teploeg. Mondiale erkenning volgde snel.
Tijdens het WK in Melbourne in 2007 won
ze met haar ploeg op de 4 x 100 meter vrije
slag de bronzen medaille. Bovendien zwom
ze een persoonlijk record; in 55.33 secon
den doorkliefde zij het water. Toch voelt de
zelfbewuste tiener dat er nog veel rek in
haar prestaties zit: 'Mijn reactietijd vanaf het
startblok kan nog best één tiende sneller en
de hoek waarmee ik in het water duik, kan
ook mooier. Ik duik nog te veel naar beneden
in plaats van naar voren. Verder moet ik beter
leren finishen, ik kom vaak nog te slecht uit,
moet dan nog net een half slagje maken. En
ik moet nog leren met een slag meer water
te pakken. Mijn pols buigt te snel als ik die in
het water steek, terwijl ik die eigenlijk strak
moet houden.'
Zwembad de Tongelreep in Eindhoven was
in maart het decor voor geweldige prestaties
van het Nederlandse team tijdens het EK
zwemmen; vier keer goud, drie keer zilver
en drie keer brons. Eén van de medailles
sprong direct in het oog: de gouden me
daille op de 4 x 100 meter vrije slag van de
damesestafetteploeg bestaande uit Marleen
Veldhuis, Inge Dekker, Femke Heemskerk en
Ranomi Kromowidjojo. Voor Moesson was de
medaille om twee redenen bijzonder. Van
wege de onwaarschijnlijke eindtijd: 3.33.62.
Een verbetering van het wereldrecord met
meer dan anderhalve seconde. En natuurlijk
vanwege Ranomi Kromowidjojo, het grote
talent van 17 jaar. De publiekslieveling van
het EK is gedeeltelijk van Javaanse afkomst,
reden genoeg om naar het Hoge Noorden af
te reizen voor een interview. In de tussentijd
won de damesestafetteploeg in april ook nog
even goud op het WK korte baan 4 x 200 vrij
in Manchester.
We hebben afgesproken in het Helperbad
aan de Moddermanlaan in Groningen. Dit uit
1925 stammende bad is uit architectonisch
oogpunt interessant, maar we verbazen
oftserover dat het grootste Nederlandse
sporttaTfenthier traint. De lengte van het bad
lijkt ons een probleem. We krijgen een kopje
koffie van de vriendelijke mevrouw achter de
kassa. Op dat moment komt Ranomi samen
met haar moeder Netty - precies op het
afgesproken tijdstip - binnen. De teamge
noten mogen blijven om hun rekoefeningen
te doen, Ranomi wordt er niet door afgeleid.
Ontspannen doet ze haar verhaal.
Alles wordt straks anders
Ranomi: 'Ik woon nog thuis. In Sauwerd, een
dorp in de buurt van Groningen. Ik train nog
steeds bij mijn eigen club TriVia. De bonds
coach, Jacco Verhaeren, werkt daarom nauw
samen met mijn eigen clubcoach, Jeanet
Mulder. Het zou voor het zwemmen handiger
zijn als ik in Amsterdam of Eindhoven zou
trainen, maar ik wil in ieder geval tot en met
de Spelen in Groningen blijven wonen.'
De jonge zwemster haalt haar schouders op
over de ongemakken die aan haar keuze kle
ven. 'Alles bij elkaar train ik 17 uur in de week.
Het is niet gemakkelijk omdat de faciliteiten
niet altijd top zijn. Zoals jullie gezien hebben
is het Helperbad maar 25 meter lang. Hier
door moet ik veel improviseren. Soms kan ik
terecht in het 50-meterbad in Drachten, waar
ik tussen twee lesuren in een uurtje kan trai
nen. Er moet de hele week door veel geregeld
worden, gelukkig wil mijn moeder me graag
brengen. Na de Spelen gaat alles verande
ren. Als alles volgens plan verloopt, kan ik
dan gaan studeren. Ik weet nog niet wat ik
ga doen. Het zwemmen is op dit moment
belangrijker. Ik kijk tegen die tijd waar ik kan
zwemmen en daar zoek ik een studie bij.'
Maar de ontwikkelingen zijn snel gegaan:
vanaf 1 juni komt Ranomi uit voor het Natio
naal Zweminstituut Eindhoven (NZE). Jacco
Verhaeren is haar nieuwe coach.
Verbeterpunten
Het Groningse talent ontwikkelt zich snel.
Haar Europese doorbraak beleefde zij in
2006, toen zij zilver won met de estafet-
14 moesson
Moesson #1 juli(1).indd 14 24-06-2008 15:31:01
