Music and sculptures
Lezersactie De njai
Proef er van
tips@moesson.com
boeken o cd's o dvd's o sites o nieuwtjes de voorgalerij
!S
Music and Sculptures
Music by Avalone
Dit jaar geen zandsculptuur in het Park Berg Bos in
Apeldoorn, maar van het in 2006 gehouden zandsculp
tuur 'Betoverend Indonesië' is wel een dvd gemaakt.
Hierop zijn de door Indonesië geïnspireerde zandsculp
turen nog eens terug te zien, met de sfeervolle muziek
van Avalone eraan toegevoegd. Ook is in 'the making
of' de opbouw van de zandsculpturen door kunste
naars van over de hele wereld te bekijken. De dvd is
te bestellen door 4,75 (incl. verzendkosten) over te
maken op rekeningnummer 393363201 (Rabobank) te
Apeldoorn. Vervolgens dient er een e-mail gestuurd
te worden naar backoffice@accres.net, onder vermel
dingvan uw naam
en adres, het aantal
gewenste dvd's en
de datum van de
betaling. Pas dan
wordt de dvd netjes
opgestuurd.
Music and sculptures
Accres: 100 minuten
Prijs: 4,75 (incl.
verzendkosten)
www.zandsculptuur-
apeldoorn.nl
'Wie was de njai, de vrouw die aan de wieg stond van
de Indische Nederlander? Wat was haar achtergrond?
Hoe verliep haar leven? Wat waren haar drijfveren?
En hoe ging dat in zijn werk, het concubinaat tussen
een Europese man en inheemse vrouw?' Deze vragen
worden beantwoord in het boek De njai waarin Reggie
Baay haar geschiedenis uitvoerig beschreef en waarin
zij eindelijk de plaats krijgt die haar tot op heden is
onthouden.
Moesson mag 5 exempla
ren verloten van De njai,
het prachtige boek van
Reggie Baay, (zie Moesson
van mei en juni). Meedoen?
Stuur snel een kaartje met
in de linkerbovenhoek 'Njai'
naar: Moesson, Postbus
2074, 3800 CB Amersfoort
of stuur een e-mail naar
redactie@moesson.com
Vergeet niet uw eigen
naam en adresgegevens te
vermelden!
U herkent wellicht de volgende situatie: u bent met uw vrienden
op een diner of receptie en plots worden daar de schalen met
Indische lekkernijen rondgebracht. U ervaart dat als een aange
name verrassing: Indisch eten, altijd goed! Maar dan... Alle vrien
den kijken verlekkerd naar de schalen, draaien zich naar u toe en
vragen: 'Wat is dit nou voor hapje?' En nu komt het punt waarop
u zich waarschijnlijk minder in dit verhaal gaat herkennen, want
ik wil dan eigenlijk naar huis (wel pas na het verorberen van het
een en ander uiteraard). Ik schaam me er namelijk heel erg voor
at ik totaal niet goed ben in het determineren van Indisch eten.
aar u ongetwijfeld meteen de naam en streeknaam weet en
ook het verschil in receptuur tussen de Balinese en de Javaanse
keuken, leg ik het hier totaal af.
'Ehh, loempiaatje' stamel ik onhandig. Maar ja, die kennen ze wel,
ze bedoelden natuurlijk dat taartjes-
achtige deeggeval ernaast. En als ik
nog probeer indruk te maken door een
emper aan te wijzen - die ken ik toevallig
sinds kort - weet ik dat ik een grove fout
bega, want de volgende vraag is: 'Wat
zit daar dan in?' En tsja, dat weet ik dan
weer niet.
aar de ogen van vrienden eerst hoopvol
op me gericht waren - eindelijk hebben
we eens iets aan die Indische achter
grond van Marscha, hoorde ik ze denken
keren ze zich nu weer teleurgesteld van
ie af. 'Je moet het gewoon proeven! Het
zeker lekker!' is dan mijn laatste noodkreet.
'ie Indische identiteit, het is me toch ook een worsteling. Zit ik
/eer met een schuldcomplex ten opzichte van de Nederlanders
omdat ik ze niet kan voorlichten over de Indische keuken en
tegenover wie schaam ik me nog erger? Juist, tegenover u, want
u, overwegend eerste of tweede generatie bent nu inmiddels in
tranen over het feit dat de derde generatie NIKS MEER WEET. En
dat spijt me ook oprecht.
Ik pik nu natuurlijk maar een mini identiteitsworstelingetje uit
het hele scala waar onze Indocultuur rijk aan is, maar dat we er
mee worstelen is een feit. Vandaar dat ik zo ontzettend onder de
indruk was van de documentaire IndoNu van Peter Bouman en
Carol Burgemeestre die ik afgelopen week zag. Vier generaties,
duizend meningen en verhalen over hun identiteit en eigenlijk
herkende ik me in allemaal een beetje. Het moment wat me het
meest ontroerde was na afloop van de vertoning van deze docu,
toen we natuurlijk gingen eten. Met vier andere Indo's boog ik
me diep over een dampende schaal, we keken elkaar vragend aan
en allemaal durfden we toe te geven dat we niet wisten wat het
was, maar we proefden en het was verrukkelijk.
Voor meer informatie over de film IndoNu: www.indomovie.nl
Marscha Holman is 25 en gaat iedere maand op zoek naar het
Indische - of toch niet - in zichzelf en anderen.
Foto: Frédérique Vlamings
juli 2008
Moesson #1 juli(1).indd 9
24-06-2008 15:29:52
