1945
Tempo Doeloe Lezers schrijven
Eén van mijn leukste herinneringen is Kerstmis 1945 in Batavia.
Het was een treurige tijd voor ons: mijn moeder, broer Hans en ik.
DOO ELSE GRAAT O ILLUSTRATIE MELROY BISEL
Kelstmis
Vader stierf als gevangene van de Japanners, omgekomen in de
scheepsramp met de Junyo Maru op 18 september 1944. Mama ging
meteen aan het werk als lerares Engels en Frans. Hans had ook werk
aan een militair vliegveld, hij bracht vaak 'rations' thuis voor ons.
Omdat mijn moeder vloeiend Engels sprak, had ze een vriendschap
gesloten met een 'British Indian Officier'. Hij nodigde ons uit voor een
tea party in de officierenclub op 24 december.
We keken onze klerenkast goed na: niet veel keus. Mama had een
donkergroene linnen jurk met driekwartsmouwen en ik een rode bloes
met een zwarte rok, die ik had geleend van een vriendin. We gingen
naar de kapper en met wat make-up zagen we er goed uit. Hans
werkte die dag en kon helaas niet mee.
Om 4 uur 's middags werden we gehaald met een Jeep. Hoewel de
Wil je ook in deze ru
briek komen, schrijf dan
een verhaal over een
specifieke gebeurtenis
of een herinnering uit de
tijd van voor de repatrië
ring. Schrijf rond de 500
woorden en stuur of e
mail dit - samen met een
bijpassende foto - naar
Moesson. Iedere maand
wordt het beste verhaal
geselecteerd. Moesson
bedankt Else Graat voor
haar bijdrage.
officieren Indian en Pakistani waren - dus hindoe en moslim - was de
club versierd met rode en zilveren slingers en zelfs een mooie kerst
boom ontbrak niet. Een tafel voor acht stond gedekt, héél elegant,
damast tafelkleed, mooi porselein en zilverwerk. Heerlijke sand
wiches, zalm, kaas, komkommer en een enorme variatie aan cakes
werd ons aangeboden. Ook drie soorten thee, met of zonder melk of
citroensap. Mijn tafelgenoot en ik konden het meteen goed vinden.
De middag vloog om.
Ten afscheid kregen we ieder een versierd mandje met Engelse toffees,
chocolade, een plumpudding in blik en yardly lavender cologne en zeep.
We waren zo verrast, we bedankten ze met tranen in de ogen. Na
zovele jaren denk ik nog heel vaak aan die mooie dag en vooral aan de
lieve, hartelijke mensen die het mogelijk maakten voor ons.
