Voor haar was ze warga
negara geworden
E
■pil Help Halin
IpP Helpen
Theresia bleef in Indonesië
- ADVERTORIAL -
n
DOOR VILAN VAN DE LOO
De kinderen van Theresia de Wall wonen in
Nederland. Ze hadden de laatste jaren geen
contact meer met haar. Theresia is oud gewor
den, hoe oud precies weet eigenlijk niemand.
Geboren in 1908, staat geschreven. De laatste
jaren woonde Theresia in een klein kampong
huisje, het stond dichtbij Padang. Ze hoorde
slecht. Ze liep erg moeilijk en gebogen. Als je
iets tegen haar zei, begreep ze dat niet altijd.
Maar dat ene was er nog: ze verstond en sprak
een beetje Nederlands, de taal die ze van huis
je geld nodig. Dat geld had ze niet. Zo draaide
de cirkel rond en rond, met steeds dezelfde
uitkomst. Geen geld, geen papieren. Geen
papieren, geen geld.
Johan
Theresia de Wall was een kleine Indische
vrouw, die zich voor de foto mooi aankleedde.
Ze is netjes. Toch staat ze er een beetje
verloren op. Ze staart naar de fotograaf, maar
meer is ze in zichzelf verzonken. Waar zou ze
aan denken? Misschien aan de tijd voor de
Theresia de Wall
uit had meegekregen.
Na de oorlog, de bersiap en de overdracht,
toen de kinderen naar Nederland waren, sprak
zij Nederlands met haar zieke moeder. Voor
haar was ze warga negara geworden. Om
bij haar te blijven. Inkomsten had ze weinig,
vertelde ze eens: 'Wij hadden niet veel. Alleen
wat huisraad en het beetje dat we hadden,
is in de oorlog verloren gegaan. Wij hebben
nooit iets van de Nederlandse regering gehad.
Of wij verzekerd waren en recht op pensioen
hadden, weet ik niet.' Zoveel vragen die door
Nederlandse ambtenaren werden gesteld,
denkt ze, en zo ingewikkeld. Hoe moest ze
antwoord geven? Ja, ze was weduwe, hij ging
in de Jappentijd dood. Nee, de papieren waren
weg. Om aan nieuwe papieren te komen, had
36 Moesson
oorlog, toen de Nederlanders er waren. Dat
alles toen ook moeilijk was, maar toch anders.
Zij en haar Johan hadden de gewone zorgen
om de kinderen. Johan had een baan, hij was
cipier in Padang. Ze bezit nog een foto waar
hij met collega's op staat. Ze waren, zoals veel
gezinnen van die tijd, gewoon en Indisch. Hoe
valt het te begrijpen dat binnen een hand
vol jaren het leven zo kan veranderen? Haar
man geïnterneerd in Bangkinang (Riouw) en
daarna dood. De kinderen weg, naar Holland.
Zijzelf bij moeder, die ook al dood gaat en dan
is Theresia alleen in Indonesië. Wie kijkt er
naar haar om? Zuster Veronika deed dat, een
Indonesische vrouw in habijt. De kap staat
haar goed, die vormt een lijstje om haar lieve
gezicht. De zuster werkte net als mevrouw
Veronique als vrijwilligster voor HALIN. Ze be
zochten Theresia. Zij kreeg aandacht en begrip
voor haar moeilijke situatie. Vanaf 1978 ontving
ze steun van HALIN. Wat ze ermee deed? De
besteding is aangestreept op een formulier van
HALIN: 'voedsel'. Niks luxe.
Fondsen
Zo is dat jaren doorgegaan. Tien, twintig, dertig
jaar misschien. Het is niet terug te vinden
wanneer Theresia de Wall geen ondersteuning
meer nodig had, maar het laat zich begrijpen
waardoor dat kwam. HALIN kon maar een
beetje geld geven, aan haar en anderen. Er zijn
altijd meer mensen in nood dan er fondsen in
de kas zijn. Ja, Indonesië is goedkoper dan Ne
derland om in te wonen. Maar als je haast niets
hebt, is het leven toch duur. Daarom vraagt
HALIN sinds de officiële oprichting in 1955 om
geld. Alles is welkom, gewoon een keertje tien
euro storten is ook goed. Denkt u maar eens,
voor tien euro komt een oude tante of oom
daar een halve maand door. Als er tenminste
geen medicijnen nodig zijn. Eigenlijk was het
destijds eenvoudig voor Theresia. Haar moeder
was ziek. Dus ze bleef. Toen haar moeder dood
was, kon ze niet meer gaan. HALIN hielp.
Vilan van de Loo werkt aan een boek
over de stichting HALIN.
1
Zoutmanstraat 23II,
2518 GL, Den Haag
www.Stichtinghalin.nl
halin@hetnet.nl
070 - 346 12 85
Liesbeth van der Heijde is elke dinsdag
middag op het kantoor. Gironummer
308 t.n.v. Stichting Hulp aan Landge
noten in Indonesië te's-Gravenhage
Moesson #3 September.indd 36
27-08-P008 144843
