Toen kwam ook iemand
zeggen: "Die witte benen,
dat is echt Indisch!"'
M
Een vrolijke voorstelling maken van een
moeilijke tijd. Zijn ze niet bang voor
bepaalde reacties straks? Wat Wim Kan
deed was niet in elk kamp mogelijk.
'Bij Circus Bronbeek zullen we onge
twijfeld ook reacties krijgen: "Zo was
het niet" of "Zo is het in die tijd niet
gegaan."Iedereen heeft zo zijn eigen
ervaringen', concludeert Ghislaine.
Carlo: 'Inderdaad. Nog een aanleiding voor
het nieuwe stuk is een tentoonstelling van
zo'n tien jaar geleden in het Rijksmuseum.
Nederlanders, Indonesiërs en Japanners,
daarvan hadden ze de oorlogsherinnerin-
Gaat deze Indische trilogie nog een
vervolg krijgen?
Circus Bronbeek is in mei te zien in
-
Carlo: 'Als klein kind werden mij veel verhalen
verteld, door mijn moeder en grootvader. Het
waren vaak spannende verhalen. Het maakte,
me niet uit of ze nou echt of verzonnen
waren, van die sprookjes of volksverhaaltj
uit hun wereld. Het was altijd "Ach opajvertel
nog eens!" Ik wilde ze nog eens horenymaar
dan als volwassene. En dat heb ik opgeno
men. Ik heb uren met ze gesproken,ycasset-
teduur overschrijdend, echt onvoorstelbaar.
Het grootste gedeelte op de bandjes klonk
namelijk eerst altijd: "Nou dat weet ik niet
meer", "Dat is al zo lang geleden" of "Oh nee,
zo ging het niet".'
Carlo: 'Cabaret is een verteerbare vorm, om
er dichter bij te komen. Het spreekt mij aan
om van zoiets als een leven onder moeilijke
omstandigheden, totale uitzichtloosheid en
anuit het oogpunt van die generatie. We zijn
'het wel een paar keer tegengekomen hoor,
dat mensen ons na afloop van de voorstelling
kwamen zeggen: "Zo is het helemaal niet, zo
zijn echte Indo's niet".'
Carlo vertelt verder: 'Zo waren we ook ooit
voor Sloom Bloed op de Pasar Malam Besar in
Den Haag toen ik met Ricci besloot een lezing
te houden over Familiefeest. Ik bedacht met
hem de eerste ontmoeting tussen de twee
broers te spelen vlak na hun vaders dood. Als
je het boek kent, dat begint met "Godverde-
godver godverdomme!"
'Naderhand kwam er een man naar me toe
en die zei: "Dat is geen Indische familie, die
vloeken niet."
Mensen komen met de raarste details, of iets
wel of niet klopt. Ergens in Familiefeest kom
ik zonder broek op. Toen kwam ook iemand
zeggen: "Die witte benen, dat is echt Indisch!"
Omdat Indo's alleen in lange broeken buiten
komen, blijven hun benen altijd wit. En in
ellende een cabaretvoorstelling te maken.'
Ghislaine: 'Lachen om ellende, ha haa! Nee,
niet zo natuurlijk. Het gebeurt vaak, ondanks
de ernst van de situatie, dat er toch iets is
waarom mensen lachen. Kijk maar op begra
fenissen.'
Carlo: 'Dat fascineert me: die dubbelheid, hoe
werkt dat nou? Dat gaan we proberen te pak
ken in de voorstelling. Ik weet nog dat ik bij
Sloom Bloed wel bang was voor bepaalde re
acties, banger nog dan bij Familiefeest. Sloom
Bloed kwam voort uit interviews met familie.
Uit moeilijke, pijnlijke dingen die zij mij had
den verteld. Het besef dat zij dat straks kon
den zien, maakte het wel spannend. Ik wilde
graag iets maken voor hun generatie, ook
Sloom Bloed speïènwe vaak kinderen die
alleen in de keuken zijn>Eéjipersoon uit het
publiek zei stellig: "Dat kan niet!
Ghislaine: "Er is altijd wel een tante in de
keuken!"
gen zo naast elkaar gezet. Dat was toen een
hele rel. Wat je ziet is dat mensen heel erg
hechten aan hun eigen beeld, hun eigen
herinneringen. En alles wat die herinnerin
gen tegenspreekt, of lijkt tegen te spreken,
willen ze niet accepteren. In het ene kamp
was er sprake van zo'n 500 voorstellingen, in
het andere kamp helemaal niets. Wim Kan
schrijft op een gegeven moment over "een
vriendelijke Jap" die met zijn mondharmonica
mee ging spelen. En zo hadden ze een soort
van gezellig uurtje samen. Zulke ontmoetin
gen en uitwisselingen zijn op een bepaalde
manier schokkend, maar het gebeurt. Dat je
samen met de vijand muziek kunt luisteren.'
'Zoiets kan bijvoorbeeld in de nieuwe voor
stelling voorkomen', zegt Ghislaine.
Carlo: 'En dan twee van die polemisten zoals
Kousbroek en Brouwers. Twee oude manne
tjes, Rudy en Jeroen, die tekeer gaan: "Nee, zo
was het niet!"
Carlo: 'Ik vond dit een uitdaging om te doen,
me proberen in te leven in de eerste gene
ratie. Er komt niet zo snel alweer nog een
nieuw Indisch stuk, als je daarmee Tjoek
bedoelt. Maar de voorstellingen van de
Indische Trilogie zijn nog maar net begonnen.
Het blijft straks niet alleen bij de Koninklijke
Schouwburg.'
Ghislaine: 'Opa kwam in de eerste twee stuk
ken voornamelijk als een dode man voor.
dachten, laten we nu het verhaal eepr^anuit
hem vertellen. En dan is hei-crfkeltje rond.'
de Koninklijke Schouwburg te Den Haag.
Onder regie van Esther Scheldwacht. Met
Ghislaine Pierie, Patrick Neumann en
Carlo Scheldwacht.
Ook in mei te zien: Sloom Bloed en Fami
liefeest. Samen vormen ze een complete
Indische trilogie.
Voor programma en kaartverkoop kijk op:
www.ks.nl of bel: 0900 - 345 67 89.
mei 2008
15
Moesson #11 mei(1).indd 15
