Al* InJfremfoeluid
De Cypres, Nijmegen
Iedere maand gaat Vilan van de Loo op bezoek bij een bijzondere
Indische vereniging of koempoelan. Afgelopen maand
bezocht ze de jaarlijkse bijeenkomst van De Cypres in Nijmegen.
In Nijmegen, bij de dagopvang voor Indische en Molukse ouderen,
arriveer ik tussen lunch en dankgebed, precies op tijd om even in
een stoel te zitten zwijgen. De stilte tijdens het gebed is oprecht, de
vrolijkheid omdat dadelijk de thee, koffie en Indische koekjes komen
ook. Terwijl ik overladen word door gezellig geroezemoes, kijk ik om me
heen. Waar ben ik terecht gekomen, denk ik, het lijkt een atelier; overal
is kunst en creativiteit. Ik zie anklung-instrumenten, een wandlap die
het thema vriendschap verwoordt ('hier komen'), er zijn werkstukken
van mozaïek, op een wand hangen schilderijen en dan is er een lijst
met foto's van alle bezoekers en begeleiding.
'We hebben plaats voor achttien Ooms
WIE WIL DAT VILAN en Tantes', zegt Hedy Schaperkotter,
OP KOEMPOELAN-BEZOEK activiteitenbegeleidster. En: 'Er is een
KOMT, KAN EEN UITNODIGING wachtlijst.' Dat heb ik dan al gehoord
van een mevrouw, die me inlichtte
over die andere dagopvang waar
STUREN NAAR MOESSON, POSTBUS
2074, 3800 CB IN AMERSFOORT, MET
OP DE LINKERBOVENHOEK 'VILAN
OP BEZOEK'. EEN E-MAIL STUREN
MAG OOK: REDACTIE@
MOESSON.COM
minder warmte is: 'want dan zit je
bij de Hollanders.' Ik kijk ongelukkig
weg en durf niet te zeggen dat ik ook
Hollands ben en dat geen operatie dat
meer kan verhelpen, het spijt me, mevrouw.
oktober 2005
ongeveer achttien, eerste generatie Indische
en Molukse Nederlanders
elke zaterdag en woensdag dagopvang met
koken, gesprekken en entertainment; uitstap
jes onder andere naar de Pasar Malam Besar
geen
geen
SWON, Julianaplein 1,
6524 AG Nijmegen.
Tel.: 0243 - 650 111
Senang
De koempoelan bestaat ongeveer twee jaar en het is vanaf het begin
een groot succes geweest. De zaterdag zat snel bomvol en dus kwam
de woensdag erbij. Wie wil, mag komen maar, zegt Hedy: 'Je moet
zelfstandig wonen en een indicatie hebben van het CIZ, het Centrum
Indicatie Zorg Instelling. En we moeten plaats hebben.' Er is elke dag
een programma. Vandaar dus dat creatieve overal, begrijp ik. De lunch
is voorbij, wat jammer is voor mij, vinden Hedy en haar collega Nienke
van Weel, want de Tantes koken zelf. Ik begrijp dat de Ooms beter
zijn in opeten dan in koken. Dat zie je vaak bij mannen. De Ooms en
Tantes behoren tot de eerste generatie die in Nederland is gekomen.
Dat betekent veel herinneringen die zwaar kunnen zijn. Soms laat het
geheugen die vervagen en andere herinneringen vervagen dan mee.
Bij de dagopvang weten ze wie wat heeft meegemaakt vroeger. Dat
hoeft niet altijd hardop gezegd worden. Hedy: 'Dit is een ruimte waar
iedereen zich senang voelt en waar we vertrouwd zijn met elkaar. Als ik
aan mijn ouders denk, weet ik wat ik hier moet doen.'
Het is of ik al jaren op de dagopvang kom. Daardoor is het wel gek
dat ik de enige ben die hooggehakte pumps draagt, want hier bestaat
de vanzelfsprekendheid van staan en lopen niet meer. Het lichaam is
broos. Er is een Tante die dagelijks wel honderd medicijnen slikt, maar
dat zie je niet aan haar, ze is een waardige schoonheid.
Flirten
Het middagprogramma begint: sjoelen. Iedereen doet mee, behalve de
verslaggeefster die niet tegen haar verlies kan. Als een heer fel-am-
bitieus wordt (that's my guy, denk ik blij), roept een dame hem tot de
orde: 'Denk erom, we zijn een groep!' Zo is dat. Tussen de groepsrondes
door flirt ik met een Molukse jongen in het lichaam van een tachtig
plusser. Omdat zijn korte termijn geheugen niet meer goed is, voeren
we elk kwartier hetzelfde gesprek en zo groeit mijn flirttechniek. O, het
sjoelen is voorbij. Iedereen van het winnende team krijgt van Hedy een
mooie bloem mee naar huis, de dag is razendsnel omgevlogen.
Als de trein me wegvoert uit Nijmegen, zie ik de skyline van de stad,
gebouwen, huizen en kerken. Ergens staan kazernes, weet ik, er ligt een
Indisch en Moluks verleden, op de dagopvang omringd met liefdevolle
zorg, maar volgende maand ga ik weer naar een koempoelan.
