Over blote voeten
WA'I'RWIND.
"INGET MATI" "AD PATRES"
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
Poirrié's perikelen o\ Tempo Doeloe
Nel heeft de onhollandse gewoonte om op blote voeten te lopen.
Zelfs als het zo koud is dat de kraaien niet uit de kerktoren durven
te komen, loopt ze barrevoets naar de schuur om iets uit de diep
vriezer te halen.
De sleutel tot
uw Bali property
3 QJ
REIZE l\l
Al jaren uw vertrouwde adres voor:
tickets, hotels, tours, autohuur
wereldwijd.
Tot uw dienst, Roel Holwerda.
Begrafenis- en crematie-onderneming
Opgericht in 1924
Rouwkamers
en ontvangkamers
airconditioned
Kantoren: Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag
Telefoon: 070 - 355 64 27 (drie lijnen)
B&li
Real estate agent
(koop en huur)
bouwmanagement
Internet: www.balirealtor.com
Verkoopinfo: +31 40 2112718 (in EU)
Email: frank@balirealtor.com
Ruim 3000 Indische boeken uit
N voorraad leverbaar. Vraag gratis
I catalogus aan. Geef ons uw zoek-
Cti lijst in behandeling. Ook boeken
tekoopgevraagd.
Postbus 1090, 3840 BB Harderwijk
tel./fax: 0341 - 55 07 07
b,g.g.56 19 91
£3 e-mail: timrom@hetnet.nl
Bezoek op afspraak mogelijk.
internet: www.fairwind.nl
e-mail: info@fairwind.nl
telefoon: 06 2902 2902
Moesson #08 januari(2).indd 29
Alleen als we ergens heen moeten, doet Nel
schoenen aan. Maar die schopt ze altijd en
overal zo vlug mogelijk uit. In een restau
rant, bijvoorbeeld. Mag ik ze na de koffie
met een Grand Marniertje gaan zoeken. op
het wekelijkse jokeravondje in De Heksen
ketel is 'tante Nel' ook de enige die niet van
tafel hoeft te wisselen. Vanwege haar zere
rug, maar ook omdat de andere jokeraars
geen zin hebben om na afloop onder alle
stoelen en tafels te gaan kijken waar haar
schoenen liggen. Zelf heb ik een onindische
afkeer van het lopen op blote voeten. Dat is
omdat ik als peuter nooit keek waar ik liep
en dus vaak in kippenpoep stapte. Krulde
die smurrie tussen m'n tenen door naar
boven. De afkeer werd nog groter toen ik
in het Tjikoedapateuhkamp als employé
van de 'reinigingsdienst' blootsvoets in een
vuilnishoop stond te harken en per ongeluk
in een kapotte fles trapte. Kraakte er iets
en lag m'n kleine rechterteen in tweeën.
Moest ik groggy afhaken en brachten ze
me in zo'n ijzeren Kniltreinkarretje naar de
ziekenboeg. De teen was niet te redden en
ziet er sindsdien uit als een kapotte knikker.
Nog een aanslag op mijn gemoed pleegde
onze inmiddels al oma geworden dochter
Janneke door tijdens een campingvakan
tie am Rhein in een potloodlange spijker te
trappen. Je kon het ding in z'n volle lengte
door haar voetzool heen zien schemeren.
Kregen Nel en ik het zó te kwaad dat we de
eerste hulp aan de andere campinggasten
moesten overlaten. Het is waar dat je beter
zelf iets kunt hebben dan je kinderen.
Hoewel het me allemaal wat deed, werd ik
toch veel dieper geraakt door het beeld van
de jongen, die in Tjimahi gepakt was bij een
vluchtpoging. Tijdens een corvee, op klaar
lichte dag en in het zicht van de bewakers.
Ik kende hem niet goed maar wist dat hij
een mooi meisje had, een echte schoonheid,
die bij de inval door een smerige Jap was
misbruikt. Voor dat jonge ding, ze was een
jaar of zestien, moet de wereld toen zijn ver
gaan. Naar het ziekenhuis gebracht, had ze
er een zelfmoordpoging onder-nomen die
gelukkig door een verpleegster werd verhin
derd. Als het kind dat tenminste als een ge
luk ervoer. Hoe het haar vriendje te moede
is geweest toen hij ervan hoorde en wat
hem later bezielde om zo'n dwaze vluchtpo
ging te doen, laat zich raden. Het is wel
zeker dat hij niet wist wat hij deed. Anders
was hij ook niet met z'n blote voeten over
een muur geklauterd waarvan de bovenkant
vol grote, ingemetselde glasscherven zat. Ter
beveiliging tegen ongenode gasten.
De jongen werd door Heihosoldaten op
gebracht. Hij trilde over zijn hele lijf en liet
een bloedspoor achter, maar liep rechtop en
keek strak voor zich uit, alsof hij in trance
was. Ik denk dat het aan de bemoeienissen
van onze kampleiding te danken was dat hij
er goed van af kwam. Als ik me niet vergis
kreeg hij een baantje in de kampbengkel.
Daar konden ze een oogje op
hem houden. Of hij
en zijn meisje na de
oorlog en de bersiap
herenigd zijn, weet
ik niet. Dat kun je
slechts hopen.
