Javaansche landschappen
Indisch gedicht
(weg naar Lebaksari)
De goden wonen, hoog bekranst
Door wolken, allen op vulkanen
Van eigen aard; de groene, welgedane,
De strenge en de rotsige, verschanst
Tezamen in oneindigheid,
Gescheiden van hun onderdanen,
Die hun bestaan slechts kunnen raden
Uit lange wolken en onzichtbaarheid.
Een schelp is neergedaald, zoo ruim en licht,
Dat zij tot vlakte werd, vervat temidden
Der vulkanen, duister overwicht;
Zóo neveldun, dat zij gaat zweven,
Dat zij het net der sawah's siddren
Doet en daarna drijft naar 't vergezicht,
Waar zilvren lijnen even
Aan de aarde ontkomen, waar zij meestal bleven
Simon Vestdijk is vooral bekend
als romancier, maar hij heeft ook
honderden gedichten geschreven.
Hij is één keer naarIndiëgeweest.
In navolging van Jan Slauerhoff
vertrok hij in 1929 op de Kota Inten
als scheepsarts naar de Oost. Daar
trof hij zijn studievriend Mick de
Vries - de vader van Xaviera Hol
lander - voor wie hij het gedicht
'Kampong in Soerabaja'schreef. De
Vries liet hem ook 'de ongehoorde
schoonheid' van de bergen zien. Een
tochtje naar Lebaksari, ten zuidoos
ten van Soerabaja, inspireerde hem
tot het schrijven van twee stemmige
gedichten die onder de titel 'Javaan-
sche landschappen' in zijn nalaten
schap werden aangetroffen.
Tempo Doeloe
SAMENGESTELD DOOR
32 moesson
Moesson #10 mrt(2).indd 32
26-02-2008 16:35:59
