*7* 3 -r
Henk de Gelder
Tempo Doeloe
Henk de Gelder werd in 1931 in Bandoeng
met de helm geboren. Van jongs af aan
heeft hij voorspellende gaven. Wanneer hij
als kleine jongen een huisgeest waar
neemt, adviseren zijn ouders hem met
nadruk zich daar afzijdig van te houden.
Tegenwoordig woont Henk de Gelder in de
Amsterdamse Bijlmer, hij is een medium
en hij doet zijn tactvolle voorspellingen
met behulp van een kristallen bol. In
Moesson beschrijft hij enkele van zijn
paranormale belevenissen.
DOOR HENK DE GELDER O FOTO ARMANDO ELLO O ILLUSTRATIE MELROY BISEL
Enkele jaren geleden kreeg ik op een ochtend een telefoontje van een
vriendin: 'Zeg Henk, weet je dat Maja in het ziekenhuis ligt?'
Maja was een wederzijdse vriendin, die regelmatig spirituele lezingen
bij haar thuis hield. 'Hier heb je het adres van het Beverwijkse zieken
huis voor als je haar wilt bezoeken.'
Ik besloot Maja nog diezelfde middag op te gaan zoeken. In de bus van
uit Amsterdam naar Beverwijk ging er van alles door me heen. Maja
had kanker, maar hoe erg het was wisten we niet. Ze had indertijd met
mij een afspraak gemaakt: 'Henk, zullen we afspreken dat diegene die
het eerst doodgaat, zich komt manifesteren bij de ander? Als bewijs
dat er een hiernamaals is?' Ik had ingestemd.
In het ziekenhuis werd ik doorverwezen naar het einde van
een gang: daar zag ik een kamertje met een open
deur.Terwijl ik de gang opliep, hoorde ik een
luid gerochel uit de kamer komen. Arme
stakkerd, dacht ik. Maja lag half overeind
in een bed en keek me met nietszeg
gende ogen aan. Ze ademde zwaar
en moeizaam. Die is snel achteruit
gegaan, dacht ik. Naast haar
hand lag een halfopen tasje en
daarin zag ik een flesje parfum.
Nog van haar laatste trip naar
Parijs, wist ik. Ik opende het
flesje, sprenkelde wat parfum
op haar zakdoek en veegde
daar haar bezwete gezicht
mee af. Ik herinnerde me onze
afspraak. Ik keek haar aan en
zei:'Maja, als je wilt vertrekken,
doe dat dan maar: ik ben nu bij je.'
Maja's adem stokte even.
Op dat moment kwamen haar twee buurmannen binnen, die ook
dikwijls haar spirituele lezingen bezochten. Maja hapte naar adem. Ik
hees haar wat overeind en drukte op de rode knop. 'Maja is geloof ik
niet goed geworden', zei ik. De buurmannen deinsden angstig achter
uit. Een verpleegster haastte zich binnen. 'Wat ruikt het hier lekker!' Ik
wees op het flesje parfum. We zagen allemaal dat Maja stervende was.
We konden niets meer doen.
Nadat Maja overleden was, boden de buurmannen me aan met hun
auto mee terug naar Amsterdam te rijden. Vlak voor we de tunnel naar
Amsterdam Centraal inreden, vulde de hele auto zich plotseling met
een sterke parfumgeur. 'Waar komt dat vandaan?', snoven de buur
mannen. Voorzichtig zei ik:'Dat ruikt als het parfum waar
mee ik Maja's gezicht daarstraks heb besprenkeld.'
'Maar hoe komt die geur nou ineens in de
auto?' vroeg de chauffeur zenuwachtig.
Ik zei maar niet dat Maja en ik een
afspraak hadden, en dat Maja zich
keurig volgens die afspraak na
haar dood had gemanifesteerd.
Dat leek me veiliger. Op de
Dam aangekomen stopte de
chauffeur bij een stoep, keek
me strak aan en opende het
portier.'Ga jij maar met de
bus verder,' zei hij. Ik liep
naar de bushalte. Ik keek om
en zag de twee mannen bij
de auto staan, de portie
ren wagenwijd open om de
doordringende parfumgeur te
laten vervliegen.'Dank je Maja,'
prevelde ik zachtjes voor me uit.
30
moesson
