Alleen maar verdrietig zijn'
De repatriëring van de Von Schükkmanns
repatriëring Tempo Doeloe
Vijftig jaar geleden vertrok de familie Von Schükkmann
met de Captain Cook naar Holland. Het vertrek uit Indië
was een verdrietig afscheid, dat in het verdere leven van
vader Teddy en moeder Elfreyda von Schükkmann
Sigar een rol heeft gespeeld. Dochter Reina vertelt.
DOOR REINA VAN DEN EIJNDEN-VON SCHUKKMANN
'We moesten Indië verlaten en ons in Nederland vestigen, dus ik wil
temidden van Nederlanders wonen', hoor ik mijn vader nog zeggen.
Bij ons thuis werd vroeger dan ook nooit Maleis gepraat. Hooguit door
oma. Of alleen als mijn ouders iets aan elkaar kwijt wilden, wat wij niet
mochten horen. Ik heb dan ook altijd gedacht, dat ik erg Hollands was
opgevoed.
Onbekende toekomst
Helaas hebben mijn ouders nooit met mij of een ander kind, voor
zover ik weet, over hun repatriëring willen praten. Ik moet het met de
foto's doen. Maar ik kan wel aan de foto's zien, dat het mijn
ouders moeite kost om hun geboorteland voorgoed te ver
laten en een onbekende toekomst tegemoet te gaan. Nu
ikzelf ouder ben, stemt mij dat wel eens verdrietig: je zult
maar alles en iedereen moeten verlaten om in een vreemd
land helemaal opnieuw van onderaf aan te beginnen.
Vlak voor vertrek eind april 1958 is een foto van ons gezin genomen
voor ons huis aan de Tamarindelaan 4 in Batavia. Het gezin bestond
toen nog uit zeven kinderen. In Holland zijn nadien nog twee dochters,
waaronder ikzelf, geboren. Mijn ouders hebben de kinderen allemaal
een naam beginnend met een 'R' gegeven. Mijn moeder is na Raymond,
het zesde kind, gesteriliseerd, omdat ze vanwege gezondheidsproble
men eigenlijk niet meer zwanger mocht raken. Groot was dan ook de
verrassing toen ze toch zwanger bleek en op 26 juli 1955 beviel van een
gezonde dochter Reny.
januari 2008 27
Moesson #08 januari(2).indd 27
