Museum Nierop
verhuisd
Het Indische Meisje
tips@moesson.com
boeken o cd's o dvd's c sites o nieuwtjes de voorgalerij
Jan Nierop heeft een nieuwe en grotere locatie
gevonden om zijn Scheepvaartmuseum Nierop te
exploiteren. De collectie omvat de gehele Nederlandse
koopvaardij: marine, sleepvaart, coasters, tankers, bin
nenvaart, visserij, zeilvaart, passagiervaart et cetera. Er
Een kleine impressie van de collectie van het S.M.N.
zijn uiteenlopende bronnen te bezichtigen, zoals docu
mentaires, boeken, foto's (vanaf 1845), negatieven, 16,
35 en 8 mm films, dia's, schilderijen en oorkondes. Jan
verzamelt al sinds 1959 materiaal voor zijn museum:
'In 1983 werd de collectie zo groot, dat ik besloot om
er een museum van te maken. Ik ben altijd al geïnte
resseerd geweest in de scheepvaart, maar sinds een
schooljuf mij meenam naar het Tropenmuseum, ben
ik me voornamelijk gaan richten op Nederlands-Indië.
Hierin ben ik dan ook gespecialiseerd. Er zijn al heel
wat (Indische) bezoekers geweest!' Jan raadt bezoekers
aan om altijd even vooraf te bellen. Toegang is gratis.
Scheepvaartmuseum Nierop, Bolderweg 50,
Almere (Flevobazaar op bedrijventerrein De Vaart).
Tel:. 036 - 5 33 44 11 of 06 - 18 93 00 12
of smn-museum@quicknet.nl
Ik kijk aarzelend in de spiegel. 'Ik weet het niet hoor', zeg ik
tegen de vriendin met wie ik op het punt sta om naar een
feestje te gaan. 'Hij staat wel mooi, maar ik voel me zo...'
Zo wat?' vraagt ze. 'Hij staat je goed!'
Ik voel me zo ontzettend Het Indische Meisje als ik dit om
doe' en ik schuif de houten armband met ingeslepen reliëf
van mijn pols.
'Maar je bént toch een Indisch meisje? Schaam je je daar
soms voor?'
'Nee! Nee totaal niet! Ik vind het juist leuk of nou ja, ik vind
het gewoon. normaal.'
'Wat is dan het probleem? En wat heeft deze armband uit
Kenia ermee te maken?'
'Ik zie er al zo Indisch uit en in mijn idee
word ik dan met batikkleren en inheemse
uwelen altijd zo'n prototype, zo'n fanaat
ie dwangmatig nasi eet als ontbijt,
botol tjebok in de wc heeft staan en die
op vijftien augustus principieel weigert
te werken omdat het een nationale feest
ag zou moeten zijn.
'Hoezo werken op vijftien augustus? Dan
is het toch al vakantie? Waar heb je het
over?'
k zucht en besluit dat het niet de aange
wezen avond is om dieper uit te wijden
aver mijn grootouders' kampfrustraties.
De vriendin met wie ik vanavond op stap ga is kunstena-
•es. Ze draagt een merkwaardige creatie: een Arafat-sjaal,
een gebloemde jurk die mijn moeder veertig jaar geleden
aangehad zou kunnen hebben en flamencoschoenen. De
houten armband zou bij haar niet opvallen, maar bij mij
ben ik bang dat hij het sluitstuk is op een imago dat niet
strookt met wie ik werkelijk ben.
'Maar je snapt het wel een beetje toch?' Probeer ik nog
maar eens. 'Stel dat ik nu een parelketting om zou doen, dat
zou toch ook niet kloppen? Dan lijk ik toch een Amsterdam
Zuid kakwijf dat op hockey zit en rosé drinkt?'
Ik zie dat ik de vriendin op een idee heb gebracht want
ze graait verwoed in haar collectie parelkettingen. 'Nee,
dat ben je niet nee', zegt ze, inmiddels geïrriteerd, 'je bent
geen kakwijf, maar je komt wel uit Amsterdam-Zuid en je
voorouders komen uit Indië en ik snap niet waarom jij de
hele geschiedenis een rol laat spelen bij het uitkiezen van
je sieraden. Je moet niet zoveel nadenken jij en die houten
armband staat hartstikke mooi bij dat Japanse bloesje van
Japans?! Ik zucht en doe de armband maar weer om.
Marscha Holman is 25 en gaat iedere maand op zoek naar
het Indische - of toch niet - in zichzelf en anderen.
Foto: Frédérique Vlamings
mei 2008
Moesson #11 mei(1).indd 9
22-04-2008 10:22:27
