IndoNu
IndoNu
cd's o dvd's o sites o nieuwtjes O de voorgalerij
boeken o cd's o dvd's o sites o nieuwtjes O de voorgalerij
Documentaire
derden en honderden mensen, voorin een podium voor Wieteke van Dort
(óók Soerabaja), de band en anderen die de microfoon grepen, achterin
de zaal panelen vol foto's. 'Kijk, mijn zusjes', wijst een oudere jongeman
naar twee meisjes. Het jaartal eronder: 1952. Er is veel veranderd en toch
ook niet, want wie toen vlot was, is het nog, en wie bleu was, kwam er
nooit overheen. Organiseren kunnen ze, met een bestuur, met commis
sies, met voorvergaderen en navergaderen, want zo enorm veel mensen,
u begrijpt! Naamkaartjes, stands met informatie en iedereen is, zoals
enkele SSV-ers me vertrouwelijk komen zeggen:'van een zeker niveau.'
Dat stemt me weer zorgelijk, want welk niveau heb ik eigenlijk zelf?
Gelukkig komt er afleiding in de gedaante van Gerard van Dijk. Hij stond
met anderen aan de geboorte van de SSV Reünie: 'In 1958 was de eerste
keer. Er kwamen 125 mensen. We moesten wennen hier in Nederland, de
mentaliteit was losser dan in Indië. Met de reünies bouwen we verder op
de schoolfuifjes van toen.' Dan vertelt hij over het sneeuwbaleffect dat
na de eerste reünie ontstond, hoe snel ze elkaar vonden, dat het hopelijk
zo kan blijven en ook dat het bestuur met de commissieleden kort na
deze reünie bijeenkomt om te evalueren: 'Je leert elke keer weer.' Dan
gaat hij terug naar de zaal, hij heeft het druk vanavond.
In de zaal kijk ik even naar de schooljeugd van toen en dan schuifel ik
naar de uitgang. Daar krijgen de vrouwelijke gasten een witte roos aan
geboden. Maar de mannen krijgen niks, kassian, uit solidariteit weiger ik
de roos. Op een bankje wacht ik op de hotelbus die me naar het station
moet terugbrengen. Het was overweldigend.
Verstekelingen
'Hallo verstekelingen!' roept entertainer Edu vanaf het podium. 'Hallo!'
roepen we allemaal terug. Ik ook, al ben ik geen verstekeling, maar van
middag hoort iedereen erbij. In een zaal in Portugaal - ja, dat rijmt- zitten
vanmiddag ruim tweehonderd mensen, verstekelingen met aanhang,
uit binnen- en buitenland, één grote familie zijn we. 'Ik heb mensen
moeten weigeren', zegt Raldy Laurens, die op verzoek van zijn zwagers
de organisatie op zich heeft genomen. Adressen verzamelen, entertain
ment boeken, rekening houden met speeches en vooral de gevoeligheid
van het evenement. Dat hoor ik in de toespraak van Maximiliaan G.R.
Ferdinandus; om me heen lopen de emoties hoog op als hij uitlegt: 'Het
is bijzonder omdat het vandaag 50 jaar geleden is, dat er bij ons een
waanzinnige drang is ontstaan om ons dierbaar geboorteland te verla
ten, op zoek naar een beter bestaan. Deze drang ontstaat veelal, doordat
je eigen poging om op normale wijze naar Nederland te emigreren is
mislukt, en je in je naaste omgeving hectische toestanden hebt beleefd
van vrienden die wel toestemming kregen om te repatriëren. De enige
optie voor ons was de overtocht te maken als verstekeling.' Niets van
toen is vergeten, lijkt het. 'Het Verstekelingenlied', op de wijs van 'Schoon
Ver Van U', zingen we allemaal mee.
Henk Huwaë is er ook. In 1958 kwam hij als verstekeling van veertien jaar
op de Johan van Oldenbarnevelt naar Nederland. 'Aan boord hebben we
ons gemeld om te werk gesteld te worden. Bij aankomst werd ik, net als
de anderen, in de Kruisberg gevangen gezet, maar vanwege mijn leeftijd
werd naar het internaat Neerbosch in Nijmegen gestuurd.' Hier, bij de
andere verstekelingen, hoeft hij weinig uit te leggen. De middag duurt
tot ver in de avond en hopelijk, zegt de ene verstekeling na de andere,
komt er snel weer zo'n dag.
Intussen denk ik aan de grote Bandoeng Reünie van Riet Smelzeisen, aan
de bijeenkomst van het CAS en aan al die koempoelans waar ik ook zo
graag bij had willen zijn, helaas, de dag is vol, een week is snel om maar
volgende maand ga ik weer naar een koempoelan.
IndoNu is een 53 minuten durende documentaire aangevuld
met 8 korte filmthema's van 20 minuten over Indische roots,
identiteit en toekomst, gemaakt door Carol Burgemeestre en
Peter Bouman. In IndoNu komen vier generaties Indo's aan bod,
bekende en minder bekende. Allen filosoferen over wat het
'Indisch zijn' nu eigenlijk voor hen inhoudt. De dvd moet worden
gezien als een zoektocht naar antwoorden op vragen over de
Indische cultuur als: wat is de Indische identiteit nu eigenlijk
en wat is de toekomst van deze Indische identiteit? Wat is de
kracht van de Indische gemeenschap? Vooral Theodor Holman
maakt indruk met een lezing over zijn vader en opa. Natuurlijk
wordt er ook ingegaan op het feit dat de eerste generatie zich
ogenschijnlijk zo goed heeft geïntegreerd. Maar volgens de dvd
'lijken de Indo's hun strategie van bescheiden, afwachtende en
onzichtbare opstelling te hebben verlaten. Het Indisch leven
presenteert zich tegenwoordig in vele kleuren en vormen'.
IndoNu is een interessante dvd voor Indische Nederlanders van
alle generaties. De makers hopen dat de dvd een stimulans is
voor families om meer met elkaar te praten over verscheidene
onderwerpen.
Meer info en bestellingen via Peter Bouman: 06 - 24 51 04 34 of
boutext@xs4all.nl of www.indomovie.nl
IndoNu
Door Carol Burgemeestre en Peter Bouman
In eigen beheer uitgegeven
ISBN 978 90 8131 261 5
Prijs: 15,- (excl. verzendkosten)
Lezersactie
Moesson mag drie exemplaren van
IndoNu verloten. Bijzonder, want deze
dvd kwam geheel zonder subsidie tot
stand en is in eigen beheer uitgegeven.
Meedoen? Stuur een kaartje met in de
linkerbovenhoek 'IndoNu' naar: Moes
son, Postbus 2074, 3800 CB Amersfoort
of stuur een e-mail naar redactie@
moesson.com Vergeet niet uw eigen
naam en adresgegevens
te vermelden!
arht 1 Van 50 neuten
Cht korte filmthema's
Het Indisch leven
Presenteert zich in vele
kleuren en vormen
juli 2008
Moesson #1 juli(1).indd 7
