.'
september2007 15
