de laatste der Mohikanen
Vergeet indo-rock! Hier is indo-jazz van de Haagse band
Triba. het hart van de groep bestaat uit Nancy (tekst en
zang) en tick van hek (piano) en Richard Pattiselanno
(compositie, arrangementen en gitaar). Met een nieuwe
dvd en een Azië tour begint 2008 goed. Moesson zocht
het drietal op voor een optreden en een gesprek.
Uit de mouw geschud
Triba sound
DOOR DENISE LAPPAIN O FOTOGRAFIE SERGE LIGTENBERG
De bijzondere synergie van Triba is goed te
merken tijdens de presentatie van de dvd Live
in a Jazz Tradition. De band speelt de sterren
van de hemel. Ook al vinden ze zelf dat het
altijd beter kan. De zaal van theater Merlijn
in Den Haag zit vol met de oude garde uit de
Nederlandse jazzwereld, familie en fans. Het
publiek gaat merkbaar op in gevoelige jazz
en swingende funky muziek van Triba. Geen
hoofd of voet van de aanwezigen blijft stil tij
dens het optreden. Dat Triba naast jazzband
ook een echte Indo-band is, blijkt tijdens de
pauze. Risolles, spekkoek, sponscake: alles is
te krijgen bij de zussen van Richard. Bijna een
gezellige Haagse Pasar Malam.
Later die week vertellen de drie in de huisstu
dio van Rick en Nancy hoe Triba is ontstaan.
Natuurlijk weer onder het genot van lekkere
ananastaart en lapis. Richard: 'Nancy had
aan Tom van Giessen (de latere manager van
Triba, red.) gevraagd of zij op een van zijn In
a Jazz tradition avonden mochten optreden.
Ze hadden nog geen gitarist, dus toen werd
ik gevraagd. Nancy: 'Na dat optreden nodigde
Richard ons uit. Hij had het liedje When the
love is gone gemaakt en wilde dat ik daar een
tekst op maakte. Dat heb ik gedaan en het
paste perfect. Omdat het zo goed ging, zijn
we verdergegaan met meer liedjes.'
Voor Nancy is de sfeer van het liedje bepalend
voor haar teksten. 'Richard komt met een
liedje en samen met Rick werkt hij dat hier
thuis in onze studio uit. Ik ga erbij zitten op
de bank, probeer te luisteren en een bepaalde
sfeer op te pikken.' Die sfeer heeft ze negen
van de tien keer goed. Zelfs als de anderen
dat helemaal niet zo voelen. 'Ik luisterde naar
een liedje van Richard dat was ingespeeld
door een saxofonist. De tekst die ik daarop
schreef ging over iemand die ging sterven.
Richard kreeg er de kriebels van. Maar wat
bleek: drie weken later is die saxofonist over
leden. We hebben toen niks met het liedje
gedaan, maar het is toch raar dat je die sfeer
oppikt. Ik wist niet eens wie die man was.'
De drie slapen, eten en drinken muziek.
Constant zijn ze er mee bezig. Richard en Rick
met melodieën en liedjes, Nancy met teksten.
Ook tijdens het interview wordt er heel wat
gebeebop-weedoed. De muziek blijft boven-
borrelen. Begint Rick, dan valt Richard in en
roept Nancy: 'Breakfast at Scallywag!' Richard
knikt enthousiast: 'Ja, dat is mooi.'
Hoewel de invloed van jazz groot is, wil
Triba niet in een bepaalde muziekhoek
gezet worden. Ze hebben een eigen geluid.
Rick: 'Natuurlijk zijn er veel invloeden uit de
jazz. Dat hoor je aan de improvisaties, maar
onze muziek is vooral toegankelijk voor
iedereen Richard: 'We houden van de 7uid-
12
Moesson #09 febr(1).indd 12
22-01-2008 12-31-31
