AI» InJfaznfozlvid
Iedere maand gaat Vilan van de Loo op bezoek bij een bijzondere
Indische vereniging of koempoelan. Afgelopen maand bezocht
ze maar liefst vier reünies: de Bogor Reünie, de Semarang
reünie, de Soerabaiasche Scholen Vereniging reünie en de
verstekelingen reünie.
r
Eindelijk werd het mei. De maand waarin op elke dag, nee, elk uur,
ergens in Nederland een Indische fuif begon. In huiskamers en party
centra, besloten of openbaar, massaal of kleinschalig, in mei gebeurde
het. En ik was erbij, of nou ja, ik ging vier keer op pad, op weg naar een
nieuwe bestemming, nieuwsgierig hoe het deze keer zou zijn. Want
geen enkele koempoelan lijkt op een andere.
Bogor
Dankzij de Bogor Reünie ben ik in het Partycentrum 'Het Dak', gelegen
aan een parkeerterrein in Leerdam. Binnen glansen de horloges (vijf
euro!) me tegemoet, een vrouw in gouden sarong kabaja loopt voorbij,
in de zaal hangen kroonluchters die sfeervol schijnen op de honderden
aanwezigen. Niet dat er iemand behalve ik romantisch naar boven kijkt:
het is de laatste Bogor Reünie, dus dit jaar is het extra druk. Er worden
toespraken gehouden. Mensen nemen foto's van elkaar, er zijn gasten
speciaal voor vandaag uit het buitenland overgekomen. 'Ongeveer drie
honderd', schat Sylvia Hagenbeek-Flamand het aantal aanwezigen. Zij is
secretaris en vormt met anderen het bestuur. Dat er dus mee ophoudt,
na 35 jaar. Waar moeten de Bogorianen heen? 't Is toch vertrouwd zo sa
men, als je daar bent opgegroeid. Achter me is een geanimeerd gesprek
gaande waarvan ik flarden opvang: 'Wij hebben aan de Bioscooplaan
gewoond.'
Ooit stonden er 750 Bogorianen ingeschreven, maar hun aantal nam af.
Sylvia vindt dat jammer, maar: 'Je moet een zinkend schip verlaten voor
dat het gezonken is. Ook financieel.' Voorzitster Maja Leidelmeijer zegt:
'De kleinkinderen komen met vragen. We hopen met ze naar Indonesië
te gaan.' Dan is er dat hele treurige: de reünie ondersteunt 66 arme ge
zinnen in Bogor. Indische gezinnen. Straks moet het restsaldo verdeeld
Stichting Bogor Reünie:
opgeheven
Semarang Reünie:
Margriet Meijer: 070 - 355 83 70
Soerabajasche Scholen
http://nl.msnusers.com/ssv;
Vereniging:
secretariaat Jim van Lawick:
jimvanlawick@hotmail.com
of 06 - 13 78 95 25
Verstekelingen Reünie:
Maximiliaan Fernandus,
mgr.ferdinandus@tiscali.nl
of 06 - 46 43 31 80
worden en dan, ja, wat dan?
Sylvia heeft er geen antwoord
op en dat doet pijn.
Iedereen lacht en danst,
straks heerlijk eten, er is
bingo, de band speelt snoeihard
evergreens en ik ben de enige
die treurig wegsluipt, want o, dat
zoiets fijns stopt.
WIE WIL DAT
VILAN OP KOEMPOE-
LAN-BEZOEK KOMT, KAN EEN
UITNODIGING STUREN NAAR
MOESSON, POSTBUS 2074, 3800 CB IN
AMERSFOORT, MET OP DE LINKER
BOVENHOEK 'VILAN OP BEZOEK'.
EEN E-MAIL STUREN MAG OOK:
REDACTIE@MOESSON.
COM
Semarang
Met een hoofd vol tobberijen beland ik op Bronbeek, klaar voor de Sema
rang Reünie. Er zijn ongeveer 45 mensen, vooral ouderen, weinig kinde
ren. De lunch ziet er heerlijk uit, maar ik ben te druk aan het piekeren om
te eten. Nadenkend staar ik naar de fototentoonstelling op de kartonnen
borden. Straks verdwijnt dit ook. Straks houdt alles op. 'Wij hebben geen
bestuur', zegt Margriet Meijer monter. 'Ook geen website.' Geen blad,
geen programma, geen vergaderingen, geen girorekening. 'We komen
bij elkaar voor de gezelligheid', licht ze toe, 'we eten, we ontmoeten
elkaar, daar gaat het toch om?' Haar fiancé Dolf knikt. Ja, gewoon doen,
zo kent hij haar, en hij bladert geanimeerd door de Semarangiana aan de
leestafel. Oude telefoongidsen, foto's uit Semarang. Margriet vertelt hoe
het allemaal begon, vier jaar geleden: 'Lily Hugenholz zei tegen me dat
ze graag mensen van vroeger weer zou ontmoeten. Ze woont in Zwit
serland, dus zelf organiseren ging moeilijk. Dolf en ik hebben toen uit
gezocht wie er vroeger met haar op de hbs zaten en dat werd de eerste
reünie, in de Haagse Toko Oen. Er waren 35 mensen.' Sindsdien komen er
elk jaar meer bezoekers, de een brengt de ander mee, iedereen praat met
elkaar over Semarang, het leven toen, sindsdien en nu, en het is, nou ja,
inderdaad gewoon gezellig. Margriet rekent ter plekke met Bronbeek af
met geld uit haar kleine loodgrijze kistje. Alle gasten komen persoonlijk
afscheid nemen van Dolf en haar en bedanken voor de uitnodiging. Een
man zegt: 'Voortaan iedere week graag!' en Margriet lacht: 'Ja, dan zijn
onze dagen ook gevuld!'
Soerabaja
Dus zo kan het ook, dacht ik. Je hebt een adreslijst en daar werk je mee.
Mijn stemming steeg, zeker toen ik Hotel Schiphol betrad waar de Soera-
baiasche Scholen Vereniging een grote reünie hield. Een feestzaal, hon-
Moesson #1 juli(1).indd
